ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ-ΕΤΗ ΙΔΡΥΣΕΩΣ κτλ

[Rastafari]

Κοινό και καλύτερα να μην κάνουμε και σχόλια κι όλας !! Μόνο τα ιστορικά !!!

[SundayMyDay]

Koino curva.

[black stick]

Υπάρχει ένα παλιό ελληνικό τραγούδι που λέει "Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω". Αυτό ακριβώς ισχύει για τον Σ.Φ. ΠΑΟΚ ΘΥΡΑ 4. Κανονικά, θα έπρεπε να γραφτεί 20τομη εγκυκλοπαίδεια για το φαινόμενο που δημιούργησε αυτός ο σύνδεσμος. Δεκάδες γενιές, χιλιάδες παιδιά γράψανε με χρυσά γράμματα την ιστορία του ενδοξότερου συνδέσμου που είδε ποτέ αυτός ο τόπος. Ας προσπαθήσουμε όμως μέσα σε λίγες γραμμές, να γυρίσουμε πίσω στο χρόνο και να μάθουμε κάποια πράγματα για την ιστορία αυτού του συνδέσμου. Ήταν η χρονιά που ο ΠΑΟΚ στέφεται πρωταθλητής Ελλάδος 1976 και παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα. Η επανάσταση που ξεκίνησε αυτό το σωματείο πριν λίγα χρόνια και ταρακούνησε όλη την Ελλάδα. τώρα κορυφώνεται.

Η Τούμπα κάθε Κυριακή γεμίζει με 30, 40 και 45 χιλιάδες κόσμο. Η θύρα 4 είναι το πέταλο που συγκεντρώνεται όλη η ΠΑΟΚτσήδικη τρέλα. Ο λαός από τη φύση του ταξιδιάρης. Υπήρχε η ανάγκη ίδρυσης ενός κεντρικού συνδέσμου που θα οργανώνει καλύτερα αυτόν τον παθιασμένο κόσμο και θα τον συσπειρώσει. Και αυτό ακριβώς γίνεται. Μια παρέα ανθρώπων υπογράφει το καταστατικό και ο Σ.Φ. ΠΑΟΚ ΘΥΡΑ 4 παίρνει σάρκα και οστά. Το "χαμηλοτάβανο" γίνεται από την πρώτη μέρα πόλος έλξης όλου του ΠΑΟΚτσήδικου κόσμου. Παιδιά από όλες της συνοικίες της Θεσσαλονίκης, κατηφορίζουν στην Παλαιών Πατρών Γερμανού και γίνονται μέλη.

Στο σύνδεσμο αυτό μπορείς να βρεις όλη την αφρόκρεμα της Θεσσαλονίκης. Κανείς δεν λείπει. Τα λεωφορεία της Θ4 αρχίζουν να γράφουν την ιστορία τους. Μπροστά ο μεγαλύτερος στρατηγός όλων των εποχών ο Μάκης ο Μανάβης και δίπλα του Νικόλας,Βενάρδος, Νακίου, Δήμος Τσαρμπανάς, Στράτος, Πανάγος, Μπανέλας, Νάσος, Κουκούλας, Χατζίκοι, Παπαγιαννίδης, Νίνο, Ηρακλής, Κουρέας, Αλεξάκης, Λαυρέντης, Θωμάς, Κόκκινος, Παπέν, Χουζανάς και πολλοί άλλοι δημιουργούν το μοναδικό φαινόμενο που είδε ΠΟΤΕ το συνδεσμιακό κίνημα στην Ελλάδα. Τους λόγους που ήταν μοναδικό θα τους εξηγήσουμε παρακάτω. Πιτσιρικάδες 14, 15 και 16 χρονών (η γενιά μου) κατηφορίζουμε και αφού περνάμε το καθιερωμένο ψάρωμα γραφόμαστε μέλη. Τζιτζιράς, Γοννόπολος, Λεόνης, Σελάδες, Μπαζούλης, Βάκης, Βαγγέλης, Παναγιώτης, Στελάκης, Λάχανης, Καβράκας, Μόσχος, Καραμπέρηδες, Σαλίκας, Νάκος, Γκουζού, Τσούτσου, Λεφίδης, Μαυρόπουλος, Τσεκούρι, Τζερόνιμο, Οικονόμου και εκατοντάδες άλλα παιδιά είμαστε έτοιμοι να σκαρφαλώσουμε στα λεωφορεία και να ακολουθήσουμε τους άλλους.

Πρέπει όμως πρώτα να μάθουμε. Η Θ4 είναι το μεγαλύτερο σχολείο της εποχής. Και οι δάσκαλοι έχουν όλοι διδακτορικό. Για να ακολουθήσεις τον ΠΑΟΚ πρέπει να έχεις ξεχωριστό αίμα από τους άλλους. Δεν κολώνεις πουθενά, δεν μασάς τίποτα και από κανέναν. Όσοι και να είμαστε, όπου και αν βρεθούμε, ότι και να γίνει απαγορεύεται να κάνουμε έστω και ένα βήμα πίσω. Συνενοήσε με τα μάτια και με τον κάθε διπλανό σου είσαι ένα σώμα. Τον Ηρακλειδέα και τον Αρειανό τον έχεις για καμιά φάπα, άμα δεν έχεις τι να κάνεις. Τον Αθηναίο κατεβαίνεις για να τον ποδοπατήσεις. ΝΟΜΟΙ ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΙ. Για να γίνεις μέλος στο σύνδεσμο πλήρωνες την συνδρομή σου και έβγαζες κάρτα με την φωτογραφία σου και την υπογραφή του γραμματέα Παπέν. Γύρω στο 1980, υπάρχουν χιλιάδες μέλη, με την ιδιαιτερότητα να μιλούνε όλοι "μαναβηκά" και να έχουν τις ίδιες λειτουργίες και συμπεριφορές. Ένας στρατός που όμοιο του δεν έχει δει αυτή η χώρα. Έργο Μανάβη αυτό, που εδώ πρέπει να πούμε για άλλη μία φορά (και σε όλους είναι γνωστό) ότι υπήρξε ο εγκέφαλος και η πυραμίδα, όλου αυτού του θρύλου που χτίστηκε γύρω από το όνομα του ΠΑΟΚτσή οπαδού. Είπαμε πριν για το μοναδικό φαινόμενο που δημιούργησε αυτός ο σύνδεσμος και οι υπόλοιποι φυσικά που υπήρξαν εκείνη την εποχή. Από το 1977 και μετά από πολλά βασανιστήρια που πέρασαν οι Αθηναίοι και Πειραιώτες ταγαρόμαγκες τα προηγούμενα χρόνια, καταργήσανε την Τούμπα. Ο Αρειανός που ερχότανε μέχρι τότε με τον φίλο του ΠΑΟΚτσή στην Τούμπα, κλείστηκε σπίτι του και δεν ξαναβγήκε. Τα χρόνια της αθωότητας είχαν περάσει ανεπιστρεπτί. Ο ΠΑΟΚτσής είχε αγριέψει.

Όλοι αυτοί ξαναεμφανίστηκαν μετά από καμιά 15αριά ολόκληρα χρόνια και αφού πρώτα εφευρέθηκε η συνοδεία της αστυνομίας. Όταν ο πόλισμαν τους πήρε από το χεράκι, τους έβαλε στην Τούμπα και ο κάθε πικραμένος ένιωσε για 2 ώρες βασιλιάς. Τέτοιοι είναι όλοι τους. Όλα αυτά τα χρόνια, εμείς ήμασταν αυτοί που καβαλούσαμε το λεωφορείο και τρέχαμε παντού. Συνοδείες και καραγκιοζιλίκια δεν υπήρχαν τότε. Μπαίναμε στο λεωφορείο και λέγαμε πάμε Αθήνα. Και όχι κρυφά. Όλο το λεκανοπέδιο ήξερε ότι 5 η ώρα τα ξημερώματα φτάνουμε στο Περοκέ, στο κεντρικότερο σημείο της Αθήνας. Και εμείς το ξέραμε ότι μας περιμένουνε. Δεν μασούσαμε όμως από τίποτα. Το λεωφορειάκι της Θ4 ήταν εκεί κάθε φορά. Συνεπέστατο στο ραντεβού του. Είτε 50 ήμασταν είτε 1000 πάντα εκεί. Και δεν χάναμε μάχη. Τις περισσότερες φορές ήταν 5πλάσιοι και 10πλάσιοι από εμάς.

Φτάσανε σε σημείο οι ξεφτιλισμένοι να μαζεύονται κόκκινοι, κίτρινοι και πράσινοι μαζί ενωμένοι για να μας αντιμετωπίσουν. Και δεν μπορούσανε. Πηγαίναμε μέσα στο σπίτι τους και τους τρέχαμε. Γιατί ήμαστε ΠΑΟΚ. Η Ομόνοια όποτε έπαιζε ο ΠΑΟΚ ήταν ασπρόμαυρη από το πρωί μέχρι την ώρα του αγώνα. Χωρίς αστυνομίες επαναλαμβάνω. Μας δώσανε εισιτήρια μέσα στη θύρα 13 στη Λεωφόρο μήπως και μασήσουμε. Τα πήραμε και κατεβήκαμε. Από πάνω οι πράσινοι από κάτω εμείς και 5 αστυνομικοί στη μέση (όχι ΜΑΤ). Σαν να έρχεται ο πράσινος ακριβώς στην 4Α από κάτω και από πάνω να είσαι εσύ. Φάγανε και κυνηγητό στο τέλος. Δεν μας δίνανε εισιτήρια στο Καραϊσκάκη και κατεβήκαμε και μπουκάραμε νταηλίκι. Από Ομόνοια πηγαίναμε πορεία σε Φιλαδέλφεια, Λεωφόρο, και όλα τα υπόλοιπα γήπεδα μόνοι μας, διασχίζοντας όλη την Αθήνα και όποιος μας πλησίαζε δεν το ξαναέκανε. Δεν τίθεται θέμα συζήτησης. Το πολίτευμα είναι μοναρχικό. Ποιος θα ξεχάσει την μπούκα μεσάνυχτα στο Χαριλάου και το βάψιμο του γηπέδου τους με συνθήματα. Ποιος θα ξεχάσει την κατάληψη της θύρας 3 και τον μπούλο των σκουληκιών μέσα στο γήπεδο. Ποιος θα ξεχάσει το πέσιμο από Νέα Ελβετία, ενώ μας περιμένανε από Παπαναστασίου και βγήκαμε από πίσω τους κάνοντας τους να κοιτιούνται σαν ηλίθιοι. Ποιος θα ξεχάσει τους τενεκέδες στον ημιτελικό του Καυταντζογλείου που περάσανε νύχτα στο γήπεδο και όταν βγήκανε ακουστήκανε σε όλη τη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά έχουν ταμπέλα Θ4.

Μετά το χαμένο νταμπλ του 1977 ο σύνδεσμος έρχεται σε ανοιχτή κόντρα με τον τότε πρόεδρο Παντελάκη, πιστεύοντας ότι έχει κάνει πολλά λάθη και ότι ο κύκλος του έχει κλείσει για τον ΠΑΟΚ. Τότε βγήκανε και τα συνθήματα που έμειναν στην ιστορία "Φαλάκρα παραιτήσου-δεν είναι μαγαζί σου" και "Π-Α-Ο-και Κ έχουν ιστορία κύριε φαλάκρα". Συνθήματα σε όλους τους τοίχους της πόλης με το χαρακτηριστικό ΠΑΜ Θ4, δηλαδή ΠΑΟΚτσήδικο Απελευθερωτικό Μέτωπο. Ο σύνδεσμος της Θ4 για 2 περίπου χρόνια δεν παίρνει εισιτήρια για τη φυσική του θέση και κάνει κερκίδα στην Θ7. Συγκεντρώσεις και πορείες γίνονται συχνά, με αποκορύφωμα την συγκέντρωση στον κινηματογράφο ΚΛΕΙΩ που μαζεύεται χιλιάδες κόσμος και ζητάει την απομάκρυνση του Παντελάκη.

Χιλιάδες ιστορίες και σκηνικά έχει να παρουσιάσει αυτός ο σύνδεσμος. Μπροστά ο Μάκης με τα Μαναβόπαιδα και πίσω όλη η στρατιά. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 σκάει και εκπαιδεύεται καινούρια φουρνιά. Καναράκης, Τρίγωνος, Μασκοφόρος, Καζαντζίδης, Κλαδάς, Μίλης, Γασπαράτος, Μιχαλάκης, Αδερφοί Μάρκου, Δίδυμοι, Πελέ, Πετρίδης, Τροχαίος, Μακρίδης, Σβαν είναι ένα πολύ μικρό δείγμα της γενιάς αυτής. Το δεύτερο πρωτάθλημα του 1985 βρίσκει τη Θ4 στο αποκορύφωμα της δόξας της. Ασυγκράτητα καραβάνια κατεβαίνουνε όπου παίζει ο ΠΑΟΚ και το πρόβλημα μεγάλο για κάθε πόλη. Ένας επώνυμος Ολυμπιακός που γνώρισα κάποτε, μου είχε πει "Όταν βλέπαμε τους ΠΑΟΚτσήδες, βλέπαμε ένα μαύρο πράγμα να κινείται συμπαγές και όταν μας πλησιάζανε, τα μάτια τους γυαλίζανε". Το αγαπημένο τους σύνθημα όταν έπαιζαν οι ομάδες του ΠΟΚ μεταξύ τους ήτανε το "Πότε θα πάτε στην Τούμπα". Το φώναζε ο ένας στον άλλο. Αυτά γινότανε ντερβίσια μέχρι το 1990 περίπου. Αυτοί ήταν και οι κύριοι λόγοι της μοναδικότητας αυτού του συνδέσμου και γενικά του κόσμου του ΠΑΟΚ. Και δεν ήταν και λίγοι. Μαγκιά, νταηλίκη, μπεσαλίκη, τρέλα, αγάπη και στήριξη. Και πάνω από όλα ΑΡΧΙΔΙΑ. Κάτι που δεν είχανε οι άλλοι. Από το 1990 και μετά το οπαδιλίκη στην Ελλάδα αλλάζει εντελώς. Εφευρίσκονται οι συνοδείες και το κάθε φυτό βγαίνει από την τρύπα του και γίνεται οπαδός. Ο ΠΑΟΚ δυστυχώς εγκλωβίζεται σε μία μακροχρόνια σκλαβιά ανίκανων προέδρων, που μόνο τυχαία δεν είναι και σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω που γραφτήκανε όποιος μπορεί να καταλάβει, καταλαβαίνει (μεγάλος μπελάς ο ΠΑΟΚτσής). Η Θ4 πολεμάει για την απελευθέρωση της αγαπημένης μας ομάδας από το Βουλινό στην αρχή, τον Μπατατούδη μετέπειτα και τελικά τον Γούμενο. Αποχές, συλλαλητήρια, κατηγορίες, εντάλματα, συλλήψεις, δικαστήρια, κυνηγητά. Αθώα παιδιά στιγματιστήκανε. Οι ιστορίες αυτές τραβήξανε χρόνια. Οι πρωταγωνιστές αλλάζανε, αλλά τα σενάρια παραμένανε ίδια. Τριάντα χρόνια ζωής έχει κλείσει ο θρυλικός αυτός σύνδεσμος, που έχει την μοναδικότητα να στεγάζεται στο ίδιο ακριβώς μέρος εδώ και 30 χρόνια. Είπαμε και στην αρχή, 20τομη εγκυκλοπαίδεια χρειάζεται για να γράψεις όσα έργα παιχτήκανε.

Χιλιάδες πρωταγωνιστές. Ο καθένας με την δική του προσφορά μικρότερη ή μεγαλύτερη. Θα προσπαθήσουμε κάποια στιγμή να αναφερθούμε πιο αναλυτικά σε εκδρομές και φάσεις που γράψανε ιστορία. Ο μεγάλος ΠΑΟΚτσής Στράτος Διονυσίου σε ένα στίχο τραγουδιού του λέει "Όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες" Το σίγουρο είναι ένα. Όσο υπάρχει το χαμηλοτάβανο θα γεννάει άρρωστα ΠΑΟΚτσάκια που δεν μασάνε τίποτα και έχουν τατουάζ στο κορμί τους τα 4 ιερά γράμματα. Και όσο υπάρχει ΠΑΟΚ θα υπάρχει και Θ4 και θα πολεμάει πάντα για την αγαπημένη μας ομάδα όπως μόνο αυτή ξέρει.

http://www.paokgate4.gr/history.asp?Mode=2

[black stick]

ΠΑΟΚ Νεάπολης: Η ιστορία συνεχίζεται

"Αν υπάρχει μια περιοχή στη Θεσσαλονίκη, όπου κυριολεκτικά οι οπαδοί του ΠΑΟΚ υπερέχουν συντριπτικά έναντι των άλλων, τότε αυτή είναι η Νεάπολη. Εκεί, στους δέκα φιλάθλους οι εννιά είναι ΠΑΟΚτσήδες, και εκτός των άλλων είναι οι πιο φανατισμένοι οπαδοί στην Ελλάδα." Εφημερίδα "Ο ΠΑΟΚΤΣΗΣ", 6/10/1995

Η Νεάπολη

Η ανάγκη εγκατάστασης των ξεριζωμένων Ελλήνων, της προσφυγιάς, γέννησε στην περίοδο από το 1916 μέχρι το 1922, στο πλευρό της Θεσσαλονίκης, ένα νέο οικισμό. Από τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και τη Θράκη, εκατοντάδες πρόσφυγες, με το ανεκπλήρωτο όνειρο της Μεγάλης Ελλάδας οδυνηρή ανοικτή πληγή, ριζώνουν στις βορειοδυτικές εξοχές της πόλης. Το όνομά της: Νεάπολη, σε ανάμνηση της αλησμόνητης πατρίδας, στο Ικόνιο της Μικρασίας. Ανεξάρτητα όμως από τον τόπο καταγωγής των πρώτων κατοίκων, αυτή η κατάσταση σηματοδοτούσε μια νέα αρχή κι η επιλογή αυτής της ονομασίας, της "Νέας Πόλης", εξυπηρετούσε σαφείς συμβολικούς σκοπούς.
Το 1934 η Νεάπολη αναγνωρίζεται ως κοινότητα και το 1946 προάγεται σε δήμο, αποτέλεσμα της πληθυσμιακής εξέλιξης. Μέχρι το 1960 στη περιοχή δεν υπήρχε πολυκατοικία. Καθώς όμως τα παιδιά των προσφύγων μεγάλωναν και δημιουργούσαν δικές τους οικογένειες, γινόταν εμφανής η ανάγκη επέκτασης.
Σήμερα η Νεάπολη, με έκταση 1215 στρέμματα και πληθυσμό πάνω από 45000 κατοίκους, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης, σε μικρή απόσταση από το κέντρο του.
Και βέβαια, ήταν λογικό, μια περιοχή σαν τη Νεάπολη, με κατοίκους που ήξεραν τι θα πει προσφυγιά, να αγκαλιάσει αμέσως την ιδέα που λέγεται ΠΑΟΚ, μια ομάδα που συμβολίζει το όραμα και την ελπίδα, αλλά και τον καημό για τις χαμένες πατρίδες. Γιαυτό και ήταν οι Νεαπολίτες, που ίδρυσαν τον πρώτο σύνδεσμο φιλάθλων οποιασδήποτε ομάδος στη Θεσσαλονίκη.

Η ίδρυση του Συνδέσμου

Ο Σύνδεσμος Φίλων ΠΑΟΚ Νεάπολης ιδρύθηκε το 1963 και τα πρώτα του γραφεία βρίσκονταν στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου 20. Η ιδέα ξεκίνησε από το κουρείο του Θ. Δημητρίου, από αγνούς φιλάθλους, που είχαν ενθουσιασμό και πάθος που ξεπερνούσε τα όρια. Σκοπός του συνδέσμου ήταν να προστατεύονται τα συμφέροντα του ΠΑΟΚ και να βοηθιέται το έργο της διοίκησης. Την πρώτη κιόλας χρονιά, είχαν γραφτεί 2000 μέλη. Με τα χρήματα που εισέπρατταν αγόραζαν σημαίες, λάβαρα, κροτίδες? Οι Νεαπολίτες έγιναν γνωστοί σε όλη την Ελλάδα. Κουβαλούσαν σε όλα τα γήπεδα τέτοιο ενθουσιασμό, ώστε ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να παίζει διαρκώς στην Τούμπα.

http://www.paokneapoli.gr/cmslocal/inde ... &Itemid=56

[curvagreek]

Ηξερα ότι ο black stick τρελαίνεται με τέτοια

υ.γ Οπότε θα γίνει κοινό. Πάω να φάω κι έρχομαι να το κάνω

[black stick]

Ο Σύνδεσμος Φίλων ΠΑΟΚ Ελευθέριου-Κορδελιού ιδρύθηκε στις 17 Μαρτίου 1973 και το 2011 γιoρτάζει τα 38 χρόνια λειτουργίας του. 38 χρόνια ασταμάτητης παρουσίας στο συνδεσμιακό κίνημα. Σε όλα αυτά τα χρόνια ζήσαμε μεγάλες χαρές και λύπες απο την ομάδα όπως επίσης και σαν σύνδεσμος, με μελανότερη αυτή της τραγωδίας των Τεμπών όπου χάθηκαν 6 ψυχές και μέλη του συνδέσμου μας. Είμαστε περήφανοι γιατί συνεχίζουμε τη πορεία όπως τη χάραξαν τότε τα πρώτα μέλη του χωρίς να αλλάξουμε τις πεποιθήσεις μας με την πάροδο του χρόνου. Η θέση του κάθε συνδέσμου είναι στη κερκίδα και μόνο εκεί και να συμπαραστέκεται στην ομάδα και έτσι το συνεχίζουμε και εμέις. Ποτέ δεν είχαμε βλέψεις για κάτι παραπάνω και θα μείνουμε αγνοί συνδεσμίτες, υπηρέτες του συνδέσμου και του ΠΑΟΚ μας μόνο.

Τα ιδρυτικά μέλη του συνδέσμου Ελευθερίου-Κορδελιού nταν τα εξnς:

Νικολαίδης Ιωάννης, Νικολαίδης Αριστείδης, Νικολαίδης Παναγιώτης, Τούλης Ευάγγελος, Τούλης Ανανίας, Τούλης Ανδρέας, Τούλης Νικόλαος, Ξανθόπουλος Δnμnτρnς, Ξανθόπουλος Όθων, Ξανθόπουλος Λάζαρος,
Ξανθόπουλος Βύρων, Τζιντσιλογλου Γιώργος, Τζιντσιλογλου Θεόδωρος, Τζιντσιλογλου Παναγιώτης, Λεριός Λέντης, Ναλμπαντης Κωνσταντίνος, Σκαψιδης Αργύρης, Ιωαννιδης Στέργιος, Χανδρούλης Εμμανουnλ, Φίλιππου Μιχαnλ, Ελευθεριάδης Δnμnτρης, Παπαδόπουλος Πολύκαρπος, Παρστζnκογλου Γρηγόρης, Μποσνόκης Αλέξανδρος, Τσιψοντιδης Πέτρας, Αγαθαγγελιδης Κυριάκος, Πολίτης Ματθαίος, Σαραντης Νικόλαος.

Το πρώτο διοικητικό συμβούλιο το απαρτίζανε οι εξnς:
Νικολαίδης Παναγιώτης, Ναλμπόντnς Κωνσταντίνος, Τζιντσιλογλου Γιώργος, Σκαψιδας Αργύρης, Λεριός Λέντης.

[black stick]

O πρώτος σύνδεσμος φίλων ΠΑΟΚ Τριανδρίας άνοιξε τον Μάρτιο του 1981.Μια παρέα αγνών και δυναμικών οπαδών του ΠΑΟΚ θέλοντας να κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους για έναν ΠΑΟΚτσήδικο χώρο στην Τριανδρία δούλεψαν, μόχθησαν και τελικά το κατάφεραν σε μια εποχή πολύ δύσκολη. Ανάμεσα τους οι Κάστρο Χρήστος, Μιχάλης ,Γάμπας Άγγελος, Γάμπας Γιάννης, Σερβετάς, ο Γιώργος ο δάου, Mάκης Ρεπανίδης.
Τα πρώτα γραφεία στεγάστηκαν στην οδό Τρικούπη (ανάμεσα στις οδούς Γρηγορίου και Τζουμαγιάς).
Το καταστατικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν του Κεντρικού Συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ που λειτουργούσε παλιότερα στο κέντρο της πόλης στην οδό Βενιζέλου στα τέλη τις δεκαετίας του 50.
Το 1987 μεταστεγάστηκε πάλι στην οδό Τρικούπη αλλά πάνω από τον κεντρικό δρόμο (ανάμεσα στις οδούς Αγίου Σπυρίδωνα και Γενναδίου).Γύρω στο 1990 μεταστεγάστηκε στην οδό Καραϊσκάκη.
Για λίγα χρόνια ο σύνδεσμος αναστέλλει την λειτουργία του λόγω προσωπικών προβλημάτων σημαντικών μελών εκείνη την περίεργη εποχή στις αρχές δεκαετίας του 90.Επαναλειτουργεί ξανά από το 1997 έως το 2001.
Η νέα προσπάθεια ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2007 από μια μεγάλη παρέα Τριανδριωτών και όχι μόνο με σκοπό την διάδοση της ιδέας του ΠΑΟΚ σε όλη την περιοχή. Η συσπείρωση του κόσμου του ΠΑΟΚ στην ευρύτερη περιοχή είναι εντυπωσιακή και η προσπάθεια έχει αγκαλιαστεί απ’όλους. Το ασπρόμαυρο στοιχείο είναι το εντονότερο στην περιοχή. Αυτήν την στιγμή ο σύνδεσμος στεγάζεται στην οδό Μακεδονίας πίσω από το δημαρχείο.

Το παρών του συνδέσμου είναι πάντα δυναμικό στα κοινά του συλλόγου, στην κερκίδα και στις εκδρομές..




http://paok-triandria.com/istoriko.php

[oute_bhma_pisw]

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ...

Είσαι σίγουρος φίλε της AEK, αδερφέ της ORIGINAL 21 ότι θες να μας ακολουθήσεις με τα μάτια της ψυχής σου, μέσα σ’αυτό το οδοιπορικό μιας κατάστασης που σημάδεψε την καρδιά μας για όλη μας την ζωή, με κιτρινόμαυρα ανεξίτηλα χρώματα; Αν ναι, άφησε ελεύθερη την ψυχή σου να δεχθεί όπως πρέπει αυτά που θα διαβάσεις παρακάτω, και ταξίδεψε μαζί μας σ’έναν κόσμο γεμάτο πάθος, αγάπη, τρέλα, καπνούς, πώρωση, και Κιτρινόμαυρα χρώματα Πολέμου… Η ανάγκη της οργανωμένης υποστήριξης της AEK, είτε για λόγους Οικονομικούς, είτε για λόγους προστατευτικούς, όλων αυτών που λαχταρούσαν να δουν από κοντά και να φωνάξουν για την AEK, όπου κι αν αυτή αγωνιζόταν, γέννησε το 1975 τον Πρώτο Οργανωμένο Σύνδεσμο Οπαδών AEK, με την ονομασία «ΘΥΡΑ 21».

Παίρνοντας φυσικά την ονομασία του από την Θύρα που συγκεντρώνονταν οι πιο Θερμόαιμοι ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ! Σε έναν υπόγειο χώρο κάπου στον Αγ.Νικόλαο στην Αθήνα, τα όνειρα μας άρχισαν δειλά-δειλά να γίνονται πραγματικότητα, χάρις στο κουράγιο και την αγάπη αυτών των παιδιών που δημιούργησαν αυτήν την οργανωμένη πλέον παρουσία του κόσμου της AEK.

Πολλοί την σνόμπαραν, πολλοί την θεώρησαν οργάνωση κατά της Πολιτείας (ήταν άλλωστε και η εποχή τέτοια), άλλοι πάλι την θεώρησαν ούτε καν Υπαρκτή!! Κάποιοι όμως την αγκάλιασαν, την αγάπησαν, την ένιωσαν πραγματικά σαν αναπόσπαστο σημείο της ζωής τους.

Και την έκαναν ολοένα και πιο δυνατή με την ίδια τους την παρουσία και την δράση τους.

Έτσι κύλησαν τα χρόνια για να φτάσουμε κάπου στα μέσα του 1982. Αυτήν την εποχή παιδιά που είχαν πρωτοστατήσει και πολεμήσει για να κρατήσουν ατόφιο και χωρίς φθορές αυτό που τόσο αγαπήθηκε από την Ενωσίτικη νεολαία, παρατηρούσαν ότι κάπου η όλη κατάσταση είχε ξεφύγει από τις αρχικές ιδέες και τους αρχικούς στόχους της. Περόνιαζε μέρα με την ημέρα για τα καλά μες’τα σπλάχνα μας, η φθορά, η αμφιβολία, και η εκμετάλλευση των οπαδών της AEK, όπως ακριβώς σύμφερε μερικούς, σε κάθε επίπεδο. Ούτε καν μια βδομάδα δεν είχε περάσει από τότε που είχε απολυθεί ο ξανθός νέος με το «SUPER AEK» πανί που δεν το αποχωριζόταν ποτέ, και μια μέρα έφτασε στο σημείο να ανέβει σε κάποιο λόφο με μια σανίδα στα χέρια, θυμίζοντας άλλες εποχές, και να οδύρεται και να αναρωτιέται γιατί φτάσαμε ως εδώ και γιατί δεν μπόρεσε αυτή η όμορφη παρέα να συνεχίζει να έχει αγνές προθέσεις και να πολεμά συσπειρωμένη και χωρίς προσωπικές βλέψεις. Ήταν αυτός ο ξανθός νέος μαζί με μερικούς ακόμη λοιπόν που εκείνη την χρονιά δεν άντεξαν να βλέπουν τα, μέσα σε ένα τάβλι, συγκεντρωμένα όνειρα και πόθους και αγώνες να εξαφανίζονται κατά παράξενο τρόπο, δίχως να μπορεί κανείς να εξηγήσει το γιατί!!! Ήταν αυτός, που εκείνη την χρονιά με κάποιους μετρημένους στα δάχτυλα ακόμα νέους που μην μπορώντας να αντέξουν πλέον αυτήν την κατάντια, ίδρυσαν την ΓΝΗΣΙΑ, πλέον, ΘΥΡΑ 21!!! Την βάπτισαν με το αίμα της πίστης, του πάθους και του ασταμάτητου αγώνα, και την ονόμασαν ORIGINAL 21!!! Ήταν μέσα του 1982….Είναι τα πρώτα βήματα μιας διαδρομής μέσα στον χρόνο, αναίτιας για τους πολλούς, Ανάσα όμως και ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ γι’αυτούς, που με το κασκόλ πότε στο χέρι και πότε στην… μύτη, ακολούθαγαν πιστά την AEK, οπου και αν βρισκότανε, με μισογεμάτα πούλμαν, με πορείες βουτηγμένες στο αίμα, και που πάντα μπορούσαν να φωνάξουν δίπλα στην μεγάλη τους αγάπη την AEK, το …«AEK θυμήσου…Ήρθε η ORIGINAL και είναι εδώ μαζί σου!!!».

Μέσα σ’ένα νοικιασμένο υπόγειο στην οδό Ζωναρά στα Παναθήναια, ξετυλιγόταν σιγά-σιγά τα όνειρα μας! Αυτός ο χώρος έγινε ΙΕΡΟΣ! Ήταν κάτι που σε τράβαγε με την μυστικότητα του! Όποιος πραγματικά ήθελε να νιώσει την πραγματική μαγεία του να νιώθει πραγματικά την ανάσα της AEK δίπλα του έπρεπε να ψάξει πολύ.

Εκεί κάπου στα Παναθήναια!! Έπρεπε να αφουγκραστεί στην Σκεπαστή, όταν κάποιοι πάνω-πάνω αριστερά δεν σταμάταγαν ούτε λεπτό να φωνάζουν και να τραγουδούν για την AEK, και ακούγοντας αραιά και που και που εκείνο το μαγικό και τόσο μακρινό… «ORIGINAL … ORIGINAL … ORIGINAL 21…»…

Επρεπε να γυρίσεις το κεφάλι σου και να δεις ποιοι μάζευαν εκείνο το τεράστιο μαύρο πανό με την Νεκροκεφαλή, που τόσο πολύ θόρυβος δημιουργήθηκε όταν στήθηκε στην μεσαία πύλη του «σπιτιού» μας…

Ήταν αυτή η Γενιά του ’82, ο Δημήτρης, ο Χασάπης, ο Πλούσιος, ο Βάκης, ο Βασίλης, ο Καφενείος..., που ύψωσαν για πρώτη φορά μια νεκροκεφαλή σε ελληνικό γήπεδο, για να συμβολίζει τον αγωνιστικό ΘΑΝΑΤΟ του αντιπάλου, και το ΑΥΤΟΝΟΜΟ εκείνης ακριβώς της θύρας 9-11, της ΣΚΕΠΑΣΤΗΣ!!! Της Σκεπαστής του … ΛΟΥΚΑΣ ΜΑΣ!!!!………………. Αυτό το υπογειάκι μας στην Ζωναρά, γινόταν σιγά-σιγά όλο και πιο ασφυκτικό από κάθε άποψη!! Κάποιοι μας είπαν ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να στεριώσουμε σ’αυτήν την γειτονιά για τον λόγο ότι 200 μέτρα πιο πάνω βρίσκεται το γήπεδο του Παναθηναικού!! Εμάς όμως αυτό μας έκανε ακόμα πιο δυνατούς, μας έκανε να νιώσουμε ακόμα πιο πολύ την συνοχή που κατείχε όλους μας, βαθιά μέσα στις καρδιές μας, και μας ώθησε με πιο πολύ πάθος να βρούμε το μέχρι σήμερα και για πάντα ζεστό μας ΔΩΜΑΤΙΑΚΙ!!! Εκεί ακριβώς! Στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατιας. Το βρηκαμε, και το αγοράσαμε!!! Για να μην μπορεί κανείς πλέον να μας χαλάσει αυτά, που από το 1982, δημιούργησε μέσα μας η τότε γνωστή μας παρέα, και που μας εκφράζουν και θα μας εκφράζουν για πάντα !!! Στήριξε τα πάντα στην Φιλία μας, στην Συνοχή μας, στο Πάθος μας και στην Τρέλα μας για την AEKΑΡΑ μας!! Μεγαλώσαμε όλοι μαζί τους σαν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, αποκτήσαμε «Φωλιές», εχθρούς, φίλους και …«φίλους»! Μας πολέμησαν, μας πολεμούν και θα μας πολεμανε !! Η Σημαία όμως είναι βαθιά ριζωμένη στις καρδιές όλων όσων μας αγαπούν πραγματικα! Όλων όσων αγωνίζονται καθημερινά για να ενώσουμε και να πραγματοποιήσουμε τα κιτρινόμαυρα όνειρα μας!!

ΤΡΕΛΑ, ΠΩΡΩΣΗ, ΧΑΜΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;;; Ποιος θα μας το πει;;;

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΣΕ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΧΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΣ, ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΦΟΡΙΕΣ, ΣΕ ΧΑΡΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΛΥΠΕΣ.

ΓΝΗΣΙΑ ΘΥΡΑ 21 - 1975
ORIGINAL 21 - 1982

[adagiofentagin]

Στην αρχή της δεκαετίας του ’80 όταν η ομάδα του Ατρομήτου ........... και από τότε η λέξη αυτή άρχισε να ακούγεται σε όλα τα γήπεδα της Ελλάδας.

Η λέξη πρώτοκυκλοφόρησε από την γενιά και τις παρέες του Οδυσσέα , του Κατσού και του «βάτραχου» την δεκαετία του ΄80.
Στεγάστηκε όμως την επόμενη δεκαετία και συγκεκριμένα το 1994 με αφορμή τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες του Γ.Σ.Π.

http://www.fentagin.gr/?q=node/236

Απ τι προκύπτει το 1980 ως έτος ιδρύσεως των φενταγίν που γράφετε στα πανό σας;
Αφού λέει ότι πρωτοστεγάστηκατε το 1994
το "προτοακούστικε το όνομα φενταγιν στις αρχές του 80", πως μεταφραστικέ ως έτος ιδρύσεως το 1980;

Το γράφω γιατι απ όταν είχα διαβάσει το site των φενταγίν είχα αυτή την απορία

Το οτι δεν υπήρχε στεγασμένη η ιδέα δεν σημαίνει πως δεν υπήρχε.Η παρουσία ήταν δυναμική με όλα τα χαρακτηριστικά που δηλώνουν έναν σύνδεσμο οπαδών.

[UltrAris1914]

Είναι πολλά χρόνια τώρα, από το 1970 ως σήμερα, που οι Ιερολοχίτες αποτελούμε μέρος του σώματος του λαού του Θεού. Οι παλιότεροι θα έχουν πολλά να σας διηγηθούν για τα ιστορικά κατορθώματα της παρέας του Σαράφου. Ανάμεσα στα αλλά, θα σας πουν γιατί αυτή η ομάδα πιστών οπαδών του Άρη μας ονομάστηκε Ιερός Λόχος. Ιστορικά πέντε στρατιωτικά τμήματα έχουν ονομαστεί Ιερός Λόχος. Κοινά χαρακτηριστικά όλων ήταν η πιστή αφοσίωση των μελών στα ιδεώδη του αγώνα και στην ΟΜΑΔΑ, η απουσία μισθοφόρων και η συνειδητοποίηση της Ιερότητας του σκοπού. Αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν κοινός τόπος των πρώτων Ιερολοχιτών και οδήγησαν στην κοινή αποδοχή του τότε αθλητικού κόσμου, ότι ο πρώτος, μη στρατιωτικός, Ιερός λόχος είχε γεννηθεί. Που αλλού; Στην αρένα του Θεού του πολέμου.

Η αγωνιστική πτώση της ομάδας του ποδόσφαιρου έφερε και την πρόσκαιρη αδρανοποίηση των πρώτων Ιερολοχιτών. Οι βετεράνοι πολεμιστές χρειάζονται ξεκούραση. Αυτή η μαγιά όμως και τα ίδια ιδεώδη ήταν ιστορικά βέβαιο ότι θα έφερναν τη συνέχεια. Σε κάποιο μικρό γραφειάκι στην Κίμωνος η νέα γενιά των Ιερολοχιτών, εκ των πραγμάτων μπαρουτοκαπνισμένη, ξεκίνησε τη νέα εποχή. Σημαντικές παρουσίες, άνοιγμα της κλειστής τότε, θύρας 1, δημιουργία νέου πυρήνα, εκδρομές, αγώνες. Τα γνωστά.

Φαίνεται όμως ότι η φλόγα, η οποία έκαιγε, μας απέσπασε την προσοχή και την εστίαση από τις εξελίξεις που έτρεξαν. Κάναμε λάθη, υπήρξαν αρκετές φορές που αδρανήσαμε και δε σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων. Η οπαδική αγνότητα, η αφέλεια και η καλοπιστία των Ιερολοχιτών δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος, ώστε να επιτραπεί σε «φίλους» και εχθρούς να οδηγήσουν το σύνδεσμο σε παρακμή. Φτάσαμε στο οριακό σημείο να τεθεί θέμα ακόμα και διάλυσης του συνδέσμου. Όμως η άδολη αγάπη για όλα τ’ αδέρφια ήταν αυτή που μας ταρακούνησε και μας έφερε προ των ευθυνών, που έχουμε ως φέροντες το σήμα του Άρη. Πώς να σπάσει αυτός ο δεσμός που μας ενώνει αιώνια με την καψούρα μας; Πώς να σβήσει η φλόγα; Αυτή μας κράτησε ζωντανούς. Μας ώθησε να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας σε σχέση με τα τεκταινόμενα και να πάρουμε σκληρές αποφάσεις. Ο σκοπός είναι πάντα ιερός και πάντα θα αποτελεί το φως που μας οδηγεί. Ο Άρης είναι ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ.

Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Αυτή η στιγμή, λαέ του ΑΡΗ, βρίσκει τους Ιερολοχίτες στο πλευρό του ΘΕΟΥ, ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ από ποτέ, έτσι όπως μας έμαθαν οι πατεράδες μας. Έτσι όπως μας ήξερες από παλιά: αιώνια πιστοί οπαδοί με μοναδικό σκοπό την απόλυτη στήριξη και την πραγματική, απόλυτη οπαδική αφοσίωση στο Θεό.