ΙΣΤΟΡΙΑ
Ήταν ξεκάθαρο.
Με την επάνοδο στα μεγάλα σαλόνια, θα βρίσκαμε τους παλιούς μας «εχθρούς», στα απέναντι πέταλα.
Είχαν καιρό να μας συναντήσουν, αλλά η φήμη μας δεν επέτρεπε να ξεχαστούμε και οι διηγήσεις των παλιών τους, έδιναν στους νεώτερους, μια εικόνα της χαμένης μας αίγλης. Γαλουχημένοι οπαδικά στα τσιμέντα της θρυλικής ΘΥΡΑΣ 1, αναζητούσαμε συνεχώς τον τρόπο, που θα μπορούσαμε να στηρίξουμε την αγαπημένη μας ΑΕΛ, από το νέο μας στέκι στη γωνιά της Θύρας 10. Με την εικόνα των Ιερολοχιτών ξεθωριασμένη αλλά όχι ξεχασμένη στο μυαλό μας, ξέραμε πια το δρόμο και τον τρόπο και συνάμα τι θα μπορούσαμε και θα έπρεπε να αποφύγουμε.
Τον Ιούνιο του 2005, ήρθε η πολυπόθητη αναγνώριση από το Πρωτοδικείο. Στο στενάκι της Πραξαγόρα, απέναντι από το Στάδιο Αλκαζάρ, βρήκαμε και το χώρο που θα αποτελούσε τα γραφεία του Συνδέσμου.
Με το συνηθισμένο πια σε τέτοιες περιπτώσεις ενθουσιασμό, ριχτήκαμε στη μάχη της εξέδρας. Ακολούθησαν χρόνια γεμάτα φωνή και τραγούδι, ταξίδια σε τόπους που είχαμε χρόνια να δούμε, θερμοί εναγκαλισμοί με «παλιούς γνωστούς», με τους οποίους επιτέλους ξανασμίξαμε, σε ένα ατελείωτο πέρα δώθε ενός οπαδικού χασαποσέρβικου, το πέρασμα από την ευκολία του τυπώματος στη μαγκιά του χειροποίητου, αγώνες, συγκρούσεις και τριβές με φίλους και γνωστούς, για την επίτευξη του μεγάλου ονείρου, του «δικού μας σπιτιού», εύκολες λύπες και δύσκολες χαρές κι ένας τίτλος, που έδωσε σ' αυτήν την αξιοθαύμαστη και «καθαρή» γενιά των πέτρινων χρόνων, το δικό της σημείο αναφοράς.
Χρόνια πλούσια, χρόνια γεμάτα ΑΕΛ.
Τα γραφεία μας στο στενάκι της Πραξαγόρα, ανοίγουν καθημερινά. Συμμετέχουμε ενεργά σε όλες τις εκδηλώσεις της ομάδας, αθλητικές και κοινωνικές. Φίλοι ήρθαν, φίλοι έφυγαν, οι περισσότεροι έγιναν μέλη, κάποιοι παρέμειναν φίλοι , κάποιοι απλώς γνωστοί. Κοινό μας γνώρισμα παρέμεινε η αγάπη μας για την ΑΕΛ, η ανοχή και η διάθεση για συνύπαρξη όλων των απόψεων, για το πώς η αγάπη μας αυτή θα γίνει λατρεία.
ΑΕΛ γερά...
Πρωτάθλημα ξανά... όπως το 88...
ΑΕΛ σ'αγαπώ και για σένα ζω...
Όσοι το τραγουδάτε όπως εμείς, γιατί έτσι το νιώθετε, είστε καλοδεχούμενοι.
ΜΕΡΟΣ Β'
Πέρασαν 5 γεμάτα χρόνια, από τη στιγμή που ο Σύνδεσμος πρωτάνοιξε στο στενάκι της Πραξαγόρα, στον Πέρα Μαχαλά ή στη συνοικία Ιπποκράτη αν θέλουμε να είμαστε τυπικοί.
Ήταν η πρώτη χρονιά της επανόδου μας, ήταν η πρώτη χρονιά του ακούσματος της ανακοίνωσης του μεγαλομετόχου, για την κατασκευή νέου υπερσύγχρονου ποδοσφαιρικού γηπέδου, ικανού να στεγάσει το όνειρά μας και το "όραμά" του.
Έχοντας ξεκάθαρη εικόνα των ηθών του μοντέρνου ποδοσφαίρου, ξέραμε ότι στο όνομα του νέου γηπέδου χωρούσαν τα πάντα, αλλά δε χωρούσε το θρυλικό πλέον ΑΛΚΑΖΑΡ, που υποχρεωτικά και παρά τη θέλησή μας, θα το αφήναμε πίσω.
Το όνομα του Συνδέσμου, ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας να το "πάρουμε" μαζί, πέρα από την καρδιά και το μυαλό μας και σε κάτι που θα θύμιζε σε όσους το έβλεπαν στις νέες κερκίδες, ότι το ΑΛΚΑΖΑΡ θα είναι πάντα παρόν.
Μαζί με τον κύκλο ενός από τους ελάχιστους Ναούς του ελληνικού ποδοσφαίρου, έκλεισε και ένας σημαντικός και γεμάτος κύκλος του Συνδέσμου.
Πολλά άλλαξαν από εκείνη την πρώτη στιγμή και μαζί τους άλλαξε και ο Σύνδεσμος.
Σε λίγους μήνες, οι πόρτες του νέου μας γηπέδου θα ανοίξουν, οδηγώντας μας στη νέα εποχή της λατρεμένης μας ΑΕΛ.
Λίγο πριν, θα ανοίξει και ο νέος μας κύκλος, από ένα άλλο στενάκι πιά, αυτό της Ψαρρών, απέναντι από τον Αγ. Νικόλαο. Στο νούμερο 2 και πάλι, θα είμαστε ανοικτοί καθημερινά για καλωσόρισμα, εγγραφές, ανανεώσεις, μπόλικη κουβέντα, υποδείξεις και προτάσεις, γιαυτή τη νέα εποχή που έρχεται γοργά και πρέπει να μας βρεί όσο τον δυνατόν καλύτερα, οργανωμένους.
http://sfalkazar.gr/
Η ιστορία του ΣΦΗΣΕ (ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΗΡΑΚΛΗ 40 ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ) θα μπορούσε να είναι αντίστοιχη (όπως φανταζόμαστε) με πολλών άλλων συνδέσμων. Ξεκινάει πριν το 1996, όταν μια μεγάλη συντροφιά (κατά βάση από 40Εκκλησιώτες) πήγαινε στα γήπεδα που έπαιζε η ομάδα μας, παρέα, για να την εμψυχώσει και να την στηρίξει. Κάποια στιγμή η ιδέα ωρίμασε λιγάκι περισσότερο , και με κοινή προσφορά φτιάχτηκε ένα πανό. Αυτό ήταν! Τα θεμέλια είχαν μπει, και το μόνο που έμενε ήταν να ιδρυθεί και επίσημα ο Σύνδεσμος, καθώς η παρέα αυτή αποφάσισε ότι η μακρόχρονη αποχή (μεσοβδόμαδα!) από τα τεκταινόμενα της ομάδας μας, βλάπτει σοβαρά την υγεία.
