ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΝΕΚΡΟΙ: ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ;
Δημοσιεύτηκε: Δευ 12 Σεπ 2011, 23:26
Απευθύνομαι στα μέλη του curvagreek.
Αν ρωτήσουμε τον καθ'ένα από εδώ μέσα την πιό απλή ερώτηση, για το πιο βασικό πράγμα μεταξύ μας, "τι σημαίνει οπαδός;", άλλος θα το πει πιο απλά, άλλος πιο σύνθετα, άλλος ξερά, άλλος ποιητικά...
Δεν συμφωνούμε όλοι απόλυτα στη γνώμη του άλλου. Αυτό δε μπορεί να συμβεί ούτε μεταξύ οπαδών ακόμα και στην ίδια ομάδα.
Συμφωνούμε όμως όλοι, ανεξαρτήτως ομάδας και νοοτροπίας σε ένα πράγμα: όχι άλλοι νεκροί.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τελικά το πιστεύουμε αυτό;
ή μήπως κάθε φορά που κάποιος από εμάς χάνει τη ζωή του, τότε και μόνο τότε ξεσηκωνόμαστε στα φόρουμ (και μόνο) για το τι πήγε στραβά, ποιός φταίει, πού πάμε, γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο...; κτλ κτλ. Είναι σα να περιμένουμε να σκοτωθεί κι άλλος οπαδός για να θυμίσουμε ξανά ο ένας στον άλλο "όσο κυριαρχούν οι λοστοί και τα μαχαίρια, τόσο θα γεμίζουμε με ματωμένα χέρια". Και αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων. Δυστυχώς έτσι το πρόβλημα δε λύνεται.
Στη χειρότερη, εμείς που δε θέλουμε άλλους νεκρούς, με αφορμή μια δολοφονία ρίχνουμε κι άλλο λάδι στη φωτιά... μιλώντας για αντίποινα κτλ. Δυστυχώς έτσι το πρόβλημα επιδεινώνεται.
'Ολοι μας ξέρουμε πόσο μεγάλη ζημιά κάνουν τα φόρουμ από τότε που άρχισαν να "διαφημίζονται" τα σκηνικά.
Ακόμα χειρότερα, σε ένα forum όπως αυτό εδώ, που υποτίθεται ότι δε θέλουμε νεκρούς οπαδούς, θα διαβάσει κανείς για λογικές και πρακτικές που αν μη τι άλλο μπορεί να προκαλέσουν κι άλλους θανάτους. Πέρα από αυτό, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μιλάμε για κώδικες τιμής και σεβασμού. Μα αν είναι να μείνει ο άλλος ανάπηρος, να χάσει τα μάτια του, να έχει προβλήματα για όλη του τη ζωή... τότε υπάρχει πάντα τεράστιος κίνδυνος και για θανατηφόρο χτύπημα και ας μην είναι από πρόθεση.
Ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι μόνο τα μαχαίρια. Είναι πολλά περισσότερα....
Πείτε μου:
Σε ποιό πέσιμο σε σύνδεσμο δεν υπάρχει πιθανότητα να θρηνήσουμε νεκρό;
Μόνο όταν δεν είναι κανένας μέσα... αλλά τότε, εμείς που δε θέλουμε να θρηνήσουμε θύματα κράζουμε και από πάνω ότι ο σύνδεσμος ήταν κλειστός και αν είχαν τα αρχίδια να ερχόντουσαν όταν θα ήταν μέσα κόσμος... αντίφαση.
σε ποιό ραντεβού δεν υπάρχει πιθανότητα να θρηνήσουμε νεκρό;
Μόνο σε ραντεβού με γκόμενα. Αλλά και πάλι, ενώ ξέρουμε τι επικινδυνότητα υπάρχει στα ραντευού μεταξύ οπαδών, εμείς που δε θέλουμε να θρηνήσουμε θύματα, κράζουμε όσους δεν έρχονται στα ραντεβού... αντίφαση.
Το πρόβλημα υπάρχει στο ίδιο μας το κεφάλι.
Φέρνω μόνο αυτά τα δύο παραδείγματα. Δε θα πω για τα υπόλοιπα... τα καφριλίκια στις εκδρομές στα εκτός, τα ψηφίσματα όπου και πάλι ο κίνδυνος είναι μεγάλος... ιδιαίτερα όταν εξασκείσαι στο "επάγγελμα" και γίνεσαι στόχος για πολύ κόσμο.
Ας ξεκινήσουμε από αυτά τα δύο. Στα φόρουμ, στις μπουγάδες πρώτοι είμαστε.
Θα ήθελα να βγεί επιτέλους μια κοινή απόφαση. Έστω ας βγει ένα κοινό κλίμα. Ας μας πάρει όσο χρόνο χρειαστεί.
Να πάρουμε επιτέλους στα σοβαρά κάποια πράγματα. Να καταλήξουμε κάπου.
Όλα αυτα τα γράφω έχοντας ως δεδομένο ότι δε θέλουμε άλλους νεκρούς.
Γιατί από τη μια δε θέλουμε... αλλά από την άλλη "σας γαμήσαμε, σας κάναμε, σας ράναμε... πουθενάδες, κοτόπουλα, λαγοί... είμαστε τα αφεντικά στην πόλη, πουθενάδες...."
Μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξηρά.
Αν ρωτήσουμε τον καθ'ένα από εδώ μέσα την πιό απλή ερώτηση, για το πιο βασικό πράγμα μεταξύ μας, "τι σημαίνει οπαδός;", άλλος θα το πει πιο απλά, άλλος πιο σύνθετα, άλλος ξερά, άλλος ποιητικά...
Δεν συμφωνούμε όλοι απόλυτα στη γνώμη του άλλου. Αυτό δε μπορεί να συμβεί ούτε μεταξύ οπαδών ακόμα και στην ίδια ομάδα.
Συμφωνούμε όμως όλοι, ανεξαρτήτως ομάδας και νοοτροπίας σε ένα πράγμα: όχι άλλοι νεκροί.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τελικά το πιστεύουμε αυτό;
ή μήπως κάθε φορά που κάποιος από εμάς χάνει τη ζωή του, τότε και μόνο τότε ξεσηκωνόμαστε στα φόρουμ (και μόνο) για το τι πήγε στραβά, ποιός φταίει, πού πάμε, γιατί να συμβεί κάτι τέτοιο...; κτλ κτλ. Είναι σα να περιμένουμε να σκοτωθεί κι άλλος οπαδός για να θυμίσουμε ξανά ο ένας στον άλλο "όσο κυριαρχούν οι λοστοί και τα μαχαίρια, τόσο θα γεμίζουμε με ματωμένα χέρια". Και αυτό στην καλύτερη των περιπτώσεων. Δυστυχώς έτσι το πρόβλημα δε λύνεται.
Στη χειρότερη, εμείς που δε θέλουμε άλλους νεκρούς, με αφορμή μια δολοφονία ρίχνουμε κι άλλο λάδι στη φωτιά... μιλώντας για αντίποινα κτλ. Δυστυχώς έτσι το πρόβλημα επιδεινώνεται.
'Ολοι μας ξέρουμε πόσο μεγάλη ζημιά κάνουν τα φόρουμ από τότε που άρχισαν να "διαφημίζονται" τα σκηνικά.
Ακόμα χειρότερα, σε ένα forum όπως αυτό εδώ, που υποτίθεται ότι δε θέλουμε νεκρούς οπαδούς, θα διαβάσει κανείς για λογικές και πρακτικές που αν μη τι άλλο μπορεί να προκαλέσουν κι άλλους θανάτους. Πέρα από αυτό, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μιλάμε για κώδικες τιμής και σεβασμού. Μα αν είναι να μείνει ο άλλος ανάπηρος, να χάσει τα μάτια του, να έχει προβλήματα για όλη του τη ζωή... τότε υπάρχει πάντα τεράστιος κίνδυνος και για θανατηφόρο χτύπημα και ας μην είναι από πρόθεση.
Ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι μόνο τα μαχαίρια. Είναι πολλά περισσότερα....
Πείτε μου:
Σε ποιό πέσιμο σε σύνδεσμο δεν υπάρχει πιθανότητα να θρηνήσουμε νεκρό;
Μόνο όταν δεν είναι κανένας μέσα... αλλά τότε, εμείς που δε θέλουμε να θρηνήσουμε θύματα κράζουμε και από πάνω ότι ο σύνδεσμος ήταν κλειστός και αν είχαν τα αρχίδια να ερχόντουσαν όταν θα ήταν μέσα κόσμος... αντίφαση.
σε ποιό ραντεβού δεν υπάρχει πιθανότητα να θρηνήσουμε νεκρό;
Μόνο σε ραντεβού με γκόμενα. Αλλά και πάλι, ενώ ξέρουμε τι επικινδυνότητα υπάρχει στα ραντευού μεταξύ οπαδών, εμείς που δε θέλουμε να θρηνήσουμε θύματα, κράζουμε όσους δεν έρχονται στα ραντεβού... αντίφαση.
Το πρόβλημα υπάρχει στο ίδιο μας το κεφάλι.
Φέρνω μόνο αυτά τα δύο παραδείγματα. Δε θα πω για τα υπόλοιπα... τα καφριλίκια στις εκδρομές στα εκτός, τα ψηφίσματα όπου και πάλι ο κίνδυνος είναι μεγάλος... ιδιαίτερα όταν εξασκείσαι στο "επάγγελμα" και γίνεσαι στόχος για πολύ κόσμο.
Ας ξεκινήσουμε από αυτά τα δύο. Στα φόρουμ, στις μπουγάδες πρώτοι είμαστε.
Θα ήθελα να βγεί επιτέλους μια κοινή απόφαση. Έστω ας βγει ένα κοινό κλίμα. Ας μας πάρει όσο χρόνο χρειαστεί.
Να πάρουμε επιτέλους στα σοβαρά κάποια πράγματα. Να καταλήξουμε κάπου.
Όλα αυτα τα γράφω έχοντας ως δεδομένο ότι δε θέλουμε άλλους νεκρούς.
Γιατί από τη μια δε θέλουμε... αλλά από την άλλη "σας γαμήσαμε, σας κάναμε, σας ράναμε... πουθενάδες, κοτόπουλα, λαγοί... είμαστε τα αφεντικά στην πόλη, πουθενάδες...."
Μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξηρά.