ΣΚΕΨΕΙΣ ΖΩΗΣ

[Irlandos 1]

A man is but the product of his thoughts. What he thinks, he becomes.
Mahatma Gandhi

Είναι όμως "of his thoughts" ή μήπως τελικά "of his acts";

[bullis]

είμαστε ό,τι κάνουμε ή είμαστε κάτι πολύ περισσότερο από τις πράξεις μας? για αυτό είμαι σίγουρος, γιατί οι πράξεις είναι μόνο μία έκφρασή μας αλλά,

να σου πω την αλήθεια, όταν το ξαναέγραφα το σκεφτόμουν πως ακριβώς το λέει και το ψιλοαμφισβήτισα, λίγο διαφορετικά βέβαια. Σκεφτηκα γιατί να μην είναι και "τι λέμε και τι κάνουμε" και να μιλάει ο γκάντι μόνο για τις σκέψεις? και κατέληξα ότι ο λόγος και οι πράξεις (ακόμη και αυτές που δεν τις "σκεφτόμαστε" και βγαίνουν "από μόνες τους") είναι αποτέλεσμα των σκέψεων μας στο παρελθόν, ή σκέψεων που βασίζονται σε άλλες σκέψεις, που βασίζονται σε άλλες σκέψεις... οπότε (ξανα) συμφώνησα αφού τελικά και ο λόγος και οι πράξεις μας τελικά ορίζονται από το πώς σκεφτόμαστε...

βγάζω νόημα λες?

[SHC]

phpBB [video]

phpBB [video]

[ThouVou]

+1908 shc

http://www.jkrishnamurti.org/gr/index.php

[bullis]

δεν τον ήξερα τον τύπο, θενκς και στους δύο

νομίζω ότι τα έλεγε πολύ καλά αν και για το δικό μου επίπεδο αιθάνομαι ότι είναι πολύ προχωρημένα, απέχω πολύ από το να αποκτήσω αυτή την οπτική σε όλα τα θέματα που αναφέρει, τουλάχιστον σε αυτή τη ζωή.. μπορεί όμως σε κάποια επόμενη

μια σχετική πιο "λαιτ" προσέγγιση, πολύ πιο κοντά στα ανθρώπινα καθημερινά μας δεδομένα βρήκα σε αυτό



Elizabeth Kubler Ross (!!!!!! της βάζω πολλά θαυμαστικά γιατί δεν παίζεται - τρίδυμη κόρη, γιατρός διδάκτωρ σε πανεπιστήμια που πέρασε όλη τη ζωή της επαγγελματικά - και όχι μόνο προφανώς- πλάι σε ανθρώπους που πεθαίναν, πόσα μπορεί να έχει μάθει από αυτούς?), David Kessler: Μαθήματα Ζωής

[bullis]

cmc, στέλνω ένα βίντεο που το χω ξαναβάλει, σχετικά με την κβαντική αρχή ότι ο παρατηρητής επηρεάζει το αποτέλεσμα. Αν το σκεφτείς λίγο ανήκει (για αρχή) στο πλαίσιο αυτό του "ανεξήγητού", αφού στην ουσία τα πράγματα, η ύλη, δεν είναι εκεί μέχρι να την παρατηρήσουμε

phpBB [video]

για να εξηγήσω πώς χτυπάει σε μένα, αν ο παρατηρητής αλλάζει το αποτέλεσμα τότε συμπεραίνω ότι το πώς παρατηρώ τη ζωή μου μπορεί να αλλάξει και το δικό της αποτέλεσμα. Αυτό πιστεύω ισχύει για πολλούς λόγους, εξηγείται με πολλούς τρόπους και ισχύει σε πολλά επίπεδα. Το πώς την παρατηρώ είναι το πώς σκέφτομαι, το τι κάνω, το τι αισθάνομαι και εν τέλει, να το πώ γενικότερα το τι εγκεφαλικά κύτταρα συνδέω σε κάθε στιγμή της ζωής μου που καθορίζουν το τι αισθάνομαι και πώς ζω. πχ το μήλο συνδέεται αυτόματα με το κύτταρο για το κόκκινο, το νόστιμο, την πείνα, τον Αδάμ και την Έυα, και αυτά με άλλα πχ παράδεισος, αρμάρτημα και αυτά με άλλα και άλλα μπλά μπλά. Έιναι η σκέψη πίσω από τη σκέψη που έλεγα πριν λίγα ποστ. Άρα όταν βλέπω ένα μήλο, με τα εγκεφαλικά κύτταρα που συνδέω (νόστιμο, κόκκινο, παράδεισος, κόλαση, αμαρτία, γυναίκα = κίνδυνος κλπ) κάνω τη δική μου παρατήρηση και αυτή μου δίνει την εικόνα του μήλου, αυτό που ισχύει για τη δική μου πραγματικότητα. Ως παρατηρητής το κάνω αυτό, από το πώς το παρατηρώ. Αυτό φυσικά ισχύει και για πράγματα πολύ πιο περίπλοκα και σημαντικά από το μήλο, αλλά ισχύει για όλα στη ζωή εδώ που τα λέμε. Ανάλογα δηλαδή με το πώς συνδέουμε τα εγκαφαλικά μας κύτταρα σε κάθε κατάσταση διαμορφώνουμε το σύνολο της ζωής μας, τόσο στην αίσθησή μας προς αυτή όσο και σε πραγματικά αποτελέσματα αφού η εγκεφαλική σύνδεση ορίζει και τις πράξεις μας και τη στάση μας. Όλα, όλα υπάρχουν στο μυαλό μας ως πιθανότητες (όπως τα κύματα στο βίντεο) και η δική μας παρατήρηση τα διαμορφώνει και όπως τα διαμορφώνει τέτοια χημικά εκκρίνει ο εγκάφαλος σε όλα σου τα κύτταρα και έτσι τα νιώθεις και έτσι ζεις (νιώθεις οργή, απογοήτευση, μίσος, χαρά, διασκέδαση, χαλάρωση - και τελικά αν το καλοσκεφτείς όλα αυτά οδηγούν σε φόβο ή αγάπη).

Πρακτικά βρίσκω σημασία σε αυτό για αυτές τις συμπεριφορές μου που θέλω να αλλάξω. Βέβαια το πώς ακριβώς θέλω να γίνουν και ποια είναι η πραγματική μου αλήθεια για τις καταστάσεις, πίσω από ταμπέλες, πλυσεις εγκεφάλου κλπ είναι το μεγάλο στοίχημα αλλά και πολύ όμορφο και ασυνήθιστο και πρωτόγνωρο και σημαντικο και πολλά άλλα "τριπάκι" αλλά για να πω το πρακτικό που μπορεί να φανεί και χαζό, κάνω το εξής όταν θέλω να αλλάξω κάτι: προσπαθώ να βγω από τον εγκέφαλό μου και να τον παρατηρήσω τι συνδέεται με τι στην κατάσταση που δεν μου αρέσει και λειτουργώ όπως δεν μου αρέσει και "βλέπω" τις νέες συνδέσεις να δημιουργούνται όπως τις θέλω. δεν λέω ότι γυρνάει ένα κουμπί, γίνεται ένα φορμάτ και συνεχίζεις άλλος, αλλά σε μένα έχει αποτελέσματα, και σε πρακτικά θέματα εκτός των άλλων, κυρίως σε σχέση με το πόσο πιστεύεις σε αυτή τη διαδικασία και το πόσο συχνά το κάνεις έως ότου να γίνει "αυτοματισμός". Όπως όλα δηλαδή, όσο πιο συχνά το κάνουμε τόσο μας γίνεται βίωμα.

παίζουν και πιο "κουλά" στο μυαλό μου αν θες. εκτός αν φοβάσαι βαζελάκι

[SoMeOnE_7]

Συμβαίνουν πράγματα ξαφνικά που σου αλλάζουν ριζικά τη καθημερινότητα σου. Πραγμάτικα στιγμές και εικόνες που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στο μυαλό...

Πλέον τα δάκρυα δεν έχουν καμία αξία. Δε σου αξίζουν. Ησουν περήφανος άνθρωπος και δεν ήθελες να σε λυπούνται. Στο νοσοκομείο μας έλεγες να μην στεναχωριέστε.... Ησουν λυπημένος όμως γιατί μας έβλεπες να στεναχωριόμαστε. Δεν ήθελες να νοσηλευτείς γιατί πιστεύεις ότι δε σου άρμοζε να σε έχουν καθηλώμενο. Να σου πω την αλήθεια σε καταλάβαινα γιατί έχουμε τον ίδιο χαρακτήρα.

Ξέρεις κάτι η αλήθεια είναι ότι επιβεβαιώθηκες για μια ακόμα φορά σε αυτό που μου έλεγες. Η ζωή είναι ότι έμεις τη κάνουμε να είναι. Είναι όπως εμείς τη ζούμε. Είναι αυτά που έρχονται όπως εμείς τα παλεύουμε.

Σε ευχαριστώ που με πήρες σε πορεία όταν ήμουν 12

Σε ευχαριστώ που μου έδωσες αξίες στη ζωή μου και αρχές που με αυτές θα πορεύομαι.

Θα σε έχω πάντα δίπλα μου. Για την ακρίβεια ξέρω ότι θα είσαι πάντα κοντά μου. Όχι στις χαρές...Γιατί δε σου αρέσαν τα εύκολα. Θα είσαι δίπλα μου στα δύσκολα λέγοντας με το χαρακτηριστικό σου τρόπο και βλέμμα "μη μασας προχώρα".

Θα μου λείψουν οι καυγάδες μας για την αεκ και τον Ολυμπιακό. Θα μου λείψουν οι καυγάδες μας για τα πολιτικά. Θα μου λείψει το χιούμορ και η διορατικότητα σου.

Καλό σου ταξίδι πατέρα....

[bullis]

Δυστυχώς όλα τα δώρα στη ζωή δεν τα κρατάμε για πάντα, ούτε καν για όσο νομίζουμε ότι θα διαρκέσουν. Κι όταν τα χάνουμε μένει να "αποφασίσουμε" αν θα ευχαριστούμε τη ζωή που μας έφερε το δώρο αυτό ή θα θρηνούμε για την απώλειά του. Με το θρήνο καταστρέφουμε το ίδιο το δώρο και ό,τι λάβαμε από αυτό. Με την ευγνομωσύνη για το ότι τα είχαμε μπορεί μεν να έχουμε χάσει τον τρόπο επικοινωνίας, τον "φυσικό" που είχαμε μάθει και συνηθίσει, κρατάμε όμως τόσα άλλα ζωντανά, όπως τις ευχάριστες αναμνήσεις, τα ευχάριστα συναισθήματα που μας δημιουργήθηκαν, τις αναμνήσεις και με μία λέξη, γενικότερα, την αγάπη. Αυτή δεν πεθαίνει ποτέ. Μόνο η αγάπη είναι αληθινή. (παρεμπιπτόντως, ωραίο βιβλίο με αυτό τον τίτλο, Μπράιαν Βαις ο συγγραφέας).

Ξέρεις κάτι η αλήθεια είναι ότι επιβεβαιώθηκες για μια ακόμα φορά σε αυτό που μου έλεγες. Η ζωή είναι ότι έμεις τη κάνουμε να είναι. Είναι όπως εμείς τη ζούμε. Είναι αυτά που έρχονται όπως εμείς τα παλεύουμε.

πολύ μπροστά ο πατέρας σου. και μην άγχεσαι, ακόμη και επιστημονικά να το δεις, θα τον ξαναδείς. θα μπορούσα να σου πω κι άλλα για να σε πείσω, πιο αδιάσειστα και από την επιστήμη, κράτα μόνο ότι θα είναι μια επανένωση με τόση αγάπη όση δεν μπορείς να φανταστείς.

[arnaoutelhs13]

"Ένας άντρας πήγε μπροστά σε ένα κοινό και τους είπε ενα αστείο..Όλοι γέλασαν..Μετά από λίγο τους ξαναείπε πάλι το ίδιο αστείο...αυτή τη φορά πολλοί λίγοι άνθρωποι γέλασαν..Μετά από λίγο ξαναείπε το ίδιο αστείο!!Δεν γέλασε κανείς...Ησυχία επικράτησε..Τότε ο άντρας χαμογέλασε και είπε:Αν Δεν μπορείτε να γελάτε συνέχεια με το ίδιο πράγμα...Τότε γιατί κλαίτε για κάτι ξανά και ξανά?"

[bullis]

Η επιστημονική εξήγηση σε αυτό είναι ότι συνδέοντας τα διάφορα εγκεφαλικά κύτταρα μεταξύ τους με κάθε σκέψη (και επομένως πράξη ή λόγο ή συναίσθημα), εκείνα που ενεργοποιούνται κάθε φορά παράγουν διάφορες χημικές ουσίες (νομίζω στην υπόφυση )οι οποίες στη συνέχεια μεταφέρονται στα κύτταρα και τα "εθίζουν" σε αυτές (οπιοειδή, ντοπαμίνες κλπ). Έτσι το αποτέλεσμα είναι τα κύτταρα να αναζητούν συνεχώς τις ουσίες αυτές, (σαν την πρέζα ας πούμε που λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο αφού παρέχει "απευθείας" τις ουσίες αυτές), και για να επιτύχουν τη λήψη τους ενεργοποιούν με κάθε ευκαιρία εκείνα τα εγκεφαλικά κύτταρα που θα οδηγήσουν στην έκκριση και λήψη των ουσιών αυτών, ώστε να μην έχουν "στερητικό σύνδρομο" (όπως με την πρέζα την αναζητάς για να παρέχεις τις ουσίες αυτές στα κύτταρά σου).

Για αυτό τείνουμε να εθιζόμαστε στις ίδιες συναισθηματικές καταστάσεις και να λειτουργούμε με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά σε αντίστοιχες περιπτώσεις. Για να εκκρίνουμε τα χημικά εκείνα στα οποία έχουμε εθίσει τα κύτταρά μας.

Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί τείνουμε να επαναλαμβάνουμε τις ίδιες "αρνητικές" καταστάσεις και όχι τις "θετικές". Βασικά νομίζω ότι αυτό είναι αποτέλεσμα του πώς μας έχουν μεγαλώσει και εκπαιδεύσει (τον εγκέφαλό μας βασικά) αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό είναι μεγάλη κουβέντα και δεν ξέρω αν έχει τόσο νόημα όσο θα είχε η εφαρμογή μίας λύσης που σχετίζεται με το να εκπαιδεύουμε τον εγκέφαλό μας να λειτουργεί κάθε φορά διαφορετικά σε ίδιες καταστάσεις ώστε να μην αναπτύσσει εθισμούς και επαναλαμβάνει τα... σουτια σε κάθε ευκαιρία. Άλλωστε κάτι τέτοιο θα μας δώσει την ευκαιρία να ζήσουμε τη ζωή αυτή από πολλές και διαφορετικές απόψεις, να αποκτήσουμε πολλαπλά βιώματα και να τη δούμε από πολλές πτυχές της... και εν πάσει περιπτώσει: τι νόημα έχει μια ζωή που θα την ζήσεις όλη με τον ίδιο τρόπο?

αυτό δεν σχετίζεται μόνο με την αποφυγή "δυσάρεστων" καταστάσεων ή με το να χαλάσεις τις "ευχάριστες", έξυπνα όντα είμαστε και ξέρουμε κάθε φορά τις συνέπειες από κάθε τι κάνουμε. Έχει νόημα στο να ζεις τη ζωή σου όσο πιο πολύ μπορείς, όσο πιο πολύπλευρα γίνεται, να τη δεις από πολλές σκοπιές και να πάρεις από αυτή πολλά ερεθίσματα. Με λίγα λόγια, να τη γνωρίσεις καλύτερα και να την ευχαριστηθείς.