ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....
-
- Δημοσιεύσεις: 2460
- Εγγραφή: Πέμ 19 Ιαν 2012, 09:40
- Has thanked: 217 times
- Been thanked: 112 times
Re: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....
ελευθερία
Με μια ενέργεια που προκάλεσε παγκόσμιο θαυμασμό οι φοιτητές τότε Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας κατεβάζουν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία στις 30 Μαΐου 1941. Ήταν ξημερώματα της 30ης Μαΐου 1941 όταν οι δύο 19χρονοι νέοι σκαρφαλώνουν στον Ιερό Βράχο και κατευθύνονται προς τον Παρθενώνα με στόχο να κατεβάσουν τη γερμανική σημαία του Γ' Ράιχ.
Είχε συμπληρωθεί ένας μήνας από την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς, που ολοκλήρωναν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα με την κατάληψη της Κρήτης.
Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, όταν από το Ζάππειο αντίκρισαν την Ακρόπολη. Αποφασίζουν να το υλοποιήσουν, φροντίζοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, αφού τυχόν αποτυχία σήμαινε θάνατο.
Οι δύο φοιτητές πηγαίνουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διαβάζουν ό,τι σχετικό υπάρχει με τον Ιερό Βράχο: τις σπηλιές, τις τρύπες και κάθε λογής χάρτες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλαμβάνονται ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.
Το πρωί της 30ης Μαΐου 1941, ο Γλέζος και ο Σάντας πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει. Οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να δώσουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στο γόητρο του κατακτητή. Θα δρούσαν το ίδιο βράδυ. Μόνα τους όπλα ένα φανάρι και ένα μαχαίρι.
Ώρα 9:30 το βράδυ. Η μικρή φρουρά της Ακρόπολης βρίσκεται στα Προπύλαια. Ο Γλέζος και ο Σάντας πηδούν τα σύρματα, σέρνονται ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και χρησιμοποιούν τις σκαλωσιές των αρχαιολόγων προκειμένου να ανεβούν.
Προχωρούν προς τον ιστό της σημαίας και για καλή τους τύχη εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας φρουρός που θα μπορούσε να τους ανακαλύψει. Με γρήγορες κινήσεις κατεβάζουν το σύμβολο του Γ' Ράιχ το οποίο μάλιστα ήταν τεραστίων διαστάσεων.
Διπλώνουν τη σημαία και ακολουθούν την ίδια διαδρομή προκειμένου να κατέβουν καταφέρνοντας να μη γίνουν αντιληπτοί για ακόμη μια φορά.
Νωρίς το πρωί της επομένης η γερμανική φρουρά μένει εμβρόντητη μπροστά στο θέαμα του κενού ιστού. Οι γερμανικές αρχές διατάζουν ανακρίσεις, εκτελούν τους άνδρες της φρουράς και απαλλάσσουν τους Έλληνες διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιοχής από τα καθήκοντά τους.
Η σβάστικα θα αντικατασταθεί μόλις στις 11 το πρωί, ωστόσο αυτές οι ώρες που ο ιστός παρέμεινες κενός αποτέλεσαν το πιο ισχυρό τονωτικό για το ηθικό των Ελλήνων. Στην ουσία η υποστολή του ναζιστικού συμβόλου αποτέλεσε την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Αθήνα και αποτέλεσε την απαρχή της οργάνωσης του αντιστασιακού κινήματος.
Το περιστατικό έγινε γνωστό μέσα από δύο ταυτόχρονες δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου στον "Ριζοσπάστη" και του Λάκη Σάντα στην "Ελευθερία" στις 5 Μαρτίου του 1945.
Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της χιτλερικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης στον Ηλία Πετρόπουλο, ο Λάκης Σάντας είχε πει: "Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας".
http://www.koutipandoras.gr/article/141 ... s-30-maioy
Με μια ενέργεια που προκάλεσε παγκόσμιο θαυμασμό οι φοιτητές τότε Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας κατεβάζουν από την Ακρόπολη τη γερμανική σημαία στις 30 Μαΐου 1941. Ήταν ξημερώματα της 30ης Μαΐου 1941 όταν οι δύο 19χρονοι νέοι σκαρφαλώνουν στον Ιερό Βράχο και κατευθύνονται προς τον Παρθενώνα με στόχο να κατεβάσουν τη γερμανική σημαία του Γ' Ράιχ.
Είχε συμπληρωθεί ένας μήνας από την παράδοση της Αθήνας στους Γερμανούς, που ολοκλήρωναν τις επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα με την κατάληψη της Κρήτης.
Ο Μανώλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας συλλαμβάνουν το παράτολμο σχέδιο ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, όταν από το Ζάππειο αντίκρισαν την Ακρόπολη. Αποφασίζουν να το υλοποιήσουν, φροντίζοντας μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, αφού τυχόν αποτυχία σήμαινε θάνατο.
Οι δύο φοιτητές πηγαίνουν στην Εθνική Βιβλιοθήκη και διαβάζουν ό,τι σχετικό υπάρχει με τον Ιερό Βράχο: τις σπηλιές, τις τρύπες και κάθε λογής χάρτες της Ακρόπολης. Γρήγορα, αντιλαμβάνονται ότι η μόνη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουν για να μην γίνουν αντιληπτοί από τους Γερμανούς φρουρούς ήταν μέσω του Πανδρόσειου Άντρου.
Το πρωί της 30ης Μαΐου 1941, ο Γλέζος και ο Σάντας πληροφορήθηκαν από το ραδιόφωνο ότι η Κρήτη είχε πέσει. Οι Γερμανοί με προκηρύξεις κόμπαζαν για το κατόρθωμά τους. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να δώσουν ένα αποφασιστικό χτύπημα στο γόητρο του κατακτητή. Θα δρούσαν το ίδιο βράδυ. Μόνα τους όπλα ένα φανάρι και ένα μαχαίρι.
Ώρα 9:30 το βράδυ. Η μικρή φρουρά της Ακρόπολης βρίσκεται στα Προπύλαια. Ο Γλέζος και ο Σάντας πηδούν τα σύρματα, σέρνονται ως τη σπηλιά του Πανδρόσειου Άντρου και χρησιμοποιούν τις σκαλωσιές των αρχαιολόγων προκειμένου να ανεβούν.
Προχωρούν προς τον ιστό της σημαίας και για καλή τους τύχη εκείνη τη στιγμή δεν υπάρχει κανένας φρουρός που θα μπορούσε να τους ανακαλύψει. Με γρήγορες κινήσεις κατεβάζουν το σύμβολο του Γ' Ράιχ το οποίο μάλιστα ήταν τεραστίων διαστάσεων.
Διπλώνουν τη σημαία και ακολουθούν την ίδια διαδρομή προκειμένου να κατέβουν καταφέρνοντας να μη γίνουν αντιληπτοί για ακόμη μια φορά.
Νωρίς το πρωί της επομένης η γερμανική φρουρά μένει εμβρόντητη μπροστά στο θέαμα του κενού ιστού. Οι γερμανικές αρχές διατάζουν ανακρίσεις, εκτελούν τους άνδρες της φρουράς και απαλλάσσουν τους Έλληνες διοικητές των αστυνομικών τμημάτων της περιοχής από τα καθήκοντά τους.
Η σβάστικα θα αντικατασταθεί μόλις στις 11 το πρωί, ωστόσο αυτές οι ώρες που ο ιστός παρέμεινες κενός αποτέλεσαν το πιο ισχυρό τονωτικό για το ηθικό των Ελλήνων. Στην ουσία η υποστολή του ναζιστικού συμβόλου αποτέλεσε την πρώτη αντιστασιακή πράξη στην κατεχόμενη Αθήνα και αποτέλεσε την απαρχή της οργάνωσης του αντιστασιακού κινήματος.
Το περιστατικό έγινε γνωστό μέσα από δύο ταυτόχρονες δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου στον "Ριζοσπάστη" και του Λάκη Σάντα στην "Ελευθερία" στις 5 Μαρτίου του 1945.
Εξιστορώντας το εγχείρημα υποστολής της χιτλερικής σημαίας από τον βράχο της Ακρόπολης στον Ηλία Πετρόπουλο, ο Λάκης Σάντας είχε πει: "Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράχο. Την είχαν στήσει αυτήν την ίδια την πολεμική τους σημαία οι Ναζί θριαμβευτικά ως τότε στη Βαρσοβία, στη Βιέννη, στην Αμβέρσα, στη Νορβηγία, στο Παρίσι και στο Βελιγράδι και απειλούσαν να τη στήσουν σε όλο τον κόσμο τότε. Μα εδώ είναι Ελλάδα. Είναι η μικρή χώρα που απ' αυτή ξεπετάχτηκε η φλόγα του Πολιτισμού. Είναι η χώρα που δίνει το παράδειγμα πάντα στις κρίσιμες στιγμές της Ιστορίας".
http://www.koutipandoras.gr/article/141 ... s-30-maioy
Γιατί και πώς;
-
- Δημοσιεύσεις: 3921
- Εγγραφή: Δευ 22 Νοέμ 2010, 03:51
- Has thanked: 412 times
- Been thanked: 25 times
Re: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....
110-68: Η νίκη της 50ετίας
«Θα το θυμούνται για 50 χρόνια». Τι ήθελε άραγε να πει ο ποιητής, στην περίπτωσή μας ο Στιβ Γιατζόγλου; Ακριβώς 38 χρόνια πριν, η απάντηση έμοιαζε πιο εύκολη και από το αν τα ψάρια κολυμπάνε στο νερό! Το ημερολόγιο έγραφε «Τετάρτη 1η Ιουνίου 1977» και στις 9μμ, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, 20.000 περίπου θεατές έγιναν μάρτυρες της μεγαλύτερης νίκης που έχει σημειωθεί σε αγώνα μεταξύ των δύο «αιωνίων».
Ο Ολυμπιακός επικράτησε του Παναθηναϊκού με 42 πόντους (110-68) σε αγώνα για την δ’ φάση (σ.σ. των «32») του κυπέλλου Ελλάδας, μια διαφορά η οποία είναι και η μεγαλύτερη σε ντέρμπι των δύο ομάδων μέχρι σήμερα. Σχεδόν 19 χρόνια αργότερα, το 73-38 των «ερυθρολεύκων» επί των πρωταθλητών Ευρώπης του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς επισκίασε τον ιστορικό θρίαμβο του 1977, καθώς το ενδιαφέρον για το μπάσκετ είχε απογειωθεί, όπως επίσης το μίσος και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους δύο συλλόγους.
Από την άλλη, βέβαια, αποδυναμώθηκε η ισχύς της ατάκας του Στιβ Γιατζόγλου, αφού ο περισσότερος κόσμος θεώρησε -λανθασμένα- μετά το κυριακάτικο βράδυ της 19ης Μαΐου του 1996 ότι οι 35 πόντοι (σ.σ. που αποτελούν ρεκόρ για το πρωτάθλημα και σε τελικούς των play-offs) ήταν και η μεγαλύτερη ever!
Ας επιστρέψουμε όμως στο 1977. Ο Παναθηναϊκός, που είχε επικρατήσει του Ολυμπιακού και στα δύο ματς του πρωταθλήματος και μάλιστα στην παράταση (σ.σ. 91-83 στο Παπαστράτειο, 86-82 στη Λεωφόρο) είχε ήδη στεφθεί πρωταθλητής. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν λοιπόν διπλό κίνητρο: αφενός να πάρουν τη ρεβάνς από τον «αιώνιο» αντίπαλο, αφετέρου να διατηρήσουν τα σκήπτρα στο θεσμό του κυπέλλου για δεύτερη σερί χρονιά, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη συμμετοχή τους στο κύπελλο κυπελλούχων της επόμενης σεζόν. Παίζοντας ουσιαστικά το τελευταίο τους χαρτί για να διακριθούν, εμφανίστηκαν πεισμωμένοι και αποφασισμένοι. Η αισιοδοξία δεν έλειπε όπως φάνηκε από τις δηλώσεις, για παράδειγμα, του Στιβ Γιατζόγλου: «Τόσο εγώ όσο και οι συμπαίκτες μου θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε. Έχει διαφορά ο συγκεκριμένος αγώνας από αυτούς του πρωταθλήματος. Είμαστε έτοιμοι για κάτι καλό και διαφορετικό από τις φετινές μας εμφανίσεις».
Έκδηλη όμως υπήρξε και η αισιοδοξία στο πράσινο στρατόπεδο ενόψει της μεγάλης σύγκρουσης. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του Απόστολου Κόντου: «Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός έχει περισσότερες πιθανότητες να φτάσει στη νίκη επειδή δεν έχει το άγχος της κατάκτησης οπωσδήποτε ενός τίτλου. Συνεπώς θα παίξει πιο ελεύθερα και με τον αέρα του πρωταθλητή. Γνωρίζουμε ότι ο Ολυμπιακός θα τα παίξει όλα για όλα, αλλά το γεγονός αυτό δε θα μας επηρεάσει. Στόχος μας είναι η κατάκτηση του νταμπλ και θα τον πετύχουμε». Ο Δημήτρης Κοκκολάκης έλεγε: «Νομίζω πως είμαστε καλύτεροι από τον Ολυμπιακό και φυσιολογικά πρέπει να κερδίσουμε», ενώ ο Τάκης Κορωναίος υποστήριξε ότι «δε θα μας επηρεάσει το γεγονός ότι κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Θα παίξουμε σα να μην έχει συμβεί αυτό και σα να διεκδικούμε μόνο το κύπελλο».
Από την πλευρά του, ο προπονητής του Ολυμπιακού και άλλοτε σημαία των «πρασίνων», Κώστας Μουρούζης τόνισε την προηγούμενη ημέρα του αγώνα: «Ουδέν σχόλιο. Τα σχόλια στο γήπεδο». Στο γήπεδο, όπου παρεμπιπτόντως πλημμύρισε από τσαμπατζήδες, αφού κόπηκαν μόλις 9.816 εισιτήρια (σ.σ. κόστιζαν 80 δραχμές, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή) μολονότι στις εξέδρες του Καλλιμάρμαρου βρέθηκαν σχεδόν 20.000 θεατές!
Στο αγωνιστικό μέρος, καταιγιστικός ο Ολυμπιακός με ηγέτη τον δαιμόνιο Ελληνοαμερικανό πλέι μέικερ Πολ Μελίνη (24π. και κύριος εκφραστής των πολλών αιφνιδιασμών που εκδήλωσε η ομάδα του) και κυρίαρχο των αιθέρων τον Γιώργο Καστρινάκη (22π.) έκανε το «μουδιασμένο» του ξεκίνημα (σ.σ. το σκορ στα πρώτα 2’30’’ ήταν μόλις 2-0 υπέρ των Πειραιωτών!) να γίνει… υποσημείωση στην περιγραφή του ματς. Η άμυνα ζώνης που εφάρμοσε ο Κώστας Μουρούζης (σ.σ. οι φίλοι του «τριφυλλιού» τον αποδοκίμαζαν αποκαλώντας τον «προδότη») μετά το 10’ μπλόκαρε τον Παναθηναϊκό. Με τη διαφορά στο +28 (54-26) στην ανάπαυλα, το β’ ημίχρονο ήταν απλά μια τυπική διαδικασία. Στο 23’ έφτασε το +30 (61-31), στο 25’ στο +36 (69-33) και πέντε λεπτά πριν από τη λήξη η διαφορά αυξήθηκε στους 30 πόντους (92-53) για να φτάσει στο τελικό 110-68.
Το «ΦΩΣ» περιέγραφε την επόμενη ημέρα με γλαφυρό τρόπο τον περιφανή θρίαμβο του Ολυμπιακού: «Πριν από το παιχνίδι ούτε η φαντασία του Ιουλίου Βερν θα μπορούσε να συλλάβει την έκταση της ερυθρόλευκης νίκης». Η «Αθλητική Ηχώ» ανέφερε: «Η έκταση της ήττας και ο τρόπος με τον οποίο έχασε ο Παναθηναϊκός παραξένεψαν» και πως «το 110-68 δεν ήταν φυσιολογικό».
Τι είχε συμβεί και οι παίκτες του Παναθηναϊκού εμφανίστηκαν αγνώριστοι προς το χειρότερο και μόνο ένας πιτσιρικάς, ο 18χρονος -τότε- Μέμος Ιωάννου, ξεχώρισε γιατί απλά… ίδρωσε περισσότερο τη φανέλα; Λέγεται ότι οι «πράσινοι» αποφάσισαν με προτροπή του Χρήστου Κέφαλου να «τιμωρήσουν» τη διοίκηση που τους χρωστούσε τα «οιδιπορικά» κατεβαίνοντας στο γήπεδο τελείως απαθείς κι ως εκ τούτου να δεχθούν το σφυροκόπημα των αντιπάλων τους!
Αυτό βέβαια διόλου δεν απασχόλησε τους αθλητές του Ολυμπιακού, που «ρούφηξαν» κάθε στιγμή του θριάμβου τους, αλλά και τους οπαδούς του που ξετρελαμένοι έκαναν πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας υπό τον ήχο της τρομπέτας του θρυλικού Αττίλιο.
Ο αρχηγός, Στιβ Γιατζόγλου, δήλωσε: «Ήμασταν σαφώς ανώτεροι και το τελικό σκορ μιλάει από μόνο του». Ο 34χρονος -τότε- Γιώργος Μπαρλάς, με σπουδαία καριέρα νωρίτερα στον Σπόρτινγκ, έδειχνε να διανύει μια δεύτερη νεότητα. «Κατά τη γνώμη μου παίξαμε με ενθουσιασμό που μας επέτρεψε να πάρουμε πολύ γρήγορα μια διαφορά ασφαλείας» είπε, ενώ ο Νίκος Σισμανίδης επισήμανε: «Φάνηκε από αυτό το παιχνίδι πόσο άδικα χάσαμε το πρωτάθλημα. Η προσοχή μας τώρα στρέφεται στην κατάκτηση του κυπέλλου και μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Πράγματι, στη συνέχεια της διοργάνωσης (σ.σ. ήταν μόλις η δεύτερη στην ιστορία) ο Ολυμπιακός κατέκτησε το τρόπαιο νικώντας κατά σειρά τον Εσπερο Καλλιθέας (131-66), τον Άρη (48-46), τον Ηρακλή (95-65) και στον τελικό τον Πανιώνιο με 103-88.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 110-68
Ημίχρονο: 54-26
Διαιτητές: Κώστας Ρήγας-Νίκος Κουμπούρης
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Μουρούζης): Καστρινάκης 22, Διάκουλας 18, Γιατζόγλου 15, Μελίνι 24, Μπαρλάς 11, Σισμανίδης 6, Ράμμος 10, Γκαρώνης 2, Κοκορόγιαννης 2, Σπανός
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Αναστασάτος): Κόντος Α. 21, Παπάζογλου 6, Κέφαλος 2, Ιωάννου 6, Παπαντωνίου 2, Κοκκολάκης 17, Μπατής 8, Πετρακάκης, Κόντος Στ. 4, Κορωναίος 2
http://www.eurohoops.net/el/2015/06/retro-el/99176
«Θα το θυμούνται για 50 χρόνια». Τι ήθελε άραγε να πει ο ποιητής, στην περίπτωσή μας ο Στιβ Γιατζόγλου; Ακριβώς 38 χρόνια πριν, η απάντηση έμοιαζε πιο εύκολη και από το αν τα ψάρια κολυμπάνε στο νερό! Το ημερολόγιο έγραφε «Τετάρτη 1η Ιουνίου 1977» και στις 9μμ, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, 20.000 περίπου θεατές έγιναν μάρτυρες της μεγαλύτερης νίκης που έχει σημειωθεί σε αγώνα μεταξύ των δύο «αιωνίων».
Ο Ολυμπιακός επικράτησε του Παναθηναϊκού με 42 πόντους (110-68) σε αγώνα για την δ’ φάση (σ.σ. των «32») του κυπέλλου Ελλάδας, μια διαφορά η οποία είναι και η μεγαλύτερη σε ντέρμπι των δύο ομάδων μέχρι σήμερα. Σχεδόν 19 χρόνια αργότερα, το 73-38 των «ερυθρολεύκων» επί των πρωταθλητών Ευρώπης του Μπόζινταρ Μάλκοβιτς επισκίασε τον ιστορικό θρίαμβο του 1977, καθώς το ενδιαφέρον για το μπάσκετ είχε απογειωθεί, όπως επίσης το μίσος και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στους δύο συλλόγους.
Από την άλλη, βέβαια, αποδυναμώθηκε η ισχύς της ατάκας του Στιβ Γιατζόγλου, αφού ο περισσότερος κόσμος θεώρησε -λανθασμένα- μετά το κυριακάτικο βράδυ της 19ης Μαΐου του 1996 ότι οι 35 πόντοι (σ.σ. που αποτελούν ρεκόρ για το πρωτάθλημα και σε τελικούς των play-offs) ήταν και η μεγαλύτερη ever!
Ας επιστρέψουμε όμως στο 1977. Ο Παναθηναϊκός, που είχε επικρατήσει του Ολυμπιακού και στα δύο ματς του πρωταθλήματος και μάλιστα στην παράταση (σ.σ. 91-83 στο Παπαστράτειο, 86-82 στη Λεωφόρο) είχε ήδη στεφθεί πρωταθλητής. Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν λοιπόν διπλό κίνητρο: αφενός να πάρουν τη ρεβάνς από τον «αιώνιο» αντίπαλο, αφετέρου να διατηρήσουν τα σκήπτρα στο θεσμό του κυπέλλου για δεύτερη σερί χρονιά, εξασφαλίζοντας παράλληλα τη συμμετοχή τους στο κύπελλο κυπελλούχων της επόμενης σεζόν. Παίζοντας ουσιαστικά το τελευταίο τους χαρτί για να διακριθούν, εμφανίστηκαν πεισμωμένοι και αποφασισμένοι. Η αισιοδοξία δεν έλειπε όπως φάνηκε από τις δηλώσεις, για παράδειγμα, του Στιβ Γιατζόγλου: «Τόσο εγώ όσο και οι συμπαίκτες μου θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε. Έχει διαφορά ο συγκεκριμένος αγώνας από αυτούς του πρωταθλήματος. Είμαστε έτοιμοι για κάτι καλό και διαφορετικό από τις φετινές μας εμφανίσεις».
Έκδηλη όμως υπήρξε και η αισιοδοξία στο πράσινο στρατόπεδο ενόψει της μεγάλης σύγκρουσης. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του Απόστολου Κόντου: «Πιστεύω ότι ο Παναθηναϊκός έχει περισσότερες πιθανότητες να φτάσει στη νίκη επειδή δεν έχει το άγχος της κατάκτησης οπωσδήποτε ενός τίτλου. Συνεπώς θα παίξει πιο ελεύθερα και με τον αέρα του πρωταθλητή. Γνωρίζουμε ότι ο Ολυμπιακός θα τα παίξει όλα για όλα, αλλά το γεγονός αυτό δε θα μας επηρεάσει. Στόχος μας είναι η κατάκτηση του νταμπλ και θα τον πετύχουμε». Ο Δημήτρης Κοκκολάκης έλεγε: «Νομίζω πως είμαστε καλύτεροι από τον Ολυμπιακό και φυσιολογικά πρέπει να κερδίσουμε», ενώ ο Τάκης Κορωναίος υποστήριξε ότι «δε θα μας επηρεάσει το γεγονός ότι κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Θα παίξουμε σα να μην έχει συμβεί αυτό και σα να διεκδικούμε μόνο το κύπελλο».
Από την πλευρά του, ο προπονητής του Ολυμπιακού και άλλοτε σημαία των «πρασίνων», Κώστας Μουρούζης τόνισε την προηγούμενη ημέρα του αγώνα: «Ουδέν σχόλιο. Τα σχόλια στο γήπεδο». Στο γήπεδο, όπου παρεμπιπτόντως πλημμύρισε από τσαμπατζήδες, αφού κόπηκαν μόλις 9.816 εισιτήρια (σ.σ. κόστιζαν 80 δραχμές, ποσό διόλου ευκαταφρόνητο για την εποχή) μολονότι στις εξέδρες του Καλλιμάρμαρου βρέθηκαν σχεδόν 20.000 θεατές!
Στο αγωνιστικό μέρος, καταιγιστικός ο Ολυμπιακός με ηγέτη τον δαιμόνιο Ελληνοαμερικανό πλέι μέικερ Πολ Μελίνη (24π. και κύριος εκφραστής των πολλών αιφνιδιασμών που εκδήλωσε η ομάδα του) και κυρίαρχο των αιθέρων τον Γιώργο Καστρινάκη (22π.) έκανε το «μουδιασμένο» του ξεκίνημα (σ.σ. το σκορ στα πρώτα 2’30’’ ήταν μόλις 2-0 υπέρ των Πειραιωτών!) να γίνει… υποσημείωση στην περιγραφή του ματς. Η άμυνα ζώνης που εφάρμοσε ο Κώστας Μουρούζης (σ.σ. οι φίλοι του «τριφυλλιού» τον αποδοκίμαζαν αποκαλώντας τον «προδότη») μετά το 10’ μπλόκαρε τον Παναθηναϊκό. Με τη διαφορά στο +28 (54-26) στην ανάπαυλα, το β’ ημίχρονο ήταν απλά μια τυπική διαδικασία. Στο 23’ έφτασε το +30 (61-31), στο 25’ στο +36 (69-33) και πέντε λεπτά πριν από τη λήξη η διαφορά αυξήθηκε στους 30 πόντους (92-53) για να φτάσει στο τελικό 110-68.
Το «ΦΩΣ» περιέγραφε την επόμενη ημέρα με γλαφυρό τρόπο τον περιφανή θρίαμβο του Ολυμπιακού: «Πριν από το παιχνίδι ούτε η φαντασία του Ιουλίου Βερν θα μπορούσε να συλλάβει την έκταση της ερυθρόλευκης νίκης». Η «Αθλητική Ηχώ» ανέφερε: «Η έκταση της ήττας και ο τρόπος με τον οποίο έχασε ο Παναθηναϊκός παραξένεψαν» και πως «το 110-68 δεν ήταν φυσιολογικό».
Τι είχε συμβεί και οι παίκτες του Παναθηναϊκού εμφανίστηκαν αγνώριστοι προς το χειρότερο και μόνο ένας πιτσιρικάς, ο 18χρονος -τότε- Μέμος Ιωάννου, ξεχώρισε γιατί απλά… ίδρωσε περισσότερο τη φανέλα; Λέγεται ότι οι «πράσινοι» αποφάσισαν με προτροπή του Χρήστου Κέφαλου να «τιμωρήσουν» τη διοίκηση που τους χρωστούσε τα «οιδιπορικά» κατεβαίνοντας στο γήπεδο τελείως απαθείς κι ως εκ τούτου να δεχθούν το σφυροκόπημα των αντιπάλων τους!
Αυτό βέβαια διόλου δεν απασχόλησε τους αθλητές του Ολυμπιακού, που «ρούφηξαν» κάθε στιγμή του θριάμβου τους, αλλά και τους οπαδούς του που ξετρελαμένοι έκαναν πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας υπό τον ήχο της τρομπέτας του θρυλικού Αττίλιο.
Ο αρχηγός, Στιβ Γιατζόγλου, δήλωσε: «Ήμασταν σαφώς ανώτεροι και το τελικό σκορ μιλάει από μόνο του». Ο 34χρονος -τότε- Γιώργος Μπαρλάς, με σπουδαία καριέρα νωρίτερα στον Σπόρτινγκ, έδειχνε να διανύει μια δεύτερη νεότητα. «Κατά τη γνώμη μου παίξαμε με ενθουσιασμό που μας επέτρεψε να πάρουμε πολύ γρήγορα μια διαφορά ασφαλείας» είπε, ενώ ο Νίκος Σισμανίδης επισήμανε: «Φάνηκε από αυτό το παιχνίδι πόσο άδικα χάσαμε το πρωτάθλημα. Η προσοχή μας τώρα στρέφεται στην κατάκτηση του κυπέλλου και μπορούμε να τα καταφέρουμε».
Πράγματι, στη συνέχεια της διοργάνωσης (σ.σ. ήταν μόλις η δεύτερη στην ιστορία) ο Ολυμπιακός κατέκτησε το τρόπαιο νικώντας κατά σειρά τον Εσπερο Καλλιθέας (131-66), τον Άρη (48-46), τον Ηρακλή (95-65) και στον τελικό τον Πανιώνιο με 103-88.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ 110-68
Ημίχρονο: 54-26
Διαιτητές: Κώστας Ρήγας-Νίκος Κουμπούρης
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ (Μουρούζης): Καστρινάκης 22, Διάκουλας 18, Γιατζόγλου 15, Μελίνι 24, Μπαρλάς 11, Σισμανίδης 6, Ράμμος 10, Γκαρώνης 2, Κοκορόγιαννης 2, Σπανός
ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ (Αναστασάτος): Κόντος Α. 21, Παπάζογλου 6, Κέφαλος 2, Ιωάννου 6, Παπαντωνίου 2, Κοκκολάκης 17, Μπατής 8, Πετρακάκης, Κόντος Στ. 4, Κορωναίος 2
http://www.eurohoops.net/el/2015/06/retro-el/99176
1916-2015
Re: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....
Ο Ναζίμ Χικμέτ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, 15 Ιανουαρίου του 1902 και πέθανε στη Μόσχα από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 61 ετών, σαν σήμερα, στις 3 Ιουνίου το 1963. Ήταν Τούρκος κομμουνιστής, μοναδικός ποιητής και δραματουργός
- Athens_Hardcore
- Δημοσιεύσεις: 3796
- Εγγραφή: Δευ 17 Μαρ 2014, 00:57
- Has thanked: 43 times
- Been thanked: 36 times
-
- Δημοσιεύσεις: 315
- Εγγραφή: Παρ 10 Δεκ 2010, 15:12
- Has thanked: 38 times
Re: ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ....
Σαν σήμερα το ολοκαύτωμα του Διστόμου- Ενα από τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα
“Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν..”
Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες με αρχηγό τον λοχαγό του 2ου λόχου του 1ου τάγματος Fritz Laufenbach ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις στη δυτική πλευρά του Ελικώνα. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας. Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο.
Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.
Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στην θέση Λιθαράκι ,περιοχή του Στειρίου έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί και των ανταρτών 1.
Παράλληλα, για τους Έλληνες ,οι δυνάμεις του 11ου Λόχου του ΙΙΙ/34 τάγματος του ΕΛΑΣ με Διοικητή τον Λοχαγό Χριστόφορο παίρνοντας εντολή έφυγαν από το Κυριάκι και κατέβηκαν στο Στείρι. Εκείνη την χρονική περίοδο πολλοί κάτοικοι των χωριών αυτών ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και βοηθούσαν τον ΕΛΑΣ στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας ,ενώ το Γ΄ Ράιχ είχε υποστεί σημαντικές ήττες τόσο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ.
Οι αντάρτες φτάνοντας στο Στείρι επέλεξαν το κατάλληλο σημείο στήνοντας ενέδρα με τρεις διμοιρίες στη θέση Λιθαράκι 1,5 χιλιόμετρο πριν το χωριό περιμένοντας τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί φθάνοντας στο Δίστομο και τρομοκρατώντας τους κατοίκους απόσπασαν την πληροφορία ότι υπάρχουν αντάρτες στο Στείρι. Έτσι πριν τις 12:00 το μεσημέρι, 4 γερμανικά και 2 επιταγμένα ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς για να μην κινήσουν υποψίες , έφυγαν από το Δίστομο με προορισμό το Στείρι με σκοπό να συνεχίσουν και εκεί τα ίδια (βιαιοπραγίες, εκφοβισμό και εκτελέσεις του πληθυσμού).Η μάχη κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση . Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί άνδρες, μεταξύ αυτών και ένας αξιωματικός που εκτελούσε χρέη μεταφραστή, ο οποίος μεταφέρθηκε τραυματισμένος και πέθανε στο Δίστομο ενώ των Ελλήνων 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες.
Μετά την μάχη οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.
Ένας από τους επικεφαλής που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την σφαγή στο Δίστομο Χανς Τσάμπελ (Hans Zampel) μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στην Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στην Γερμανία για τις εκεί έρευνες όπου και παρέμεινε. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ζει ως σήμερα ελεύθερος.
Ο λοχαγός των SS Φριτς Λάουτενμπαχ (Fritz Lautenbach) είναι ο άνθρωπος που εκτέλεσε την εντολή και συνέταξε την σχετική ψευδή αναφορά. Η αναφορά του Lautenbach αμφισβητήθηκε άμεσα από τον επίσης αυτόπτη μάρτυρα της μυστικής αστυνομίας, Georg Koch, o οποίος συνόδευε την αποστολή. Έτσι τελείωσε η μάχη αυτή με οδυνηρές απώλειες για τους Γερμανούς αλλά και για τον άμαχο και αθώο πληθυσμό του γειτονικού χωριού.
Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.
Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.
ΠΗΓΕΣ:
Μουσείο Μπενάκη
Δίστομο,10 Ιουνίου 1944,Το ολοκαύτωμα, Γ. Θεοχάρης, εκδ. Σύγχρονη Έκφραση
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
“Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν..”
Το πρωί της 10ης Ιουνίου 1944 γερμανική στρατιωτική φάλαγγα των Ες-Ες με αρχηγό τον λοχαγό του 2ου λόχου του 1ου τάγματος Fritz Laufenbach ξεκίνησε από τη Λιβαδειά για την Αράχωβα, με σκοπό την εκκαθάριση της περιοχής από τις αντάρτικες δυνάμεις στη δυτική πλευρά του Ελικώνα. Στο Δίστομο ενώθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και προχώρησαν προς το Στείρι. Σαν δόλωμα οι Γερμανοί είχαν 2 επιταγμένα Ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς, που προπορεύονταν της κύριας φάλαγγας. Ταυτόχρονα ο 10ος και 11ος λόχος του 3ου τάγματος από την Άμφισσα κατευθυνόταν προς το Δίστομο για να συναντήσουν τον 2ο λόχο.
Οι κάτοικοι έλαβαν εντολή να μην απομακρυνθούν από το χωριό, μέχρι την επιστροφή των γερμανικών δυνάμεων.
Οι 3 λόχοι συναντήθηκαν χωρίς να έχουν εντοπίσει αντάρτες εκτός από 18 παιδιά που κρύβονταν σε γύρω στάνες. Έξι από τα παιδιά που προσπάθησαν να δραπετεύσουν εκτελέστηκαν. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στην θέση Λιθαράκι ,περιοχή του Στειρίου έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Η μάχη του Στειρίου ήταν σκληρή και κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί και των ανταρτών 1.
Παράλληλα, για τους Έλληνες ,οι δυνάμεις του 11ου Λόχου του ΙΙΙ/34 τάγματος του ΕΛΑΣ με Διοικητή τον Λοχαγό Χριστόφορο παίρνοντας εντολή έφυγαν από το Κυριάκι και κατέβηκαν στο Στείρι. Εκείνη την χρονική περίοδο πολλοί κάτοικοι των χωριών αυτών ήσαν οργανωμένοι στο ΕΑΜ και βοηθούσαν τον ΕΛΑΣ στον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας ,ενώ το Γ΄ Ράιχ είχε υποστεί σημαντικές ήττες τόσο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Στη θέση Καταβόθρα οι Γερμανοί δέχθηκαν επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ.
Οι αντάρτες φτάνοντας στο Στείρι επέλεξαν το κατάλληλο σημείο στήνοντας ενέδρα με τρεις διμοιρίες στη θέση Λιθαράκι 1,5 χιλιόμετρο πριν το χωριό περιμένοντας τους Γερμανούς. Οι Γερμανοί φθάνοντας στο Δίστομο και τρομοκρατώντας τους κατοίκους απόσπασαν την πληροφορία ότι υπάρχουν αντάρτες στο Στείρι. Έτσι πριν τις 12:00 το μεσημέρι, 4 γερμανικά και 2 επιταγμένα ελληνικά φορτηγά γεμάτα με άνδρες των SS μεταμφιεσμένους σε χωρικούς για να μην κινήσουν υποψίες , έφυγαν από το Δίστομο με προορισμό το Στείρι με σκοπό να συνεχίσουν και εκεί τα ίδια (βιαιοπραγίες, εκφοβισμό και εκτελέσεις του πληθυσμού).Η μάχη κράτησε περίπου μέχρι τις δύο το μεσημέρι αναγκάζοντας τους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση . Οι απώλειες των Γερμανών ήταν περίπου 40 νεκροί άνδρες, μεταξύ αυτών και ένας αξιωματικός που εκτελούσε χρέη μεταφραστή, ο οποίος μεταφέρθηκε τραυματισμένος και πέθανε στο Δίστομο ενώ των Ελλήνων 15 νεκρούς και άλλους τόσους τραυματίες.
Μετά την μάχη οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και σε αντίποινα για τις απώλειές τους άρχισαν την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους. Τον ιερέα του χωριού τον αποκεφάλισαν, βρέφη εκτελέστηκαν και γυναίκες βιάστηκαν πριν θανατωθούν. Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους. Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Η μαρτυρία του απεσταλμένου του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες μιλάει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή.
Ένας από τους επικεφαλής που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την σφαγή στο Δίστομο Χανς Τσάμπελ (Hans Zampel) μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στην Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Στην πορεία ζητήθηκε η μεταφορά του στην Γερμανία για τις εκεί έρευνες όπου και παρέμεινε. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ζει ως σήμερα ελεύθερος.
Ο λοχαγός των SS Φριτς Λάουτενμπαχ (Fritz Lautenbach) είναι ο άνθρωπος που εκτέλεσε την εντολή και συνέταξε την σχετική ψευδή αναφορά. Η αναφορά του Lautenbach αμφισβητήθηκε άμεσα από τον επίσης αυτόπτη μάρτυρα της μυστικής αστυνομίας, Georg Koch, o οποίος συνόδευε την αποστολή. Έτσι τελείωσε η μάχη αυτή με οδυνηρές απώλειες για τους Γερμανούς αλλά και για τον άμαχο και αθώο πληθυσμό του γειτονικού χωριού.
Η πρωτοφανής θηριωδία έγινε αμέσως γνωστή μέσω του BBC στο εξωτερικό και προκάλεσε την κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης. Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας επέρριψε την ευθύνη αποκλειστικά στους κατοίκους του Διστόμου, επειδή, όπως ανέφερε σε ανακοίνωσή της, δεν συμμορφώθηκαν με τις στρατιωτικές εντολές.
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα, το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της Σφαγής, Χανς Ζάμπελ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές, οι οποίες τον προφυλάκισαν.
Τον Αύγουστο του 1949 ομολόγησε την έκταση των γερμανικών θηριωδιών στο Δίστομο, αλλά δικαιολογήθηκε ότι εκτελούσε διαταγές ανωτέρων του. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του, ο Ζάμπελ εκδόθηκε προσωρινά στη Δυτική Γερμανία για άλλη υπόθεση, αλλά δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα για να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του.
ΠΗΓΕΣ:
Μουσείο Μπενάκη
Δίστομο,10 Ιουνίου 1944,Το ολοκαύτωμα, Γ. Θεοχάρης, εκδ. Σύγχρονη Έκφραση
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
- SundayMyDayR9
- Δημοσιεύσεις: 1178
- Εγγραφή: Δευ 10 Ιαν 2011, 01:40
- Has thanked: 40 times
- Been thanked: 1 time
Μέλη σε σύνδεση
Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 30 επισκέπτες