Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Κουβέντα για μπάλα
Άβαταρ μέλους
delpiero6
Δημοσιεύσεις: 1269
Εγγραφή: Κυρ 21 Νοέμ 2010, 16:56
Has thanked: 5 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από delpiero6 » Τρί 26 Αύγ 2014, 12:41

εγινε λογω ζεστης,ελπιζω να μην το συνεχισουν
Εικόνα

Άβαταρ μέλους
vaskos
Δημοσιεύσεις: 361
Εγγραφή: Τετ 15 Δεκ 2010, 16:00
Been thanked: 20 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από vaskos » Δευ 30 Νοέμ 2015, 16:36

Σπαθάρας: Γιατί σταμάτησα το ποδόσφαιρο;

Σαν κεραυνός εν αιθρία είχε ηχήσει πέρσι στον Κισσαμικό, στα μέσα της αγωνιστικής περιόδου, η απόφαση του Δημήτρη Σπαθάρα να σταματήσει το ποδόσφαιρο στα 28 του!

Αρκετούς μήνες μετά κι αφού έχει βρει ο ίδιος τη γαλήνη που αναζητούσε στην ομάδα Απείθαρχος Ιωαννίνων (Β’ Κατηγορία Ε.Π.Σ. Ηπείρου!) με μία γραπτή του δήλωση, μεγάλη σε εύρος λέξεων αλλά με ουσιαστικά και σημαντικά θέματα να θίγονται που υπάρχουν στην καθημερινότητά μας αλλά δεν τολμούν πολλοί να τα παραδεχτούν, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους ουσιαστικά σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο.

Ο Σπαθάρας αναδείχθηκε από τα τμήματα υποδομής του Άρη και σε εθνικές κατηγορίες έπαιξε με Αναγέννηση Επανομής, ΠΑΟ Νέων Επιβατών, Μακεδονικό Νεάπολης, Αναγέννηση Γιαννιτσών, Επισκοπή και Κισσαμικό.

Αναλυτικά όσα αναφέρει ο Σπαθάρας, που όσοι τον γνώρισαν έχουν να λένε τα καλύτερα για το ήθος και τον χαρακτήρα του:

Μία ερώτηση που μου απηύθυναν πολλοί γνωστοί, φίλοι και συγγενείς την στιγμή που ο καθένας τους πληροφορήθηκε ξαφνικά την απρόσμενη είδηση. Τι να πρωτοπείς και τι να πρωτοσχολιάσεις σε μία τόσο εύκολη φαινομενικά ερώτηση τεσσάρων λέξεων, όταν στην απάντηση της κρύβεται μία μεγάλη και πολυσύνθετη ανάλυση. Θα επιδιώξω λοιπόν να απαντήσω αγγίζοντας επιφανειακά και μόνο, κάποιους από τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή την απόφαση, επιχειρώντας συνάμα και μία καταγραφή προσωπικών εμπειριών και βιωμάτων.

Το γεγονός είναι πως στην ουσία δεν σταμάτησα ποτέ να παίζω ποδόσφαιρο. Αγωνίζομαι τους τελευταίους μήνες στην ομάδα του ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΥ. Μία αυτοοργανωμένη ομάδα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που κοσμεί τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα των Ιωαννίνων τόσο με την παρουσία της μέσα στα γήπεδα όσο και έξω από αυτά. Στην πραγματικότητα αυτό που έχω αφήσει πίσω μου, είναι το ποδόσφαιρο σε ότι έχει να κάνει με την επαγγελματική του μορφή και υπόσταση.

Ξεκινώντας από πολύ μικρή ηλικία να κλωτσάω μία μπάλα σε γειτονιές, δρόμους κι αλάνες, βιώνοντας το ποδόσφαιρο στην πιο αγνή και καθάρια του μορφή, ποτέ μου δεν φαντάστηκα πως θα αποτελέσω κάποια στιγμή πιόνι και μέρος ενός συστήματος ακατάσχετης κερδοφορίας που οι εκφραστές του, θα εκμηδένιζαν προσωπικότητες, θα καταπατούσαν αξιοπρέπειες και θα φίμωναν με τον τρόπο τους όλες τις αντίθετες φωνές, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τις ματαιόδοξες ορέξεις τους. Το ποδόσφαιρο όπως και ο αθλητισμός είναι κατά βάση ένα δημόσιο και κοινωνικό αγαθό που έχει μεταλλαχθεί από τη σύγχρονη κοινωνία σε εμπόρευμα για να εξυπηρετεί το κέρδος. Φυσικά και η εμπορευματοποίηση του διευκολύνει κατά κύριο λόγο τον καπιταλισμό, όταν πίσω του κρύβονται τεράστιες βιομηχανίες. Κατασκευαστικές εταιρίες, στοιχηματικές εταιρίες, εταιρίες αθλητικών προϊόντων και πολλές ακόμα που συγκαταλέγονται στον μακρύ κατάλογο. Έτσι σε μία καλή περίπτωση ο αμειβόμενος ποδοσφαιριστής πληρώνεται από τις χορηγίες των εκάστοτε εταιριών που και αυτές εκμεταλλεύονται με τη σειρά τους τον μόχθο των εργαζομένων τους που δουλεύουν με εξευτελιστικούς μισθούς και κάτω από αντίξοες συνθήκες. Επί του πρακτέου λοιπόν συμμετέχει στην διεύρυνση των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων. Η συνειδητοποίηση πως τα πάντα στο ποδόσφαιρο έχουν να κάνουν με το χρήμα ήταν η αρχή για να ξετυλιχθεί ένα κουβάρι αλληλένδετων γεγονότων που μου ασκούσαν τρομερή πίεση προκαλώντας μου δυσφορία και έντονο προβληματισμό.

Το ποδόσφαιρο πλέον όπως γίνεται αντιληπτό είναι μόνο η βιτρίνα, ενώ πίσω από αυτήν εξελίσσεται ένα παιχνίδι κέρδους. Από την στιγμή που έχει εισέλθει στον κόσμο των επιχειρήσεων έχει χαθεί κάθε μαγεία. Από εκεί βέβαια δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα στημένα παιχνίδια, δημοφιλές αποκύημα του στοιχήματος. Πάρα πολλοί παράγοντες πλουτίζουν στις πλάτες ανυποψίαστων ποδοσφαιριστών. Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από αυτό της προδοσίας και της εκμετάλλευσης. Πολύ συχνά η ίδια η ομάδα στην οποία ανήκεις σε υποχρεώνει να χάσεις ή να διαμορφώσεις ένα αποτέλεσμα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που υπήρξα μάρτυρας δωροδοκίας από παράγοντες αντίπαλων ομάδων και συμμετέχων σε αγώνες με προκαθορισμένο αποτέλεσμα. Τα λόγια συνήθως των προέδρων για να δικαιολογήσουν το στήσιμο ενός αγώνα, είναι πως προβαίνουν σε τέτοιου είδους κινήσεις για να πληρωθούν οι παίκτες. Οι παίκτες ωστόσο μένουν απλήρωτοι και ψυχικά βιασμένοι, ενώ οι λογαριασμοί των εμπλεκόμενων φουσκώνουν. Ακόμα χειρότερο είναι όταν βλέπεις τους ίδιους σου τους συμπαίκτες να στοιχηματίζουν κατά της ομάδας σου. Είναι το σημείο όπου έχει απαξιωθεί ολωσδιόλου το άθλημα. Βάζοντας λοιπόν το χρήμα στην κορυφή της πυραμίδας, το αμέσως επόμενο στάδιο για την επίτευξη της κερδοφορίας έχει να κάνει με την επιβολή της νίκης. Στην αναζήτηση της πολυπόθητης νίκης πάση θυσία, μπαίνει στο παιχνίδι και η χορήγηση ουσιών και σκευασμάτων-συμπληρωμάτων προς τους αθλητές. Οι ομάδες άλλοτε επιβάλλουν την κατανάλωσή τους και άλλοτε το αφήνουν στην διακριτική ευχέρεια του καθενός. Η πλειοψηφία των αθλητών που ασχολούνται επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο λαμβάνουν συμπληρώματα. Πολλοί προπονητές επιβάλλουν με το ζόρι στους αθλητές τέτοιου είδους σκευάσματα και ουσίες είτε για να αυξήσουν τις επιδόσεις τους είτε για να έχουν γρηγορότερη αποκατάσταση. Φυσικά η υγεία των ποδοσφαιριστών είναι δευτερευούσης σημασίας αφού όλα γίνονται για την νίκη και η νίκη φέρνει χρήμα. Βέβαια υπάρχουν και οι περιπτώσεις των αθλητών που παίρνουν από μόνοι τους χωρίς την συγκατάθεση της ομάδας τους. Αυτοί δυστυχώς είναι θύματα της όλης κατάστασης.

Με την χρησιμοποίηση της έκφρασης <<όλα για τη νίκη>>, υποθάλπεται η κατάσταση ενός φυλακισμένου ποδοσφαιριστή στο να κερδίζει πάντα, αφού σύμφωνα με τους άγραφους νόμους του μοντέρνου ποδοσφαίρου, μόνο με την επίτευξη της νίκης μπορεί να εξασφαλίσει κανείς τα αυτονόητα (χρήματα, ενοίκια, σωστή μεταχείριση κ.τ.λ). Κάπου εκεί και στο κυνήγι του αποτελέσματος αρχίζουν και μπαίνουν στο παιχνίδι οι σκοπιμότητες. Καθυστερήσεις της ομάδας που ωφελείται από το σκορ, θεαματικές βουτιές, προκλήσεις αντιπάλων, αντιποδόσφαιρο κ.α. Όλες οι προαναφερόμενες μέθοδοι και τακτικές κλέβουν την ομορφιά και την αίγλη του ποδοσφαίρου καταστηλιτεύοντας το. Έτσι παίχτες και θεατές βρισκόμαστε όλοι συμπρωταγωνιστές σε μια μεγάλη κωμική παράσταση. Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω είναι η μεγάλη συναισθηματική φόρτιση των αθλούμενων. Η πίεση λοιπόν που δέχεται ένας ποδοσφαιριστής για να κερδίσει , είτε αυτή ασκείται από τους προπονητές και τους διοικούντες, είτε από τους οπαδούς είναι αφόρητη και πολύ ψυχοφθόρα. Η φράση <<κέρδισε για να πληρωθείς>> είναι κάτι που όλοι λίγο πολύ έχουμε ακούσει στις ομάδες που έχουμε αγωνιστεί κατά καιρούς. Είναι στην ουσία ένας στυγνός εκβιασμός που θέτει υπό αμφισβήτηση τη δυνατότητα βιοπορισμού και τις αυτονόητες παροχές που πρέπει να έχει ένας ποδοσφαιριστής. Πολλοί συναθλητές μου μη μπορώντας να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση, υποβάλλουν τον οργανισμό τους διαρκώς, σε μία κατάσταση στρες με αποτέλεσμα είτε να χάνουν τον ύπνο τους στην καλύτερη περίπτωση, είτε να εμφανίζουν ψυχοσωματικά προβλήματα. Πολλές φορές θυμάμαι να δυσκολεύομαι να διαχωρίσω την προσωπική μου ζωή από το ποδόσφαιρο, με αποτέλεσμα να τα ταυτίζω απόλυτα. Έτσι έφτανα σ' ένα σημείο όπου ο καθορισμός της συναισθηματικής μου κατάστασης, εξαρτιόταν αποκλειστικά από το αποτέλεσμα της Κυριακής. Αυτή η αναγωγή του ποδοσφαίρου σε νούμερο ένα ανάγκη στην καθημερινότητά μας, έχει δημιουργήσει το σλόγκαν <<το ποδόσφαιρο είναι η ζωή μου>>. Το έχουμε τοποθετήσει τόσο ψηλά που όλες οι άλλες ανάγκες βρίσκονται υπό την σκέπη του. Το γεγονός αυτό στην ουσία μας καθιστά αδρανείς και αμέτοχους σε πολλούς και σημαντικούς τομείς της ζωής μας. Παραμερίζουμε οικογένειες, φίλους, σχέσεις, καταργούμε πολλές από τις επιθυμίες μας, βάζουμε περιορισμούς στην προσωπική μας ζωή, θέτουμε σε κίνδυνο την υγεία μας, τάσσουμε σε κατώτερη μοίρα την καλλιέργεια του εαυτού μας και αναλώνουμε όλη την πολύτιμη ενέργεια μας σ' ένα και μόνο αντικείμενο χωρίς να έχουμε πολύ συχνά και τ' αντίστοιχα ανταλλάγματα.

Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, αποφάσισα να στραφώ στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και συγκεκριμένα στην ομάδα του ΑΠΕΙΘΑΡΧΟΥ. Μία ομάδα που με εκφράζει απόλυτα γιατί διαφέρει εντελώς η δομή και ο τρόπος λειτουργιάς της από τις υπόλοιπες ομάδες του ποδοσφαιρικού χάρτη. Τόσα χρόνια λειτουργούσα σαν ένα γρανάζι στην τρομακτική μηχανή του μοντέρνου ποδοσφαίρου. Από εδώ και στο εξής δεν είμαι δούλος κανενός. Έπαψα να είμαι ένα προϊόν προς αγορά και προς πώληση, ένα μέσο εκμετάλλευσης και ένα αντικείμενο παραγωγής κέρδους. Πλέον το ποδόσφαιρο δεν είναι η ζωή μου. Είναι ένα μέσο όμως που την ομορφαίνει και οτιδήποτε είναι ικανό να το κάνει αυτό αξίζει την αγάπη μου. Η μπάλα από εδώ και στο εξής παίζεται διαφορετικά. Όχι για την νίκη, αλλά για το παιχνίδι και το παιχνίδι πλέον είναι ευχαρίστηση.

Μετά τιμής,
Σπαθάρας Δημήτριος
http://www.newslog.gr/art/2964459/spath ... podosfairo
ειμαστε απο μεταλλο

Άβαταρ μέλους
always_onTour
Δημοσιεύσεις: 88
Εγγραφή: Παρ 08 Απρ 2016, 03:13
Has thanked: 2 times
Been thanked: 1 time

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από always_onTour » Δευ 11 Απρ 2016, 07:16

Εικόνα

Tsiou
Δημοσιεύσεις: 2059
Εγγραφή: Παρ 19 Αύγ 2011, 22:41
Has thanked: 109 times
Been thanked: 13 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από Tsiou » Τετ 21 Σεπ 2016, 15:06

"Σιχάθηκα τη ζωή μου στις Ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης"

Το κείμενο που ακολουθεί το υπογράφει ο Ignacio Martín, ο οποίος σε ηλικία 15 ετών έπαιξε στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης και έζησε καταστάσεις, που τον έκαναν να σιχαθεί τη ζωή του!

Κάθε πρωί στις 8.00, εγώ και οι συμπαίκτες μου μπαίναμε στο μπάνιο «οπλισμένοι» με ισιωτικά μαλλιών και σωληνάρια κεριού/ζελέ για τα μαλλιά. Οι μικρότεροι πάλευαν με τους μεγαλύτερους για μια θέση κοντά στους καθρέφτες. Σεβόμασταν την ιεραρχία, αλλά σεβόμασταν περισσότερο τον καλλωπισμό μας.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πώς ήταν να μπαίνεις στα αποδυτήρια της La Fabrica (ο επίσημος τίτλος της είναι «Real Madrid Youth Academy»). Μύριζες παντού καμένη κερατίνη και πρωινά χεσίματα, ενώ τα αυτιά σου γέμιζαν με reggaeton που έβγαινε με δύναμη από κάποιο φορητό στερεοφωνικό.

Ήμασταν παιδιά που προσπαθούσαμε να συντονιστούμε με τα metrosexual είδωλά μας, λες και αυτό θα μας έφερνε πιο κοντά στην επιτυχία τους. Μερικοί από εμάς βγάζαμε περισσότερα λεφτά από τους γονείς μας και όλοι μας δουλεύαμε προς κάτι το άπιαστο. Το να σε παίρνει η ακαδημία της Ρεάλ ήταν όντως κάτι πολύ τιμητικό, αλλά ήταν μια από τις πιο δύσκολες εμπειρίες της ζωής μου.
Πριν γίνω μέλος της ομάδας, ζούσα με τους γονείς μου στην Τενερίφη και έπαιζα για την τοπική ομάδα, την U.D. Orotava. Μια μέρα, ένας ανιχνευτής ταλέντων με κάλεσε να παίξω σε μερικά τουρνουά με την ακαδημία της Μίλαν, η οποία είχε παράρτημα στην Avila, στην Ισπανία. Ενώ έπαιζα στο τουρνουά, οι ανιχνευτές της Ρεάλ Μαδρίτης έδειξαν ενδιαφέρον για μένα. Λίγο αργότερα, κάθισαν με μένα και τους γονείς μου σε ένα στρογγυλό τραπέζι στη Ciudad Real Madrid (το προπονητικό κέντρο της Ρεάλ) και μου προσέφεραν συμβόλαιο. Για τη σεζόν 2008-09, μου κάλυπταν όλα τα έξοδα: την πτήση από την Τενερίφη, την επανεγκατάσταση, τα έξοδα του σχολείου, τα έξοδα παραμονής στις εστίες και μηναίο εισόδημα 200 ευρώ. Υπέγραψα. Ήμουν 15 ετών και θα γινόμουν μέλος μιας εκ των καλύτερων ακαδημιών στην Ισπανία αλλά και στον κόσμο. Το μέλλον μου ήταν λαμπρότατο.

Όσο εγώ ζούσα στις εστίες, χιλιόμετρα μακριά από τους γονείς μου, μερικοί από τους συμμαθητές μου ζούσαν σε διαμερίσματα στο κέντρο της Μαδρίτης με τους δικούς τους γονείς. Ο σύλλογος ήθελε τόσο πολύ να αποκτήσει τα συγκεκριμένα παιδιά, που είχε πληρώσει τα έξοδα μετεγκατάστασης και των γονιών τους. Τα ίδια παιδιά είχαν εντοπιστεί ήδη από τις μεγάλες αθλητικές εταιρείες και είχαν υπογράψει συμβόλαια χορηγίας. Οι φίλοι μου κι εγώ τους ζηλεύαμε όταν τους βλέπαμε να ξεφυλλίζουν τους καταλόγους από τους σπόνσορές τους, επιλέγοντας ό,τι ρούχα και παπούτσια ήθελαν. Θυμάμαι μια ιστορία με ένα από αυτά τα παιδιά, που είχε αγοράσει ένα ολοκαίνουργιο Audi χωρίς καν να έχει άδεια οδήγησης.



Ο συντάκτης Ignacio Martín παίζοντας με τη φανέλα των Blue Hens στο Πανεπιστήμιο του Delaware, στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Οι μέρες στην ακαδημία ήταν όλες ίδιες. Ξυπνούσαμε στις 8 το πρωί και πηγαίναμε για πρωινό: μπισκότα, σάντουιτς, πορτοκαλάδα, κάποιες σφολιάτες και φρούτα. Μία ώρα μετά φεύγαμε για το σχολείο, όπου τα μαθήματα διαρκούσαν μέχρι τις 5 το απόγευμα, με ένα διάλειμμα στις 2 το μεσημέρι για να φάμε. Μετά το σχολείο, επιστρέφαμε για λίγο στις εστίες με ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή μας για να φάμε τα μπισκότα και τα milkshakes που μας άφηνε πάνω στα κρεβάτια ο επιστάτης. Μετά, μπαίναμε στα λεωφορεία και πηγαίναμε στα προπονητήρια, όπου μέναμε για προπόνηση μέχρι τις 10 το βράδυ.

Τώρα που το σκέφτομαι, δεν νομίζω ότι η διατροφή ήταν σωστή γι' αυτά που περίμεναν να κάνουμε. Κανείς δεν μας πρόσεχε, κανείς δεν έβλεπε τι τρώγαμε. Το λεωφορείο προς τα προπονητήρια έκανε 45 λεπτά, χρόνος που χρησιμοποιούσα για να προσεύχομαι ώστε να έχω αρκετό χρόνο να αγοράσω κάτι να φάω, είτε από το κυλικείο είτε από τους αυτόματους πωλητές. Όταν όμως είχαμε χρόνο να φάμε, είχα άλλο δίλημμα: ή θα έτρωγα κάτι βαρύ και θα διέτρεχα τον κίνδυνο να το ξεράσω στην προπόνηση, ή δεν θα έτρωγα κάτι και ίσως να μην είχα αρκετή ενέργεια να βγάλω την προπόνηση.
To ανεπίσημο catering της La Fabrica ήταν ένα μικρό εστιατόριο εκεί κοντά, το Giardino. Άπειρα απογεύματα μαζευόμασταν διάφοροι και περιμέναμε στην είσοδο των εστιών για να μας φέρει ο ντελιβεράς βάφλες με σοκολάτα και χοτ ντογκ με σάλτσα μπάρμπεκιου. Το ξέραμε ότι δεν ήταν υγιεινά, αλλά ήμασταν 15 ετών.
Πέρα από το ότι πεινούσαμε κατά τη διάρκεια ή μετά την προπόνηση, το γεγονός ότι τη διατροφή μας δεν την πρόσεχε κανείς έδειχνε να επηρεάζει την απόδοσή μου. Η κακή διατροφή μπορεί να σε κάνει πιο ευάλωτο σε τραυματισμούς και να επηρεάσει το ανοσοποιητικό σου σύστημα, κάτι που μπορεί να κάνει πιο δύσκολη την ανάρρωσή σου από τους παραπάνω τραυματισμούς. Τον καιρό που πέρασα στην ακαδημία διαγνώστηκα με θλάσεις, τενοντίτιδες, διαστρέμματα στους αστραγάλους, ενώ μάζεψα υγρό στις αρθρώσεις μου. Μια φορά μάλιστα είχα περισσότερους από πέντε τραυματισμούς σε μία σεζόν. Αν και οι διαγνώσεις του ιατρικού τιμ της ακαδημίας ήταν πάντα σωστές, νομίζω πως αυτοί οι τύποι είχαν βασικό σκοπό να μας βγάλουν και πάλι στο γήπεδο όσο το δυνατόν πιο γρήγορα – φρόντιζαν απλώς τους τραυματισμούς μας, δεν κοιτούσαν τη ρίζα τους.

Οι προπονήσεις ήταν ιδιαίτερα απαιτητικές και μια λάθος πάσα, μια απρόσμενη κίνηση ή μια κακή εκτέλεση μιας άσκησης, είχε ως αποτέλεσμα να ακούσεις γερή κατσάδα μπροστά σε όλους, από όλους τους προπονητές. Στη LaFabrica δεν ανταγωνιζόμασταν μόνο τις άλλες ομάδες αλλά και τους συμπαίκτες μας.

Κάθε κοιτώνας είχε 15 δωμάτια, με το κάθε δωμάτιο να στεγάζει τρία παιδιά. Όλη αυτή η τεστοστερόνη και η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα ήταν ένα πολύ δυνατό και εκρηκτικό μείγμα. Τα παιδιά μπορούσαν να γίνουν ιδιαίτερα σκληρά και ήξεραν πολύ καλά πώς να πληγώσουν το ένα το άλλο. Δεν θα σας πω με λεπτομέρειες τι έγινε όταν μάθαμε ότι ένας από τους συμπαίκτες μας είχε κατουρήσει το κρεβάτι στον ύπνο του, αλλά φαντάζομαι πως μπορείτε να συμπληρώσετε τα κενά.

Δύο φίλοι που έμεναν στο ίδιο δωμάτιο, δίπλα στο δικό μου, συχνά-πυκνά κλείδωναν την πόρτα και έπαιζαν ξύλο. Καλούσαν μερικούς από εμάς για να τους παρακολουθήσουν και για να παίξουν τον ρόλο του διαιτητή όταν οι καβγάδες γίνονταν πολύ αιματηροί. Αυτό έγινε αρκετές φορές όσο ήμουν στην ακαδημία, αλλά δεν επηρέασε τη φιλία τους.

Προσωπικά, προσπαθούσα να αντέξω την πίεση σιγοτραγουδώντας εμψυχωτικά τραγούδια κατά τη διάρκεια της μεταφοράς μας προς το προπονητικό κέντρο. Επιπλέον, έλεγα στον εαυτό μου πως είχα σιδερένια θέληση, πως αυτό που ζούσα ήταν αυτό που ήθελα.

Ο αδερφός μου με ρώτησε κάποια στιγμή γιατί έμενα στην ακαδημία αφού ήταν τόσο δύσκολο για μένα. Η αλήθεια είναι πως όταν άφησα την Τενερίφη για να πάω στη Ρεάλ, όλο το νησί με υποστήριζε και με ζήλευε ταυτόχρονα. Δεν ήθελα να απογοητεύσω την οικογένειά μου –ειδικά τον πατέρα μου– λέγοντας πως ήμουν δυστυχισμένος στη La Fabrica. Ως παιδί, δεν έμαθα ποτέ να αναγνωρίζω τα συναισθήματά μου και να τα εκφράζω. Αυτή η ευκαιρία που μου είχε δοθεί ήταν κάτι που έπρεπε λογικά να θέλω και το να παραπονιέμαι γι' αυτό φάνταζε αχάριστο.



Ο συντάκτης Ignacio Martín διακρίνεται με τα κόκκινα παπούτσια. Screenshot από τη Real Madrid Television

Τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω πως αυτό που με ενοχλεί περισσότερο από το διάστημα που πέρασα στην ακαδημία ήταν η μόρφωση που έλαβα. Ή, μάλλον, αυτή που δεν έλαβα. Κάθε μέρα μετά το σχολείο πηγαίναμε κατευθείαν για προπόνηση και γυρίζαμε γύρω στις δέκα το βράδυ, για το φαγητό. Ο χρόνος μετά το βραδινό ήταν ο μόνος που είχαμε για να μελετήσουμε τα μαθήματά μας, αλλά αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο έπειτα από ώρες προπόνησης, ειδικά από τη στιγμή που είσαι 15 χρονών και πρέπει να αναλάβεις μόνος σου αυτή την ευθύνη. Το επόμενο πρωί ήμασταν και πάλι στο σχολείο, ενώ τα Σάββατα και οι Κυριακές ήταν ημέρες αγώνων.
Τον περασμένο Μάιο, καθώς έβλεπα τον ημιτελικό του Champions League μεταξύ Ρεάλ Μαδρίτης και Μάντσεστερ Σίτι, παρατήρησα πως ένας από τους παλιούς μου συμμαθητές ήταν στη βασική ενδεκάδα. Οι κινήσεις και οι εκφράσεις του δεν είχαν αλλάξει. Με χαροποίησε ιδιαίτερα που έβλεπα έναν τόσο ταλαντούχο και άξιο άνθρωπο να τα καταφέρνει. Ωστόσο, αυτό που δεν φαινόταν στο γήπεδο ήταν πως είχε μείνει δύο συνεχόμενες χρονιές στο σχολείο.

Όσο καλύτεροι γίνονταν οι παίκτες από τη χρονιά μου, τόσο λιγότερη πίεση δέχονταν για να μελετούν. Τα παιδιά αυτά δέχονταν αυτό το «μπόνους» με χαρά, διότι έκαναν αυτό που γούσταραν και αυτό που νόμιζαν ότι θα κάνουν για το υπόλοιπο της ζωής τους. Το ίδιο ίσχυε και για τον πρώην συμμαθητή μου. Τον σκέφτομαι ακόμα να κάθεται στα πίσω θρανία στη δεύτερη χρονιά μας στην ακαδημία και να μην προσέχει καθόλου. Τον κοροϊδεύαμε που είχε μούσι, αλλά αυτό που δεν καταλαβαίναμε ήταν πως ο μόνος λόγος που αυτός είχε μούσια κι εμείς όχι ήταν επειδή ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερός μας.

Χρόνια αργότερα, όταν σπούδαζα στις Ηνωμένες Πολιτείες, είδα πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζονταν από το εκπαιδευτικό σύστημα τα παιδιά που σπούδαζαν με κάποια αθλητική υποτροφία. Αν οι βαθμοί μας δεν ήταν αρκετά καλοί, δεν μας επέτρεπαν να αθλούμαστε και να προπονούμαστε, μέχρι να βελτιωθούν. Αυτή η προσέγγιση κάνει τους νεαρούς αθλητές να σέβονται πολύ περισσότερο την ακαδημαϊκή τους μελέτη.

Η χρονιά μου στην ακαδημία κατέληξε να παράγει αρκετούς επιτυχημένους παίκτες, όπως ο LucasVázquez, ο Á lvaroMorata, ο DenisCheryshev, ο DaniCarvajal, ο Jesé Rodríguez, ο DiegoLlorente και ο EnriqueCastaño. Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί ακόμα οι οποίοι μπορεί να μην ξεχώρισαν στη LaLiga και στις άλλες κορυφαίες επαγγελματικές κατηγορίες, αλλά κατάφεραν να παίξουν επαγγελματικά σε δεύτερες και τρίτες κατηγορίες. Όμως, εάν το να παίξει κάποιος απόφοιτος της ακαδημίας σε κορυφαία κατηγορία είναι σπάνιο, γιατί αυτά τα παιδιά δεν ενθαρρύνονται να επικεντρωθούν στα μαθήματά τους; Αυτοί που τα καταφέρνουν ποδοσφαιρικά δικαιώνουν το υπάρχον σύστημα, τι γίνεται όμως με τα παιδιά που δεν τα καταφέρνουν;

Βέβαια, μπορώ να μιλήσω μόνο με βάση τη δική μου εμπειρία. Όταν τελείωσε η σεζόν, μου είπαν ότι δεν ήμουν αρκετά καλός για να μείνω. Ένιωσα απελευθερωμένος. Δύο μέρες μετά, μάζεψα τα πράγματά μου, τα έβαλα στο αυτοκίνητο του θείου μου και έφυγα από την πρωτεύουσα.
Όταν γύρισα σπίτι, όλοι με υποδέχτηκαν θερμά – αποδείχτηκε ότι όλη η πίεση που αισθανόμουν σχετικά με την αντίδραση των δικών μου ήταν τελείως λανθασμένη. Όταν ο κόσμος με ρωτούσε αν υποστήριζα ακόμα τη Ρεάλ, τους έλεγα «ναι». Αλλά πλέον, μετά τον καιρό που πέρασα στην ακαδημία, είχε αλλάξει εντελώς η αντίληψή μου για το ποδόσφαιρο. Κατάλαβα πως το πραγματικό ποδόσφαιρο –αυτό που αγαπούσα τόσο πολύ– παίζεται στους δρόμους, με τους φίλους σου.
Ευτυχώς για μένα, το πρόγραμμα της Ρεάλ Μαδρίτης με βοήθησε να βρω μια ποδοσφαιρική υποτροφία για ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο. Αφού αποφοίτησα, έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ολλανδία και αυτό τον μήνα ξεκινάω νομικά στο UCL.

Όπως είπα και προηγουμένως, η εμπειρία μου στην ακαδημία της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω κάνει ποτέ. Μου δίδαξε μερικά πολύ δύσκολα μαθήματα, τα οποία όμως με βοήθησαν να αντιμετωπίσω δοκιμασίες που βρήκα στη συνέχεια μπροστά μου. Το ερώτημα για μένα είναι αν είναι αναγκαίο για έναν 15χρονο να πάρει αυτά τα μαθήματα. Αν δηλαδή πρέπει να μάθεις στην εφηβεία ότι είσαι απλώς ένα προϊόν σε μια αγορά, στην οποία όλοι προσπαθούν να «τσεπώσουν» το κομμάτι


είδα πανό μοναχικά
να τραγουδάνε πως υπάρχουμε ακόμα


bullis
Δημοσιεύσεις: 2460
Εγγραφή: Πέμ 19 Ιαν 2012, 09:40
Has thanked: 217 times
Been thanked: 112 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από bullis » Δευ 31 Οκτ 2016, 23:26

https://www.youtube.com/watch?v=LxLjeZO5M2U

μάθε μπαλίτσα αγόρι μου, μάθε τι είναι
και μάθε και ελληνικά :mrgreen:
Γιατί και πώς;

bullis
Δημοσιεύσεις: 2460
Εγγραφή: Πέμ 19 Ιαν 2012, 09:40
Has thanked: 217 times
Been thanked: 112 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από bullis » Τρί 15 Νοέμ 2016, 00:35

«Δεν καταλαβαίνω ποιο είναι το νόημα για τέτοια παιχνίδια τεράστιας διαφοράς δυναμικότητας και, μάλιστα, μέσα στο τόσο απαιτητικό πρόγραμμα. Καταλαβαίνω ότι για εκείνους είναι κάτι το ιδιαίτερο να παίζεις με τους παγκόσμιους πρωταθλητές και καταλαβαίνω ότι ο μόνος τρόπος να αμυνθούν είναι με σκληρά τάκλιν. Ειδικά, όμως, για τον τελευταίο λόγο, αναρωτιέμαι αν αυτού του είδους τα ματς έχουν αχρείαστο ρίσκο», τόνισε ο Μίλερ μετά τη νίκη της Γερμανίας με 8-0 επί του Σαν Μαρίνο.

Αυτό, όμως, οδήγησε σε σκληρή απάντηση, με τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Σαν Μαρίνο να στέλνει ανοιχτή επιστολή στον άσο της Μπάγερν. «Κύριε Μίλερ έχετε δίκαιο. Τέτοια παιχνίδια δεν είναι τίποτα», ξεκίνησε ο Γκασπερίνο, που παρέθεσε 10 λόγους για τους οποίους το παιχνίδι έχει νόημα:

Αγαπητέ Τόμας Μίλερ,

Έχεις δίκιο. Τα παιχνίδια σαν αυτό της Παρασκευής δεν είναι τίποτα. Για σένα. Από την άλλη, αγαπητέ Τόμας, δεν χρειάζεται να έρχεται στο Σαν Μαρίνο για το τίποτα σε ένα Σαββατοκύριακο, το οποίο χωρίς την Bundesliga, θα μπορούσες να το έχεις περάσει με τη γυναίκα σου στην πολυθρόνα της πολυτελούς βίλας σου ή θα μπορούσες να πάρεις μέρος σε events που διοργανώνουν οι χορηγοί σου για να βγάλεις χιλιάδες ευρώ.

Σε πιστεύω, αλλά επίτρεψέ μου να σου δώσω 10 καλούς λόγους, για τους οποίους πιστεύω ότι το ματς Σαν Μαρίνο - Γερμανία ήταν πολύ χρήσιμο και αν μπορείς σκέψου το και πες μου τι πιστεύεις.

1. Μας βοήθησε να καταλάβουμε ότι ακόμη και σε μία αδύναμη ομάδα όπως η δική μας δεν μπορείτε να σκοράρετε - και μη μου πεις ότι δεν νευρίασες όταν ο Σιμοντσίνι σε σταμάτησε.

2. Μας βοήθησε να δείξουμε στους μάνατζέρ σας (και στους Μπεκενμπάουερ και Ρουμενίγκε) ότι το ποδόσφαιρο δεν ανήκει σε αυτούς, αλλά σε όλους όσοι το αγαπάνε, μεταξύ των οποίων - είτε σου αρέσει είτε όχι - βρισκόμαστε κι εμείς.

3. Θύμισε σε εκατοντάδες δημοσιογράφους σε ολόκληρη την Ευρώπη ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν τα όνειρά τους και όχι τους κανόνες σας.

4. Μας θύμισε ότι εσείς οι Γερμανοί δεν πρόκειται να αλλάξετε και ότι πάντα θα κάνετε bullying, έστω και αν δεν εγγυάται πάντα την επιτυχία.

5. Έδειξε ότι 200 τύποι στο Σαν Μαρίνο, που παίζουν για οποιονδήποτε λόγο, δίνουν πάντα το 100%. Ποιος ξέρει, ίσως μία μέρα όλες οι θυσίες τους δεν θα ανταμειφθούν με ένα παιχνίδι απέναντι στους παγκόσμιους πρωταθλητές.

6. Βοήθησε την Ομοσπονδία σας (όπως και τη δική μας) να συγκεντρώσει χρήματα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, με τα οποία μπορεί να χτίσει γήπεδα για τα παιδιά της χώρας σας, σχολεία και να κάνει τα γήπεδα πιο ασφαλή. Θα σας πω ένα μυστικό: Η Ομοσπονδία μας χτίζει ένα νέο γήπεδο σε ένα απομακρυσμένο χωριό, το οποίο λέγεται Acwuaviva. Θα μπορούσες να το χτίσεις σε έξι μήνες με τον μισθό σου, εμείς θα το κάνουμε με τα έσοδα από έναν αγώνα μαζί σας.

7. Βοήθησε μια χώρα, τόσο μεγάλη όσο το γήπεδό σας στο Μόναχο να γίνει πρώτο θέμα στον Τύπο για καλό λόγο, γιατί ένας ποδοσφαιρικός αγώνας είναι πάντα ένας καλός λόγος.

8. Βοήθησε τον φίλο σας τον Γκνάμπρι, να ξεκινήσει με την εθνική ομάδα και να βάλει τρία γκολ.

9. Έκανε μερικούς ανθρώπους στο Σαν Μαρίνο χαρούμενους, επειδή θυμήθηκαν ότι έχουν μια κανονική εθνική ομάδα.

10. Με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι παρότι φοράτε την καλύτερη φανέλα της Adidas, από κάτω είστε πάντα εκείνοι που φοράτε λευκές κάλτσες με σανδάλι.

Με αγάπη, ο Άλαν σας», ήταν μέρος της επιστολής.
http://www.sport24.gr/football/mundial/ ... 71893.html
είναι το παιχνίδι ηλίθιε :mpros (όπως λέει και ο υπουργός σας)
Γιατί και πώς;

Άβαταρ μέλους
bongo
Δημοσιεύσεις: 785
Εγγραφή: Πέμ 09 Ιουν 2011, 00:53
Has thanked: 216 times
Been thanked: 259 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από bongo » Κυρ 05 Απρ 2020, 14:48

Από Σεπτέμβρη ή όποτε ξανανοίξουν τα γήπεδα πρέπει να υπάρξει μια συντονισμένη αντίδραση οπαδών/ φιλάθλων στην Ευρώπη ενάντια σε ο,τιδήποτε έχει να κάνει σχέση με την uefa.
Και ο τελευταίος "καναπεδάκιας" πλέον αντιλήφθηκε.
Οι τύποι ζουν σε άλλο πλανήτη...
γι'αυτό που δεν καταλαβαίνουνε οι άλλοι

Άβαταρ μέλους
hgnm
Δημοσιεύσεις: 773
Εγγραφή: Τρί 11 Φεβ 2014, 01:19
Has thanked: 5 times
Been thanked: 48 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από hgnm » Κυρ 05 Απρ 2020, 17:58

Ειδικά αυτό το γαμημενο αταλαντα- Βαλένθια γιατί γιατί γιατί;;;
μόνη μας πατρίδα του ερυθρού τα χρόνια

andy capp
Δημοσιεύσεις: 483
Εγγραφή: Τετ 05 Νοέμ 2014, 23:49
Has thanked: 143 times
Been thanked: 39 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από andy capp » Πέμ 24 Σεπ 2020, 15:55

bongo έγραψε: Κυρ 05 Απρ 2020, 14:48 Από Σεπτέμβρη ή όποτε ξανανοίξουν τα γήπεδα πρέπει να υπάρξει μια συντονισμένη αντίδραση οπαδών/ φιλάθλων στην Ευρώπη ενάντια σε ο,τιδήποτε έχει να κάνει σχέση με την uefa.
Και ο τελευταίος "καναπεδάκιας" πλέον αντιλήφθηκε.
Οι τύποι ζουν σε άλλο πλανήτη...
oi typoi zoyn ston planhth xrhma

Άβαταρ μέλους
j.rebel
Δημοσιεύσεις: 5175
Εγγραφή: Τρί 10 Ιουν 2014, 09:36
Has thanked: 411 times
Been thanked: 360 times

Re: Oχι στο Μοντερνο Ποδοσφαιρο

Δημοσίευση από j.rebel » Δευ 19 Απρ 2021, 02:11

De mporei na meinei asxoliasto oti pane na kanoun kleisth ligka oi dekapente poio fragkates omades.
Elpizw o kosmos na gyrisei thn plath se aythn thn ahdia,
Milan,atletico,barca,juve,citi,united,klp den symmetexoun oi germanoi kai oi galloi

Απάντηση

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 98 επισκέπτες