Γιάννης Στάνκογλου:
...
Ας περάσουμε τώρα και στα πιο προσωπικά. Γεννήθηκα στον Περισσό, όμως η καταγωγή μου είναι από το Θούριο του Έβρου. Μέχρι τα 16 χρόνια μου πήγαινα για καλοκαιρινές διακοπές εκεί, καθώς με έστελναν οι δικοί μου στη γιαγιά και τον παππού. Μεγάλωσα, λοιπόν, στον Περισσό, αλλά δεν ακολούθησα ούτε τον Απόλλωνα ούτε την ΑΕΚ –παρά το γεγονός ότι από τα 12-15 έπαιζα μπάσκετ και ποδόσφαιρο στην ΑΕΚ–, αλλά τον Παναθηναϊκό. Η πρώτη φορά που πήγα γήπεδο με τον πατέρα μου ήταν σε αγώνα Παναθηναϊκός – Άρης, όπου είχα δει μια απίστευτη γκολάρα του Ρότσα.
...
Πλάκα κάνω: παναθηναϊκός έγινα γιατί χαιρόμουν μπάλα όταν είχαμε την ομάδα με τον Ζάετς, τον Ρότσα και τον Σαραβάκο. Και χουλιγκανισμούς έκανα. Στα 14-17 ήμουν στη Θύρα 13, στους Cockneys. Δυο χρόνια δεν μπορούσα να πάω να δω τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, καθώς έπρεπε να παρουσιάζομαι στο αστυνομικό τμήμα Ρέντη, όπου μαζί με ολυμπιακούς παρακολουθούσαμε το παιχνίδι από την τηλεόραση! Η πιο δύσκολη έδρα που γνώρισα ήταν η Τούμπα, αλλά κι εκεί καλά πέρασα.
"Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου 1980… Εκείνο το κρύο πρωινό πάγωσε ολόκληρη η Κρήτη στο άκουσμα πως ο μεγάλος αυτός Κρητικός άφησε την τελευταία του πνοή… Χιλιάδες Κρητικοί, χιλιάδες έλληνες με δάκρυα στα μάτια προσπαθούσαν να συνειδητοποιήσουν την τραγική αυτή είδηση.
Μια μέρα μια Παρασκευή
θα πέσω να πεθάνω
και μια Λαμπρή θ’ αναστηθώ
από το χώμα απάνω.
Ο Νίκος Ξυλούρης, εκτός απο μεγάλος λυράρης και τραγουδιστής της Κρητικής (και όχι μόνο) μουσικής, αποτέλεσε ένα σύμβολο, καθώς με τους αγώνες του κατα τη διάρκεια της δικτατορίας ενέπνευσε χιλιάδες κόσμου να αγωνιστεί ενάντια σε κάθε είδους τυρρανία… Όμως, πέρα απο αυτά, ο Νικόλας ήταν και αδούλωτος οπαδός του ΟΦΗ. Στο στέκι των απανταχού Κρητικών της Αθήνας, το καφενείο Μέγας Αλέξανδρος στην Ομόνοια, όλοι τον θυμούνται να συμμετέχει ενεργά στις αθλητικές συζητήσεις. Όπως και όλοι τον θυμούνται στις κερκίδες να παρακολουθεί με πυγμή και αγωνία τον ΟΦΗ μας.
Η μεγάλη του αγάπη για την ομάδα τον οδήγησε να πρωτοστατήσει στη δημιουργία του συνδέσμου οπαδών του ΟΦΗ, τον Πανελλήνιο Σ.Φ.Ο.Α., ώστε όλοι οι Ομιλίτες της Αθήνας να μπορούν να στεγάσουν το πάθος τους. Όλοι εμείς, σήμερα, που έχουμε την τιμή να είμαστε συνεχιστές αυτής της περιπέτειας που ξεκίνησε εκείνος, αγωνιζόμαστε συνεχώς για το καλό του ΟΦΗ και της Κρήτης με μεράκι, ήθος και αξιοπρέπεια. Όπως ακριβώς θα το ήθελε και ο ίδιος".