ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

[baader3]

Οι αναρχικοί της Τούμπας έφτιαξαν ομάδα
Οι οπαδοί της αποφεύγουν τις ύβρεις, οι νίκες τους πανηγυρίζονται όσο και οι... ήττες, ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται σε ανοικτές συνελεύσεις. Οι αντιεξουσιαστές της Θεσσαλονίκης αναβιώνουν τις χαμένες αξίες του ποδοσφαίρου

Υπάρχει μια μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα ποδοσφαιρική ομάδα στη Θεσσαλονίκη. Είναι... αντιεξουσιαστές, αλλά δεν έχουν δημιουργήσει ούτε ένα επεισόδιο. Στις μεγάλες νίκες πίνουν απλώς μπίρες και στις ήττες κάνουν πάλι το ίδιο. Εφαρμόζουν στην πράξη το σύνθημα "Χάσουμε, κερδίσουμε, εμείς θα το γλεντήσουμε". Ο Καμί θα τους έκλεινε το μάτι.
Στην εξέδρα δεν βρίζουν με σεξιστικά σλόγκαν ή τα θεία και προτιμούν συνθήματα για... τους φυλακισμένους συντρόφους τους. Ο πρόεδρος πιάνει τη σκούπα όταν τελειώνει το ματς, για να καθαρίσει τα χαρτάκια που πετούν οι οπαδοί. Παίχτες άλλων συλλόγων τούς ζητούν να αγωνιστούν στη δική τους. Οι διαιτητές περιμένουν πώς και πώς να σφυρίξουν τα παιχνίδια τους.
Σύλλογοι ιδιοκτήτες γηπέδων τούς τα παραχωρούν δωρεάν για να τα χρησιμοποιούν ως έδρα στο τοπικό πρωτάθλημα. Παίρνουν όλες τις αποφάσεις συλλογικά σε συνελεύσεις και 200 με 300 άτομα παρακολουθούν με προσήλωση και ενθουσιασμό όλα τα παιχνίδια της ομάδας.
Ο πολιτικός τους αντίπαλος, Διονύσης Ψωμιάδης, πήγαινε στο γήπεδο να δει την εξέδρα που δημιουργούσαν την πρώτη τους χρόνια και η συνέλευσή τους αποφάσισε ότι μπορούσε να το κάνει χωρίς... παρατράγουδα. Ο Σάββας Κωφίδης διαβλέπει ότι μπορούν υπό προϋποθέσεις να φτάσουν μέχρι και τη Γ' Εθνική Κατηγορία. Η Προοδευτική Τούμπας -με το προσωνύμιο "Εκρηξη"- παίζει σήμερα στη Β' Ερασιτεχνική Κατηγορία της Θεσσαλονίκης και έχει αποκτήσει ήδη φανατικούς φίλους από όλους συλλόγους της πόλης.

Μπορεί να μην είναι πολυάριθμοι, όμως ο ενθουσιασμός τους ξεχειλίζει σε κάθε παιχνίδι

Εκρηξη χωρίς... γκαζάκια
Αν για τον Αλμπέρ Καμί το ποδόσφαιρο ήταν ο χώρος όπου έμαθε ηθική και υψηλά ιδανικά, για τους προοδευτικάριους είναι ο τόπος για να τα εφαρμόσουν. Λατινοαμερικάνικη φαντασία και οριζόντια Δημοκρατία συνεργάζονται με στόχο μια "Εκρηξη Ουτοπίας", ένα μπουμ χωρίς γκαζάκια μέσα στη... δυστοπία του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Η "ανάσταση" της Προοδευτικής -που είναι η δεύτερη παλαιότερη (1952) ομάδα της Τούμπας μετά τον ΠΑΟΚ- έγινε πριν από τρία χρόνια. Την είχανε φτιάξει παλιά Αριστεροί της γειτονιάς κι έπαιζε στην Α' Ερασιτεχνική Κατηγορία. Αλλά παρέλυσε όταν φτιάχτηκε το κέντρο αθλητισμού στην αλάνα της Τούμπας. Εχασε λοιπόν το γήπεδό της και το εντευκτήριο, ενώ ως αντάλλαγμα της παραχωρήθηκαν γραφεία πολιτισμού... που δεν της δόθηκαν ακόμη.

Μέχρι τη Λ. Αμερική έφτασε η χάρη της Προοδευτικής Τούμπας



Τότε εμφανίστηκαν οι αναρχικοί που τους άρεσε η μπαλίτσα. "Τι να παίζουμε στις καταλήψεις μεταξύ μας (ΥΦΑΝΕΤ - Ορφανοτροφείο) τι στο πρωτάθλημα", λέει ο Γιάννης στο εντευκτήριό τους σε ένα ημιυπόγειο στο κέντρο της Τούμπας στην οδό Υπατίας - τυχαία η αναφορά στη Φιλόσοφο ή απλώς σύμπτωση; Διόλου τυχαία, πάντως, η επιλογή του χρώματος στις φανέλες (μοβ-μαύρο). "Πολύ μπανάλ δεν θα ήταν οι αναρχικοί με τα κοκκινόμαυρα;", λέει στο "Εθνος της Κυριακής" ο πρόεδρος της ομάδας, δικηγόρος Χάρης Λαδής.
Γυναίκες και παιδιά
Το μοβ είναι χρώμα του φεμινιστικού κινήματος, "αφαιρούμε τον ματσό χαρακτήρα του ποδοσφαίρου, γι' αυτό και έχουμε πολλές γυναίκες οπαδούς που έρχονται στο γήπεδο, όπως και παιδιά (σήμερα ένα παιδί έδειξε έναν δικό μας, ''μαμά αυτός βρίζει''. Ο άλλος κόντεψε να φάει τη γλώσσα του)".

«Αν το ποδόσφαιρο γίνεται αντιδραστικό και κοιτίδα φασιστών δεν είναι ευθύνη μας και αυτό προσπαθούμε να το παλέψουμε», τονίζουν οι φίλοι της ομάδας

Μόλις έχει τελειώσει το ματς με τον Αισχύλο, ο οποίος ισοφάρισε στις καθυστερήσεις, αλλά κανείς δεν είναι στενοχωρημένος. Εκτός από τον Στέργιο, τον προπονητή που επιμένει ότι "μας παρασύρουν συνεχώς οι αντίπαλοι στο μπαμ μπουμ και δεν παίζουμε την μπάλα κάτω, ε, τότε την πατάμε". Ομως η έλλειψη άγχους, η ομαδικότητα στις δράσεις, η μοναδική ατμόσφαιρα των οπαδών φέρνουν διαρκώς παίκτες από άλλα σωματεία που θέλουν να παίξουν για τη χαρά του παιχνιδιού, να ζήσουν τον μύθο τους.
"Αυτή είναι η περηφάνια μας, χάσουμε, κερδίσουμε, παίκτες και οπαδοί τραγουδάμε μαζί στο τέλος του ματς", σημειώνει με νόημα ο κ. Λαδής, διευκρινίζοντας ότι δεν μπορούν πια να δεχθούν άλλους, αφού "έχουμε και δεύτερη ομάδα που παίζει κι αυτή κανονικά, εκτός αν έρθει παιχταράς...".

Οι οπαδοί του Α.Ο. Προοδευτική Τούμπας δεν παρέλειψαν να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στις κινητοποιήσεις των κατοίκων της Κερατέας για το θέμα του ΧΑΔΑ

Ενωμένοι σαν γροθιά
Πιστοί στις αρχές τους παρά τις δυσκολίες
Οι φιλοι της ομάδας έχουν θερμή σχέση με αντιρατσιστικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, με κινητοποιήσεις στο εσωτερικό ("Κερατέα", "Δεν Πληρώνω") και με οπαδούς άλλων ομάδων με ανάλογες λογικές (Ηλυσιακό, Παναιτωλικό, Θύρα 10 του Ηρακλή, ΠΑΣ Γιάννινα), όπου υπάρχουν πυρήνες που δίνουν στο ποδόσφαιρο μια άλλη διάσταση.
Κι από λεφτά; "Μπατίρια. Βγάζουμε τα τρέχοντα από κάρτες μέλους, μπλουζάκια, κασκόλ, κάνα πάρτι στα πανεπιστήμια, κάτι από τη Γ.Γ. Αθλητισμού, πέρυσι και από τον δήμο (1.000 ευρώ)". Πιο πολύ σκέφτονται τα παιδιά που τραυματίζονται και πώς να τους καλύπτουν τα νοσήλια, αφού έτσι κι αλλιώς δεν αμείβονται. "Να κάνετε ακαδημίες", τους προέτρεψε ο Σάββας Κωφίδης, που τους ρώτησε κιόλας "σας βλέπω μέχρι Γ' Εθνική, εσείς τι ουρανό έχετε;". Απάντησαν: "Πηγαίνουμε ψηλαφώντας. Παπούτσι ανάλογα με το πόδι. Θα θέλαμε, βέβαια, να κάνουμε παιδικά τμήματα, αλλά... αυτά μοιάζουν με Δευτέρα Παρουσία. Ομως, αν το ερώτημα είναι τι θα κάνουμε σε αυτήν την περίπτωση, η απάντηση σήμερα είναι ''δεν ξέρουμε, όπως και για τόσα άλλα πράγματα στη ζωή''. Οσο έχουμε τα μυαλά στη θέση τους, το πείραμά μας θα ζει. Το θέμα είναι να δημιουργούνται σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και να ξεπερνιούνται οι κρίσεις με δημοκρατική και οριζόντια συζήτηση".

Στους αγώνες της ομάδας ο κόσμος δεν είναι και τόσο πολύς. Οι ίδιοι δικαιολογούν αυτήν την εικόνα μέσα από ιδιαίτερα ευρηματικά πανό.
Μακριά από εμάς οι καφρίλες των γηπέδων
"Ολοι ανυπομονούν να παίξουν αντίπαλοί μας"
Διακόσια μέτρα πιο πάνω από την Υπατίας έμενε όσο ζούσε μια μυθική φυσιογνωμία του αναρχικού χώρου, ο Γιάννης Ταμτάκος, που ήθελε να κάνει "τα γήπεδα ελαιώνες να έχει ο κοσμάκης το λαδάκι του", όπως έλεγε.
Ο Μιχάλης απαντά ευθέως: "Ποδόσφαιρο και πολιτική για εμάς συμβαδίζουν. Βάζουμε το ένα μέσα στο άλλο. Αυτό είναι το πείραμά μας. Δεν έχουμε προέδρους, παράγοντες, χρήματα, χορηγούς και? μαχαιροβγάλτες. Δεν είμαστε μόνο ποδοσφαιρική ομάδα. Διαθέτουμε κοινωνική και πολιτική συνειδητοποίηση. Hρθανε σε εμάς και εντελώς απολίτικοι, ποδοσφαιριστές και οπαδοί που πριν δεν είχανε πάει ούτε σε αντιπολεμική διαδήλωση. Εντάξει, λένε, η ομάδα των Αναρχικών.

Παίκτες και οπαδοί είναι ένα και το αποδεικνύουν σε κάθε γκολ που πετυχαίνει η ομάδα. Ανεξάρτητα πάντως από το αποτέλεσμα, τραγουδάνε μαζί στο τέλος του ματς

Ερχονται όμως και βλέπουν ότι δεν υπάρχουν τέρατα, όλα αποφασίζονται από τη γενική συνέλευση, στο γήπεδο δεν υπάρχουν μαχαιροβγάλτες, φέρνουν τα παιδιά τους που δεν ακούνε αισχρότητες, έρχονται διαιτητές και μας λένε άντε πότε θα σας παίξουμε;"...
Ειδοποιός διαφορά
Τους θυμίζω ότι για άλλους αντιεξουσιαστές το ποδόσφαιρο είναι "το σύγχρονο όπιο των λαών". "Ναι, αλλά το επαγγελματικό", αντιτείνουν οι Προοδευτικάριοι για να προσθέσουν: "Η διαφορά είναι τρομερή, εμείς βάζουμε και άλλο περιεχόμενο. Αν γίνεται αντιδραστικό και κοιτίδα φασιστών δεν είναι ευθύνη μας και αυτό προσπαθούμε να το παλέψουμε. Ολα αυτά θα μπορούσαμε να τα κάνουμε εμείς και με το πινγκ πονγκ, αλλά μας αρέσει το ποδόσφαιρο. Κάποιοι αντιεξουσιαστές μάς είδαν με συμπάθεια. Πολλοί δεν ασχολούνται καν με το ποδόσφαιρο. Αποψή τους. Αλλοι πάλι δυσανασχέτησαν γιατί δεν βρίζουμε, δεν δεχόμαστε τις γηπεδικές καφρίλες".
Πολιτικές διαφορές
"Κάποιοι την πέσανε στον Δ. Ψωμιάδη που ερχότανε και έβλεπε τα ματς, αν και ήξερε ότι από εμάς δεν υπήρχε περίπτωση να πάρει έστω μία ψήφο γιατί κανείς μας δεν ψηφίζει, παρόλα αυτά, επειδή ομολογουμένως έχει το μικρόβιο του ποδοσφαίρου -πέρα από το τι είναι ως πολιτικός-, του άρεσε να έρχεται να βλέπει την Προοδευτική παράμερα.
Τον αντιλήφθηκαν κάποιοι σε έναν αγώνα και άρχισαν να τον βρίζουν ανεξέλεγκτα, δημιουργήθηκε εσωτερικό ζήτημα - δηλαδή έρχεται ένας άνθρωπος να δει αγώνα κι εμείς θα τον βρίζουμε; Πολιτικά μας χωρίζει χάος, άλλο ζήτημα, όμως αυτός έρχεται να δει την ομάδα, δεν είμαστε δα και φιλαράκια... Κάποιοι χαλάστηκαν από την απόφαση της συνέλευσης. Αυτή είναι όμως η Προοδευτική - Εκρηξη".
Και τα πολιτικά συνθήματα εσχάτως στα γήπεδα; "Ενδιαφέρουσα κίνηση αν και δεν έχουμε σχέση με τις ΠΑΕ".
ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ
Ιδιαίτερα ευρηματικά είναι τα συνθήματα των οπαδών που ακούγονται στα γήπεδα που αγωνίζεται η Προοδευτική
Εκρηξη: "Προοδευτικάρα, όπου κι αν παίζεις, δίπλα σου θα είμαι εκεί, ακόμα και στη φυλακή",
"Ντου στα υπουργεία και φωτιά σ' όλα τα τμήματα, Eκρηξη, μέσα στο μυαλό, Προοδευτική θα τρελαθώ"
"Θα σπάσουμε την Εγνατία σίγουρα ναι! Θα σπάσουμε και την Αμύνης σίγουρα ναι! Και οι τζαμάδες κάνουν προσευχή όταν παίζει η Προοδευτική".
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΥΚΕΣΑΣ

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid= ... d=63553964

[H-C]

δεν ειμαστε ολοι,λειπουν οι φυλακισμενοι

[PaokSH4]

ela oloi tora giname enantia sto monterno podosfairo anathema prin 4-5 xronia posoi legane against modern football
u.g.gria den eida eida tin idia euaistisia sto site t paok toy kordeliou
u.g.1enantia sto moderno podosfairo alla sigxoneusi me tin kavala na ginei autonomoi epanastates
u.g.2kai ego diafono me ti stasi tou super3 s polla themata opos auto pou ethixes alla na ta anafereis ola oxi mono auta p se simferoun

sto site tou paok tou kordeliou exei topikes epixeiriseis p stirizoun ton sindesmo oxi casino

[rebetis3]

dld o germanos p eixe diafimisi einai o topikos germanos tou kordeliou

[dreznas]

«Δική σου είναι αυτή η νίκη. Η ανόθευτη χαρά που κατακλύζει κάθε κύτταρό σου και καθρεφτίζεται στα μάτια σου. Δεν είναι η χαρά της έκπληξης, εσύ πάντα το περιμένεις το γκολ. Το προσδοκάς, το προσμένεις, το οραματίζεσαι σε κάθε παιχνίδι.

Δική σου είναι αυτή η νίκη. Μια κουταλιά δικαίωσης, ενός ταξιδιού αγώνας γόνιμος, ένας ακόμα θρίαμβος της ζωής απέναντι στο θάνατο. Κι εσύ εκεί, ν΄ αποτυπώνεις την καύλα της στιγμής σ΄ ένα καρέ.

Δική σου είναι αυτή η νίκη. Μπορεί να μην καρπώθηκες εφήμερα κέρδη απ« αυτήν όπως χρήματα, βαθμούς ή θεαματικότητα, όμως ένιωσες κάτι που δεν μορφοποιείται σε λέξεις. Ένιωσες το μυρμήγκιασμα αυτό που υπερβαίνει τη γλώσσα και ασχημάτιστο αφήνεται να εκφραστεί μέσω του σώματος.

Δική σου είναι αυτή η νίκη. Την οριοθέτησες από την Δευτέρα κιόλας όταν, μαζεύοντας τα πράγματά σου για το ταξίδι στο Λονδίνο, κάποιος σου είπε «καλά ρε »συ, στην Αγγλία κάνει παγωνιά, μόνο μ« αυτό το μπουφανάκι θα πας;» κι εσύ γέλασες και του απάντησες πως ούτε αυτό θα σου χρειαστεί στην κερκίδα γιατί εκεί «Θα με ζεστάνει η ομάδα. Κι αν υποφέρει, θα υποφέρω μαζί της κρυώνοντας».

Δική σου είναι αυτή η νίκη. Γιατί όταν χτύπαγες το τατουάζ με το έμβλημα του ΠΑΟΚ λίγο πιο πάνω απ» την καρδιά, ήξερες ότι η βελόνα δεν θα σε πονέσει ποτέ τόσο πολύ και τόσο γλυκά όσο αυτός. Δύο καρδιές, εξίσου σημαντικές, χτυπάνε στον ίδιο ρυθμό. Μόνο που όταν η «δικέφαλη» αναστατώνεται, πονάνε και τα μυαλά σου μαζί. Τώρα ξέρουμε γιατί.

Δική σου είναι αυτή η νίκη. Τις σφιγμένες σου γροθιές και τις ρυτίδες του μετώπου σου ζηλέψαμε από την τηλεόραση. Αυτή τη διονυσιακή έκσταση που μόνο όσοι ήσασταν εκεί ζήσατε. Αυτή την -έξω από το χρόνο- μέθεξη με το θείο που μόνο ο «πιστός του ποδοσφαιρου» μπορεί να βιώσει. Σ ευχαριστούμε που μας θύμισες πως είναι.

Γιάννης Τσαούσης»

[angel3]

[loudovikos]

Αυτή η ένταση είναι το ποδόσφαιρο





Αυτό είναι το ποδόσφαιρο.

Αυτή η γεμάτη φλέβες φάτσα. Αυτά τα τεντωμένα χέρια. Αυτό το καρφωμένο βλέμμα. Αυτή η έκφραση που δεν ξέρεις αν είναι τρομοκρατημένη ή απλά χαρούμενη. Αυτό το στόμα που δεν ξέρει τι να ξεστομίσει και απλά τρέμει μπροστά στους παίκτες. Αυτή η μέθη και η έκσταση που νιώθει ο καθένας όταν η ομάδα του έχει καταφέρει κάτι εξωπραγματικό.

Κι αυτή είναι η μαγεία του να υποστηρίζεις μια ομάδα. Να την ακολουθείς στο εξωτερικό. Να την βάζεις στην καθημερινότητά σου και να την αποθεώνεις. Αυτά τα ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου που σου ταρακουνάει τόσο δυνατά τον εγκέφαλο που και οι εκφράσεις στο πρόσωπό σου χάνουν την καθιερωμένη σημασία τους.

Δεν τον ξέρω αυτόν τον τύπο που πανηγυρίζει. Δεν ξέρω καν αν έχει προβλήματα ή αν είναι ο πιο ξέγνοιαστος άνθρωπος στον κόσμο. Αυτό που ξέρω είναι ότι από τη στιγμή που ο Αθανασιάδης σκόραρε και μέχρι να το συνειδητοποιήσει, το μυαλό του τρίπαρε σε έναν υπέροχο κόσμο. Στον ίδιο κόσμο που έχει τριπάρει και το δικό μου μυαλό και το δικό σου μυαλό. Χάρη στην μπάλα.

[PAGOURISTAN]

πρεπει να φτιαχτει κ ενα τοπικ..''against modern ultras''...

[i_zwi_en_mpafw]

anoikse to esi re oldschool ultra kai dwse ta ultra fwta sou

[creyentes 9_11]

axaxaxaxaxaxxa a re xwriates gianniwtes exete trelo gelio
emathe kai tous ultras