***Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ***

[black stick]

O πρώτος σύνδεσμος φίλων ΠΑΟΚ Τριανδρίας άνοιξε τον Μάρτιο του 1981.Μια παρέα αγνών και δυναμικών οπαδών του ΠΑΟΚ θέλοντας να κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους για έναν ΠΑΟΚτσήδικο χώρο στην Τριανδρία δούλεψαν, μόχθησαν και τελικά το κατάφεραν σε μια εποχή πολύ δύσκολη. Ανάμεσα τους οι Κάστρο Χρήστος, Μιχάλης ,Γάμπας Άγγελος, Γάμπας Γιάννης, Σερβετάς, ο Γιώργος ο δάου, Mάκης Ρεπανίδης.
Τα πρώτα γραφεία στεγάστηκαν στην οδό Τρικούπη (ανάμεσα στις οδούς Γρηγορίου και Τζουμαγιάς).
Το καταστατικό που χρησιμοποιήθηκε ήταν του Κεντρικού Συνδέσμου Φίλων ΠΑΟΚ που λειτουργούσε παλιότερα στο κέντρο της πόλης στην οδό Βενιζέλου στα τέλη τις δεκαετίας του 50.
Το 1987 μεταστεγάστηκε πάλι στην οδό Τρικούπη αλλά πάνω από τον κεντρικό δρόμο (ανάμεσα στις οδούς Αγίου Σπυρίδωνα και Γενναδίου).Γύρω στο 1990 μεταστεγάστηκε στην οδό Καραϊσκάκη.
Για λίγα χρόνια ο σύνδεσμος αναστέλλει την λειτουργία του λόγω προσωπικών προβλημάτων σημαντικών μελών εκείνη την περίεργη εποχή στις αρχές δεκαετίας του 90.Επαναλειτουργεί ξανά από το 1997 έως το 2001.
Η νέα προσπάθεια ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2007 από μια μεγάλη παρέα Τριανδριωτών και όχι μόνο με σκοπό την διάδοση της ιδέας του ΠΑΟΚ σε όλη την περιοχή. Η συσπείρωση του κόσμου του ΠΑΟΚ στην ευρύτερη περιοχή είναι εντυπωσιακή και η προσπάθεια έχει αγκαλιαστεί απ’όλους. Το ασπρόμαυρο στοιχείο είναι το εντονότερο στην περιοχή. Αυτήν την στιγμή ο σύνδεσμος στεγάζεται στην οδό Μακεδονίας πίσω από το δημαρχείο.

Το παρών του συνδέσμου είναι πάντα δυναμικό στα κοινά του συλλόγου, στην κερκίδα και στις εκδρομές..




http://paok-triandria.com/istoriko.php

[oute_bhma_pisw]

ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ...

Είσαι σίγουρος φίλε της AEK, αδερφέ της ORIGINAL 21 ότι θες να μας ακολουθήσεις με τα μάτια της ψυχής σου, μέσα σ’αυτό το οδοιπορικό μιας κατάστασης που σημάδεψε την καρδιά μας για όλη μας την ζωή, με κιτρινόμαυρα ανεξίτηλα χρώματα; Αν ναι, άφησε ελεύθερη την ψυχή σου να δεχθεί όπως πρέπει αυτά που θα διαβάσεις παρακάτω, και ταξίδεψε μαζί μας σ’έναν κόσμο γεμάτο πάθος, αγάπη, τρέλα, καπνούς, πώρωση, και Κιτρινόμαυρα χρώματα Πολέμου… Η ανάγκη της οργανωμένης υποστήριξης της AEK, είτε για λόγους Οικονομικούς, είτε για λόγους προστατευτικούς, όλων αυτών που λαχταρούσαν να δουν από κοντά και να φωνάξουν για την AEK, όπου κι αν αυτή αγωνιζόταν, γέννησε το 1975 τον Πρώτο Οργανωμένο Σύνδεσμο Οπαδών AEK, με την ονομασία «ΘΥΡΑ 21».

Παίρνοντας φυσικά την ονομασία του από την Θύρα που συγκεντρώνονταν οι πιο Θερμόαιμοι ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ! Σε έναν υπόγειο χώρο κάπου στον Αγ.Νικόλαο στην Αθήνα, τα όνειρα μας άρχισαν δειλά-δειλά να γίνονται πραγματικότητα, χάρις στο κουράγιο και την αγάπη αυτών των παιδιών που δημιούργησαν αυτήν την οργανωμένη πλέον παρουσία του κόσμου της AEK.

Πολλοί την σνόμπαραν, πολλοί την θεώρησαν οργάνωση κατά της Πολιτείας (ήταν άλλωστε και η εποχή τέτοια), άλλοι πάλι την θεώρησαν ούτε καν Υπαρκτή!! Κάποιοι όμως την αγκάλιασαν, την αγάπησαν, την ένιωσαν πραγματικά σαν αναπόσπαστο σημείο της ζωής τους.

Και την έκαναν ολοένα και πιο δυνατή με την ίδια τους την παρουσία και την δράση τους.

Έτσι κύλησαν τα χρόνια για να φτάσουμε κάπου στα μέσα του 1982. Αυτήν την εποχή παιδιά που είχαν πρωτοστατήσει και πολεμήσει για να κρατήσουν ατόφιο και χωρίς φθορές αυτό που τόσο αγαπήθηκε από την Ενωσίτικη νεολαία, παρατηρούσαν ότι κάπου η όλη κατάσταση είχε ξεφύγει από τις αρχικές ιδέες και τους αρχικούς στόχους της. Περόνιαζε μέρα με την ημέρα για τα καλά μες’τα σπλάχνα μας, η φθορά, η αμφιβολία, και η εκμετάλλευση των οπαδών της AEK, όπως ακριβώς σύμφερε μερικούς, σε κάθε επίπεδο. Ούτε καν μια βδομάδα δεν είχε περάσει από τότε που είχε απολυθεί ο ξανθός νέος με το «SUPER AEK» πανί που δεν το αποχωριζόταν ποτέ, και μια μέρα έφτασε στο σημείο να ανέβει σε κάποιο λόφο με μια σανίδα στα χέρια, θυμίζοντας άλλες εποχές, και να οδύρεται και να αναρωτιέται γιατί φτάσαμε ως εδώ και γιατί δεν μπόρεσε αυτή η όμορφη παρέα να συνεχίζει να έχει αγνές προθέσεις και να πολεμά συσπειρωμένη και χωρίς προσωπικές βλέψεις. Ήταν αυτός ο ξανθός νέος μαζί με μερικούς ακόμη λοιπόν που εκείνη την χρονιά δεν άντεξαν να βλέπουν τα, μέσα σε ένα τάβλι, συγκεντρωμένα όνειρα και πόθους και αγώνες να εξαφανίζονται κατά παράξενο τρόπο, δίχως να μπορεί κανείς να εξηγήσει το γιατί!!! Ήταν αυτός, που εκείνη την χρονιά με κάποιους μετρημένους στα δάχτυλα ακόμα νέους που μην μπορώντας να αντέξουν πλέον αυτήν την κατάντια, ίδρυσαν την ΓΝΗΣΙΑ, πλέον, ΘΥΡΑ 21!!! Την βάπτισαν με το αίμα της πίστης, του πάθους και του ασταμάτητου αγώνα, και την ονόμασαν ORIGINAL 21!!! Ήταν μέσα του 1982….Είναι τα πρώτα βήματα μιας διαδρομής μέσα στον χρόνο, αναίτιας για τους πολλούς, Ανάσα όμως και ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ γι’αυτούς, που με το κασκόλ πότε στο χέρι και πότε στην… μύτη, ακολούθαγαν πιστά την AEK, οπου και αν βρισκότανε, με μισογεμάτα πούλμαν, με πορείες βουτηγμένες στο αίμα, και που πάντα μπορούσαν να φωνάξουν δίπλα στην μεγάλη τους αγάπη την AEK, το …«AEK θυμήσου…Ήρθε η ORIGINAL και είναι εδώ μαζί σου!!!».

Μέσα σ’ένα νοικιασμένο υπόγειο στην οδό Ζωναρά στα Παναθήναια, ξετυλιγόταν σιγά-σιγά τα όνειρα μας! Αυτός ο χώρος έγινε ΙΕΡΟΣ! Ήταν κάτι που σε τράβαγε με την μυστικότητα του! Όποιος πραγματικά ήθελε να νιώσει την πραγματική μαγεία του να νιώθει πραγματικά την ανάσα της AEK δίπλα του έπρεπε να ψάξει πολύ.

Εκεί κάπου στα Παναθήναια!! Έπρεπε να αφουγκραστεί στην Σκεπαστή, όταν κάποιοι πάνω-πάνω αριστερά δεν σταμάταγαν ούτε λεπτό να φωνάζουν και να τραγουδούν για την AEK, και ακούγοντας αραιά και που και που εκείνο το μαγικό και τόσο μακρινό… «ORIGINAL … ORIGINAL … ORIGINAL 21…»…

Επρεπε να γυρίσεις το κεφάλι σου και να δεις ποιοι μάζευαν εκείνο το τεράστιο μαύρο πανό με την Νεκροκεφαλή, που τόσο πολύ θόρυβος δημιουργήθηκε όταν στήθηκε στην μεσαία πύλη του «σπιτιού» μας…

Ήταν αυτή η Γενιά του ’82, ο Δημήτρης, ο Χασάπης, ο Πλούσιος, ο Βάκης, ο Βασίλης, ο Καφενείος..., που ύψωσαν για πρώτη φορά μια νεκροκεφαλή σε ελληνικό γήπεδο, για να συμβολίζει τον αγωνιστικό ΘΑΝΑΤΟ του αντιπάλου, και το ΑΥΤΟΝΟΜΟ εκείνης ακριβώς της θύρας 9-11, της ΣΚΕΠΑΣΤΗΣ!!! Της Σκεπαστής του … ΛΟΥΚΑΣ ΜΑΣ!!!!………………. Αυτό το υπογειάκι μας στην Ζωναρά, γινόταν σιγά-σιγά όλο και πιο ασφυκτικό από κάθε άποψη!! Κάποιοι μας είπαν ότι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να στεριώσουμε σ’αυτήν την γειτονιά για τον λόγο ότι 200 μέτρα πιο πάνω βρίσκεται το γήπεδο του Παναθηναικού!! Εμάς όμως αυτό μας έκανε ακόμα πιο δυνατούς, μας έκανε να νιώσουμε ακόμα πιο πολύ την συνοχή που κατείχε όλους μας, βαθιά μέσα στις καρδιές μας, και μας ώθησε με πιο πολύ πάθος να βρούμε το μέχρι σήμερα και για πάντα ζεστό μας ΔΩΜΑΤΙΑΚΙ!!! Εκεί ακριβώς! Στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατιας. Το βρηκαμε, και το αγοράσαμε!!! Για να μην μπορεί κανείς πλέον να μας χαλάσει αυτά, που από το 1982, δημιούργησε μέσα μας η τότε γνωστή μας παρέα, και που μας εκφράζουν και θα μας εκφράζουν για πάντα !!! Στήριξε τα πάντα στην Φιλία μας, στην Συνοχή μας, στο Πάθος μας και στην Τρέλα μας για την AEKΑΡΑ μας!! Μεγαλώσαμε όλοι μαζί τους σαν ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, αποκτήσαμε «Φωλιές», εχθρούς, φίλους και …«φίλους»! Μας πολέμησαν, μας πολεμούν και θα μας πολεμανε !! Η Σημαία όμως είναι βαθιά ριζωμένη στις καρδιές όλων όσων μας αγαπούν πραγματικα! Όλων όσων αγωνίζονται καθημερινά για να ενώσουμε και να πραγματοποιήσουμε τα κιτρινόμαυρα όνειρα μας!!

ΤΡΕΛΑ, ΠΩΡΩΣΗ, ΧΑΜΕΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ;;; Ποιος θα μας το πει;;;

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΕΚΕΙ ΕΞΩ ΑΔΕΛΦΙΑ, ΣΕ ΚΑΤΑΙΓΙΔΕΣ ΧΙΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΕΤΡΕΣ, ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΝΗΦΟΡΙΕΣ, ΣΕ ΧΑΡΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΛΥΠΕΣ.

ΓΝΗΣΙΑ ΘΥΡΑ 21 - 1975
ORIGINAL 21 - 1982

[UltrAris1914]

Είναι πολλά χρόνια τώρα, από το 1970 ως σήμερα, που οι Ιερολοχίτες αποτελούμε μέρος του σώματος του λαού του Θεού. Οι παλιότεροι θα έχουν πολλά να σας διηγηθούν για τα ιστορικά κατορθώματα της παρέας του Σαράφου. Ανάμεσα στα αλλά, θα σας πουν γιατί αυτή η ομάδα πιστών οπαδών του Άρη μας ονομάστηκε Ιερός Λόχος. Ιστορικά πέντε στρατιωτικά τμήματα έχουν ονομαστεί Ιερός Λόχος. Κοινά χαρακτηριστικά όλων ήταν η πιστή αφοσίωση των μελών στα ιδεώδη του αγώνα και στην ΟΜΑΔΑ, η απουσία μισθοφόρων και η συνειδητοποίηση της Ιερότητας του σκοπού. Αυτά τα χαρακτηριστικά ήταν κοινός τόπος των πρώτων Ιερολοχιτών και οδήγησαν στην κοινή αποδοχή του τότε αθλητικού κόσμου, ότι ο πρώτος, μη στρατιωτικός, Ιερός λόχος είχε γεννηθεί. Που αλλού; Στην αρένα του Θεού του πολέμου.

Η αγωνιστική πτώση της ομάδας του ποδόσφαιρου έφερε και την πρόσκαιρη αδρανοποίηση των πρώτων Ιερολοχιτών. Οι βετεράνοι πολεμιστές χρειάζονται ξεκούραση. Αυτή η μαγιά όμως και τα ίδια ιδεώδη ήταν ιστορικά βέβαιο ότι θα έφερναν τη συνέχεια. Σε κάποιο μικρό γραφειάκι στην Κίμωνος η νέα γενιά των Ιερολοχιτών, εκ των πραγμάτων μπαρουτοκαπνισμένη, ξεκίνησε τη νέα εποχή. Σημαντικές παρουσίες, άνοιγμα της κλειστής τότε, θύρας 1, δημιουργία νέου πυρήνα, εκδρομές, αγώνες. Τα γνωστά.

Φαίνεται όμως ότι η φλόγα, η οποία έκαιγε, μας απέσπασε την προσοχή και την εστίαση από τις εξελίξεις που έτρεξαν. Κάναμε λάθη, υπήρξαν αρκετές φορές που αδρανήσαμε και δε σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων. Η οπαδική αγνότητα, η αφέλεια και η καλοπιστία των Ιερολοχιτών δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος, ώστε να επιτραπεί σε «φίλους» και εχθρούς να οδηγήσουν το σύνδεσμο σε παρακμή. Φτάσαμε στο οριακό σημείο να τεθεί θέμα ακόμα και διάλυσης του συνδέσμου. Όμως η άδολη αγάπη για όλα τ’ αδέρφια ήταν αυτή που μας ταρακούνησε και μας έφερε προ των ευθυνών, που έχουμε ως φέροντες το σήμα του Άρη. Πώς να σπάσει αυτός ο δεσμός που μας ενώνει αιώνια με την καψούρα μας; Πώς να σβήσει η φλόγα; Αυτή μας κράτησε ζωντανούς. Μας ώθησε να επαναπροσδιορίσουμε τη θέση μας σε σχέση με τα τεκταινόμενα και να πάρουμε σκληρές αποφάσεις. Ο σκοπός είναι πάντα ιερός και πάντα θα αποτελεί το φως που μας οδηγεί. Ο Άρης είναι ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ.

Ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό. Αυτή η στιγμή, λαέ του ΑΡΗ, βρίσκει τους Ιερολοχίτες στο πλευρό του ΘΕΟΥ, ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΥΣ από ποτέ, έτσι όπως μας έμαθαν οι πατεράδες μας. Έτσι όπως μας ήξερες από παλιά: αιώνια πιστοί οπαδοί με μοναδικό σκοπό την απόλυτη στήριξη και την πραγματική, απόλυτη οπαδική αφοσίωση στο Θεό.

[ultrasblue]

Ήταν Φεβρουάριος του 2007 και το οπαδικό κίνημα του Ηρακλή φαινόταν να χάνει τη μάχη του με το καθεστώς Σπανουδάκη-Μυτηληναίου στην ΠΑΕ Ηρακλής, όντας πλέον χωρίς ισχυρό σύνδεσμο οπαδών και συν τοις άλλοις, βλέποντας απ’ τη μια την ομάδα ποδοσφαίρου να οδεύει προς τη Β’ Εθνική και απ’ την άλλη, οπαδούς της ομάδας να καταλήγουν φυλακή.

Κάθε άλλο όμως, αφού τα γεγονότα αυτά δεν πτόησαν μια μερίδα οπαδών του Ηρακλή, οι οποίοι πήραν την πρωτοβουλία για κατάληψη των γραφείων του Ερασιτέχνη, μια κατάληψη που στον ένα μήνα διάρκειάς της πλαισιώθηκε από σύσσωμο το μαχητικό κομμάτι της κερκίδας, ανεξαρτήτου ηλικίας και ασχετως εάν καποιος προερχονταν από συνδεσμο ή όχι.

Η κατάληψη αυτή θα μείνει στην ιστορία, όχι μόνο για τα αποτελέσματα που επέφερε σε αγωνιστικό και διοικητικό επίπεδο, αλλά και για την παρακαταθήκη που άφησε για τα δρώμενα στο οπαδικό κίνημα του Ηρακλή.

Μέσα σε μια περίοδο ανακατατάξεων και ζυμώσεων, συναντηθήκαμε σε μια νέα βάση, επιλέγοντας να αποφασίζουμε όλοι μαζί από κοινού για τη δράση μας, με όραμα έναν Ηρακλή αυτόνομο και δυνατό, κόντρα στις διοικήσεις-λαμόγια, κόντρα στην πολιτεία που στηρίζει τα λαμόγια και φυλακίζει τους οπαδούς.

Όσο κι αν αυτά φαντάζουν μακρινά σε επίπεδο συλλόγου, αυτό που θεωρούμε απαραίτητο είναι η ύπαρξη ενός ανεξάρτητου οπαδικού κινήματος που να δυναμώνει σε γερές βάσεις.

Και απαραίτητο βήμα σ’ αυτήν την κατεύθυνση είναι ένας οργανωμένος αυτόνομος συνδεσμος οπαδών, που να βγάζει τα δικά του γούστα σ’ όλα τα πέταλα που αγωνίζεται ο Ηρακλής και συνάμα να παίζει δυναμικό και αποφασιστικό ρόλο στις εξελίξεις του συλλόγου χωρίς να καπελώνεται από τις διαθέσεις παραγόντων, δημοσιογράφων, πολιτικών, κτλ.

Έτσι προέκυψε το Νοέμβριο του 2007 η Αυτόνομη Θύρα 10, με απαραίτητο στοιχείο της λειτουργίας της, την οικονομική και κάθε είδους ανεξαρτησία, ως συνέπεια της αντίθεσής μας στον έλεγχο που ασκείται συχνά στους οπαδούς από τις διοικήσεις των συλλόγων κι απ’ τα όργανα της πολιτείας.

Γνωρίζοντας ότι ο δρόμος που χαράζουμε δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, είμαστε αποφασισμένοι πάρ’ αυτά να τον διαβούμε με κάθε κόστος, κρατώντας ψηλά τη σημαία του Ηρακλή μας.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…

[Keep-the-faith]

Ο Σ.Φ. MONSTERS ΤΥΡΝΑΒΟΥ ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 2004, μιας χρονιάς που έμελε να είναι η αρχή της νέας αναγέννησης της μεγάλης ΑΕΛ που μετά από 9 χρόνια απουσίας από τα μεγάλα σαλόνια κατάφερε να επιστρέψει ξανά εκεί που πραγματικά ανήκει.
Στις 10 Μαρτίου λοιπόν ενοικιάζεται στην κεντρική πλατεία Τυρνάβου το πρώτο γραφείο όπου θα στεγαζόταν ο σύνδεσμος φιλάθλων της ΑΕΛ στον Τύρναβο, που λειτουργεί ως παράρτημα του κεντρικού συνδέσμου των MONSTERS στη Λάρισα.



Την χρονιά αυτή η ΑΕΛ καταφέρνει να ανέβει από τη Γ΄ Εθνική στη Β΄ και όλα δείχνουν πως η μεγάλη επιστροφή έχει αρχίσει.
Ο κόσμος επιστρέφει κοντά στην ομάδα και προσφέρει αμέριστη συμπαράσταση σε όλα τα παιχνίδια του πρωταθλήματος τόσο στο ΑΛΚΑΖΑΡ όσο και μακριά απ’ αυτό.
Με την άνοδο της ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ στη Β΄ Εθνική ο ενθουσιασμός του κόσμου μεγαλώνει και παράλληλα όλο και περισσότερα άτομα από τον Τύρναβο σπεύδουν να γίνουν μέλη στον σύνδεσμο των MONSTERS.
Το μικρό γραφείο στην κεντρική πλατεία του Τυρνάβου φαίνεται πλέον πολύ μικρό να στεγάσει τον σύνδεσμο.
Σε γενική συνέλευση που πραγματοποιείται στα γραφεία του συνδέσμου αποφασίζεται μεταξύ άλλων και η μετακόμιση του συνδέσμου σε άλλα γραφεία μεγαλύτερα και πιο ευρύχωρα.
Η απόφαση αυτή δεν αργεί να γίνει πράξη και τον Αύγουστο του 2004 ο σύνδεσμος των MONSTERS ΤΥΡΝΑΒΟΥ μεταφέρεται σε νέα γραφεία 60τ.μ. στο ισόγειο της πολυκατοικίας επί της οδού Ελευθερίας 17 στον Τύρναβο όπου στεγάζεται έως σήμερα.
Μελανό σημείο στην ιστορία του συνδέσμου παραμένει η 3μηνη αναστολή της λειτουργίας του μετά από απόφαση της αστυνομίας του Τυρνάβου. Επιχείρημα της αστυνομίας ότι ο σύνδεσμος δεν είχε άδεια λειτουργίας.
Κι αυτό όμως το εμπόδιο ξεπεράστηκε παρόλο που χρειάστηκε να περάσουν 3 μήνες με τα γραφεία του συνδέσμου κλειστά.
Το Νοέμβριο του 2004 εκδικάστηκε το αίτημα του κεντρικού συνδέσμου των MONSTERS στη Λάρισα ώστε να μπορεί να λειτουργεί παραρτήματα.
Με την βοήθεια λοιπόν του κεντρικού συνδέσμου ο σύνδεσμος του Τυρνάβου άρχισε να επαναλειτουργεί κανονικά στα τέλη του 2004.
Το τέλος της αγωνιστικής περιόδου 2004-05 βρίσκει την ΑΕΛ πρωταθλήτρια Β΄ Εθνικής και μια ολόκληρη πόλη να πανηγυρίζει για τη μεγάλη επιστροφή.



Η ανάκαμψη της ΙΔΕΑΣ που λέγεται ΑΕΛ είναι πλέον πραγματικότητα και όλοι όσοι συνετέλεσαν σ’αυτό μπορούν να νιώθουν υπερήφανοι.
Η πορεία της ομάδας στα πρώτα χρόνια της επιστροφής της στην Α΄ Εθνική προσφέρει αμέτρητες συγκινήσεις και χαρές που δεν μπορούσε να φανταστεί σχεδόν κανένας.
Αποκορύφωμα η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στο Πανθεσσαλικό στις 5 Μαΐου 2007.
Μια νέα σελίδα έχει ανοίξει για την ΑΕΛ που κινείται πλέον σε άλλα, πολύ υψηλά επίπεδα.
Παράλληλα με την ΑΕΛ και ο σύνδεσμος των MONSTERS έχοντας πλέον γιγαντωθεί, λειτουργεί σε υψηλό επίπεδο συσπειρώνοντας συνεχώς όλο και περισσότερους οπαδούς στο πλευρό της ΑΕΛ και δημιουργώντας καινούργια παραρτήματα σε διάφορες πόλεις.
Ο σύνδεσμος των MONSTERS ΤΥΡΝΑΒΟΥ αριθμεί 65 ενεργά μέλη που στηρίζουν και ακολουθούν συνεχώς την ομάδα.
Η προσπάθεια για εγγραφές όλο και περισσότερων καινούργιων μελών θα συνεχιστεί με σκοπό την αμέριστη βοήθεια στην ΙΔΕΑ που λέγεται ΑΕΛ ώστε να ζήσουμε όλοι μαζί ΞΑΝΑ τις ανεπανάληπτες στιγμές του παρελθόντος…
Συνεχίζουμε να βαδίζουμε μαζί με όλους τους MONSTERS για τη διεκδίκηση των στόχων, όχι σαν πρωτοπορία ή σαν καθοδήγηση αλλά σαν ένα μέρος από αυτούς!!!

[CFU]

Η ιστορία των Vourligans

-H ΙΔΕΑ

Όλα ξεκίνησαν όταν ο ΑΟΚ ανέβηκε για πρώτη φορά στην Α εθνική, με προπονητή τότε τον Αναστόπουλο. Απογοητευμένοι τότε άπο την κατάσταση της κερκίδας και του ουσιαστικά ανύπαρκτου όσον αφορά την οργάνωση της κερκίδας Σύνδεσμου ΑΟ Κέρκυρα, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε και να συζητάμε μέσα απο τις σελίδες του forum τη δημιουργία ενός συνδέσμου ανεξάρτητου που θα έδινε παλμό και δύναμη στην Κερκίδα!

Δυστυχώς η εικόνα της Κερκίδας ήταν δραματική και αυτό είχε αναγκάσει τον τότε προπονητή του ΑΟΚ να δηλώσει μετά απο εντός έδρα αγώνα με τον ΟΦΗ(1-1),” Αυτό δεν είναι γήπεδο, άλλα εκλησσία“, κάτι που δεν απείχε και πολύ απο την πραγματικότητα!

Είναι γεγονός, ότι παρά τις σκέψεις μας τελικά δεν καταφέραμε να κάνουμε πολλά πράγματα εκείνη τη χρονιά, πράγμα που επηρεάστηκε αρκετά απο την απόσταση που είχαμε μεταξύ μας, αφου πολλά παιδιά βρίσκοταν εκτός Κέρκυρας και έτσι η οργάνωση Κερκίδας ήταν κάτι πολύ δύσκολο!

Παράλληλα, ο Σύνδεσμος άρχισε σιγά σιγά με την παρότρυνση πολλών απο εμάς να “αφυπνίζεται” και να προσπαθεί να κάνει κάτι καλο στην εξέδρα, κυρίως παιδιά νέα, γιατί δυστυχώς πολλοί απο τα παλιά στελέχη, πήγαιναν στο Σύνδεσμο μόνο για να παρακολουθήσουν στην συνδρομητική την αγαπημένη τους ομάδα της Αθήνας!

Δυστυχώς η ομάδα στον δεύτερο γύρο πήρε την κατρακύλα, άρχισε να χάνει απο όλους τους αντιπάλους, έμεινε τελευταία, έγινε αλλαγή προπονητή, ο κόσμος σταμάτησε να ασχολείτε, η ιδέα ενός νέου Συνδέσμου έμεινε στο ράφι… Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τελευταία αγωνιστική της χρονιάς με τον ΑΟ Κέρκυρα να παίζει με τον Εργοτέλη και να παρακολουθούν τον αγώνα μόλις 200 άτομα!

Τέλος της χρονιάς, ο ΑΟ Κέρκυρα αποχαιρετά την Α Εθνική στην πρώτη του παρουσία, άλλα αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο το ιστορικό αυτό γεγονός : ΑΟ ΚΕΡΚΥΡΑ Α ΕΘΝΙΚΗ 2004, γράφει το αναμνηστικό μου Μπλουζάκι!

Επόμενη χρονιά: Β εθνική, νέα αρχή, όλοι στις επάλξεις! Ο AO Κέρκυρα με προπονητή τον Μπάμπη Τεννέ ξεκινάει με το εντυπωσιακό σερί των 4 νικών και ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος! Η κερκίδα αρχίζει και αποκτάει..φανατικούς πελάτες οι οποίοι χειροκροτούν και φωνάζουν για την ομάδα!

Η παρέα του forum, έχοντας πλέων αποκτήσει και άξιους αντιπροσώπους στο νησί, αρχίζει να οργανώνει καταπληκτική κερκίδα για τα δεδομένα της κέρκυρας, επιτέλους η κερκίδα αποκτά πυρήνα και πιτσιρικάδες ξεκινάνε να έρχονται στο γήπεδο και να φανατίζονται με την ομάδα!

Όλα αυτά βέβαια οργανώνονται στη…” Γιάφκα ” της οργάνωσης, η οποία δεν είναι άλλη απο το forum! Ενωμένοι όλοι περιμένουμε με ανυπομωνησία το επόμενο παιχνίδι! FORZA KERKYRA!

Όμως… κάτι λείπει! Η ποδοσφαιρική ομάδα οδεύει σαν τραίνο στην Super Leaque, όμως η ομάδα οπαδών του forum… στερείτε ονόματoς!

Αρχίζουν να πέφτουν οι προτάσεις, περιττό να σχολιάσω ότι εκεί διαβάσαμε ότι μα…ργαριτάρι μπορεί κανείς να φανταστεί! Έπρεπε να είναι κάτι πρωτότυπο, κάτι που να μένει όμως, άρα κάτι πρωτότυπο και εύκολο!

Τελικά η ιδέα (η καλή) έπεσε το Μάρτη του 2006! Κάποιος γράφει…Vourligans! Κάποιοι γέλασαν, κάποι ενθουσιάστηκαν! Ωραίο και άκρως Κερκυραικό άλλα ταυτόχρονα και ποδοσφαιρικό! Είναι κάτι σαν Σάτυρα στο χουλιγκανισμό! Ωραίο! Κάτι σαν τους Rolligans που σημαίνει στην αργκό Υγιείς Φίλαθλοι!

Το όνομα είχε βγει, τα βαφτίσια έγιναν!Πάντως ως το τέλος του Πρωταθλήματος, της σεζόν εκείνης, το όνομα ακόμα δεν είχε γίνει γνωστό!

Όμως το πανυγήρι στην κερκίδα είχε αρχίσει, μία ιδέα για το τι θα επακολουθήσει…

-Η ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ

Το πανηγύρι εκείνη τη χρονιά, έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, με τους vourligans να γιορτάζουν στον τελευταίο αγώνα της ομάδας(Εντός έδρας με την Καλαμάτα) την άνοδο για δεύτερη χρονιά στην Α Εθνική, super leaque πλέον!

Τι και αν χάσαμε στον αγώνα εκείνο? Η Άνοδος πανηγυρίστικε ‘έξαλα όπως μπορεί κανείς να διακρίνει από τις παραπάνω φωτογραφίες και το ΕΑΚ ‘εζησε ιστορικές στιγμές!

Το καλοκαίρι που ακολούθησε, ήταν…καυτό!Όχι μόνο εξαιτίας του καύσωνα, άλλα λόγω τον προετοιμασιών για τη σεζόν που ακολουθούσε! Η μεταγραφές τις ομάδας με τον Μπάμπη Τεννέ για δεύτερη συνεχόμενη σεζόν στη γαρίτσα υπόσχοταν μία καλή πορεία της ομάδας!

Οι Vourligans στις επάλξεις! Προετοιμασία για τον πρώτο εντός έδρας αγώνα με την Καλαμαριά για να παρουσιάσουμε μία κερκίδα αντάξια της ομάδας! Πραγματικά η ατμόσφαιρα στον πρώτο αγώνα της σεζόν ήταν καταπληκτική και οι παίχτες της ομάδας έμειναν ενθουσιασμένοι αφου συνοδεύτικα και με νίκη! Όλοι πλέον μιλούσαν για την καυτή ατμόσφαιρα του γηπέδου!

Κάτι έλειπε όμως απο την κερκίδα, κάτι το οποίο θα τόνιζε την παρουσία των vourligans στο πλευρό της ομάδας σε κάθε αγώνα! Τι? Μα φυσικά ένα ΠΑΝΟ!!!! Ένα πανό που παρόμοιο του δεν θα είχε ξανακρεμαστεί στο ΕΑΚ και θα έγραφε Vourligans! Η απόφαση πάρθηκε! Τα παιδιά συγκεντρώνοντας τις οικονομίες τους, ότι ποσό μπορούσε να διαθέσει ο καθένας, καθ’οτι φοιτητές οι περισσότεροι, καταφέρνουν το θαύμα! Το πανό είναι έτοιμο και όλοι πλέον μιλάνε γι’αυτό! Όλα τα κανάλια που μεταδίδουν παιχνίδια μας άλλα και ραδιοφωνικοί σταθμοί! Ο κόσμος στο γήπεδο μένει έκθαμπος, αφου παρόμοιο πανό δεν είχαν ξαναδεί στο γήπεδο! Για του λόγου το αληθές:

Έκτοτε το ΕΑΚ ζει μεγάλες στιγμές και σε κάθε αγώνα το πανό είναι εκεί, σύμβολο πλέον ΟΛΩΝ τον κερκυραίων φιλάθλων και αχώριστος σύντροφος των Vourligans! Όλοι πλέον μας ξέρουν!

Άλλοι μας αγαπούν, άλλοι μας μισούν, κανέναν όμως δεν αφήνουμε αδιάφορο! Μας αγαπούν γιατί συμβολίζουμε την αγνή αγάπη προς την ομάδα του τόπου μας! Μας μισούν οι αλλόθρησκοι γιατί χαλάμε την πιάτσα τον Γαβροβαζελοχανουνιμιών του νησιού! Πάρτε το χαμπάρι, ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ!

Πλέον τους δρόμους του νησιού και όχι μόνο, “στολίζουν” αυτοκόλλητα, συνθήματα, μπλούζες και T-shirt Vourligans! Οι πιτσιρικάδες το έπιασaν το νόημα...



2001 - 2011
10 ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ , ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ

Vourligans - Βορεια Κερκυρα

Η παρακατω φωτο ειναι απο τα εγκαινια του τον Γεναρη. Ειχαν παραβρεθει και παιχτες της ομαδας.

[Keep-the-faith]

Ο Σύνδεσμος φιλάθλων ΑΕΛ MONSTERS Αμπελώνα ιδρύθηκε στις 28/11/2007 και στεγάστηκε στα γραφεία της οδού Eιρήνης 4 στο κέντρο του Αμπελώνα. Η αγάπη μας όμως για την ομάδα μετράει πολύ περισσότερα χρόνια, με διαρκή στήριξη τόσο σε παιχνίδια μέσα όσο και έξω από το θρυλικό Αλκαζάρ.Η απόφαση να πορευτούμε με τον δυναμικότερο σύνδεσμο οπαδών MONSTERS ήταν πολύ εύκολη επιλογή για μας ! Μεγαλώσαμε με τους MONSTERS στην ίδια κερκίδα, αγωνιστήκαμε μαζί τους και θέλουμε ενωμένοι να συνεχίσουμε αυτό που σωστά πράττουν εδώ και χρόνια για την ομάδα που αγαπάμε. Σκοπός μας είναι χρόνο με το χρόνο να γινόμαστε όλο και πιο δυνατοί με μαζικότερη παρουσία σε όλα τα γήπεδα όπου και αν αγωνίζονται οι βυσσινί .Οι νέες επιτυχίες όπως η κατάκτηση του κυπέλλου και η έξοδος στην Ευρώπη ήρθαν και έβαλαν την ομάδα στο δρόμο που όλοι ονειρευόμαστε αφήνοντας πίσω τα πέτρινα χρόνια αλλά και μια πληγή που έκλεισε και θα τη θυμόμαστε. Είμαστε υπερήφανοι που υπηρετούμε την ΑΕΛ και η δημιουργία του συνδέσμου δίνει την δυνατότητα και σε μας να βάλουμε ένα λιθαράκι στη διάδοση αυτής της ιδέας.

Τελειώνοντας θέλουμε να αναφέρουμε ότι για εμάς η παρουσία στο πέταλο και η φωνή για την ΑΕΛ είναι η ομορφότερη υποχρέωση και στο ταξίδι που ξεκινήσαμε θέλουμε μαζί μας ΜΟΝΟ όσους μπορούν να αντέξουν και τις μεγάλες χαρές αλλά και τις μεγάλες λύπες….

[invictus]

Μάιος 1988


Η ομάδα μπάσκετ του ΑΡΗ τελειώνει με τον πλέον θριαμβευτικό τρόπο τη χρονιά της, αφού κατακτά αήττητη το Πρωτάθλημα, νικώντας στο τελευταίο παιχνίδι των play-offs την πάοκ με 100-85. Έχει προηγηθεί η πορεία στην Ευρώπη, το final-four στη Γάνδη και η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Ταυτόχρονα συμπληρώνονται 85 συνεχείς νίκες σε αγώνες πρωταθλήματος, ένα σπάνιο και ακατάρριπτο ρεκόρ, ίσως και για πάντα.Και όμως μετά τον αγώνα, στους δρόμους της πόλης δεν πανηγυρίζει κανένας. Δεν γίνεται καμμία πορεία, δεν βλέπεις ούτε ένα κιτρινόμαυρο κασκόλ. Μα που είναι, θα αναρωτιόταν κανείς, αυτός ο τεράστιος λαός; Που είναι αυτοί οι χιλιάδες φίλαθλοι που κάθε Πέμπτη και Σάββατο έδιναν τη δική τους μάχη για την απόκτηση του μαγικού εισιτηρίου; Αυτοί που πλήρωναν το εξωφρενικό για την εποχή ποσό των 3.000 δρχ.; Γιατί δεν γιορτάζουν με τον ανάλογο τρόπο τις επιτυχίες της μεγάλης ομάδας;


Νοέμβριος 1988


Με τη βοήθεια της διαιτησίας και του (ελέω Κοσκωτά) απόντα Παναγιώτη Γιαννάκη η πάοκ καταφέρνει να πετύχει μία πλαστή νίκη επί του λαβωμένου ΑΡΗ. Βέβαια το πρωτάθλημα βρίσκεται ακόμα στην αρχή και υπάρχει πολύ δρόμος για τον τελικό νικητή όμως οι γυφτοπρόξενοι πανηγυρίζουν έξαλλα σ' όλη τη Θεσσαλονίκη σαν να κατάκτησαν 10 τίτλους μαζί! Οι δρόμοι γεμίζουν από τα ηλίθια συνθήματά τους χωρίς να εμποδίζονται ή να φοβούνται κανέναν.Αυτές οι δύο εικόνες είναι 100% πραγματικές. Δεν ωφελεί να κρύβουμε την αλήθεια. Έτσι ήταν τα πράγματα τότε. Ο λαός του ΑΡΗ μπορεί να ήταν και τότε μεγάλος αλλά δεν υπήρχε πουθενά εκτός γηπέδου. Το μόνο που υπήρχε ήταν ο φόβος, η καθολική υποχώρηση, η πλήρης ανυπαρξία και της στοιχειώδους ακόμα οργάνωσης. Οι διοικήσεις τόσο του ποδοσφαίρου όσο και του μπάσκετ βρίσκονταν τελείως απομονωμένες από την πλατιά μάζα των Αρειανών οπαδών, ζούσαν στο δικό τους κόσμο, όπου το μόνο ενδιαφέρον τους άρχιζε και τέλειωνε στα οικονομικά μεγέθη της ομάδας, στα συν και στα πλην, στο δώσε και στο πάρε (ή ίσως μόνο στο παρε).Τι και αν όλη η νεολαία της Ελλάδας ήταν τότε ΑΡΗΣ, συνεπαρμένοι από τα μαγικά κόλπα του Γκάλη και του Γιαννάκη, τι και αν τα θέατρα έκλειναν κάθε Πέμπτη, αφού υπήρχε το σόου μπάσκετ του ΑΡΗ, τι και αν τα πιτσιρίκια κυκλοφορούσαν τα καλοκαίρια φορώντας τη γνωστή κιτρινόμαυρη στολή με τη διαφήμιση SATO.Αλλα πράγματα ενδιέφεραν τους ανθρώπους του ΑΡΗ...Για άλλα μεριμνούσαν και τύρβαζαν. Κανένα ενδιαφέρον για την οργάνωση αυτού του μεγάλου λαού, για την προβολή του, για το χτίσιμο γερών θεμελίων, ώστε η φουρνιά εκείνη να μην χαθεί, αλλά να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο. Μια αρρωστημένη νοοτροπία που επικρατουσε πλήρως και ένα μπλαζέ ελιτίστικο ύφος, στραγγάλιζαν κάθε δημιουργική και ανανεωτική σκέψη. Το όλο σκηνικό συμπλήρωναν οι τότε υπάρχοντες σύνδεσμοι "παρωδία". Είτε γιατί βρίσκονταν σε στάδιο παρακμής και ξεπεσμού, είτε γιατί οι πρόεδροί τους την είχαν δει κάπως αλλοιώς. Τρανό παράδειγμα ο πάλε ποτέ ΣΦΑΧ, που είχε πια μεταβληθεί σε ένα θλιβερό συνοθύλευμα "φιλήσυχων φιλάθλων", απόμαχων γερόντων και επικίνδυνων τρωκτικών, που μόνο ως δυναμικό σύνδεσμο δεν θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κάποιος.Πώς λοιπόν όλος αυτός ο αχταρμάς των παραγόντων, παραγοντίσκων και φιλαθλοπατέρων θα μπορούσε να δώσει όραμα σε έναν κόσμο που τόσο πολύ το χρειαζόταν; Από που να βρουν όλοι αυτοί την ορμή και τη φαντασία, για να εκφράσουν το δυναμισμό και το πάθος του Αρειανού λαού; Τα πάντα λοιπόν βρισκόταν σ' ένα τέλμα και ήταν επόμενο να τα σκιάζει η φοβέρα και να τα πλακώνει η σκλαβιά.Η ήττα από την πάοκ εκείνο το βροχερό βράδυ της 5ης Νοεμβρίου ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Δεν γινόταν, δεν πήγαινε άλλο ο εγκλωβισμός της Αρειανής ιδέας στη διαβρωμένη νοοτροπία, στην ηττοπαθή φιλοσοφία, στις διεφθαρμένες απόψεις των λίγων που κρατούσαν τα ηνία στα χέρια τους.Σ' ένα Αρειανό στέκι στο κέντρο της Θεσ/νίκης, μια ομάδα οπαδών ηλικίας 25-30 χρόνων μαζεύτηκαν και πήραν τη μεγάλη απόφαση.Χρειαζόταν να υπάρξει κάτι νέο, κάτι καινούριο, που θα αποκαταστούσε τη διαταραγμένη ισορροπία και τον πληγωμένο εγωισμό του κιτρινόμαυρου λαού.

Εκείνη τη μέρα γεννήθηκε ο SUPER-3...

[Tzizz]

Γλυκά Νερά, Γέρακας, Παλλήνη, Κάντζα, Παιανία, Σπάτα, Μαρκόπουλο, Κορωπί... είναι γνωστό πως ανέκαθεν η περιοχή των Μεσογείων ήταν Παναθηναϊκοκρατούμενη...

Οι παλαιότεροι δεν μπορούν να ξεχάσουν τα μηχανάκια απ΄ τα Γλυκά Νερά, την παρέα απ΄ την Παλλήνη ή το περιβόητο 308,το λεωφορείο που σ΄ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '90 ξεκινώντας απ΄ το Κορωπί και μέχρι να φθάσει στην Αγ. Παρασκευή μάζευε τον πιο τρελό κόσμο των Μεσογείων που κάθε εβδομάδα έδινε το δικό του πάρτυ...

Το πράσινο στοιχείο επικρατούσε σ΄ όλες αυτές τις περιοχές από την γέννησή τους, καθώς οι κάτοικοί τους προέρχονται ως επί των πλείστων από το κέντρο της Αθήνας, τους Αμπελόκηπους και τους γύρω δήμους.

Όλα αυτά συνέβαιναν χωρίς να υπάρχουν σύνδεσμοι στις παραπάνω περιοχές με εξαίρεση το club που άνοιξε για λίγο καιρό στο Μαρκόπουλο το ΄95. Το ΄96 ιδρύθηκε το Cockney Club Κορωπίου κι αυτό αποτελούσε την πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια να οργανωθεί ο κόσμος τουλάχιστον της συγκεκριμένης περιοχής και των γύρω χωρίς να αγκαλιαστεί δυστυχώς απ΄ όλα τα Μεσόγεια.

Ήδη οι περισσότεροι από εμάς ήταν οργανωμένοι σε άλλα clubs, όπως το club Ζωγράφου ή οι Cockneys, όλους όμως τους έτρωγε η ίδια σκέψη που υπήρχε χαραγμένη στο μυαλό τους για πολλά χρόνια…
Τα χρόνια περνούσαν και οι πιτσιρικάδες του 308 είχαν μεγαλώσει, ενώ οι ακόμα μεγαλύτεροι είχαν αρχίσει να ξεχνούν τι θα πει οργανωμένη παρουσία στο γήπεδο… Ταυτόχρονα, ο πληθυσμός των περιοχών μας αυξάνεται με τρελούς ρυθμούς και το παναθηναϊκό στοιχείο ευτυχώς, για τα στείρα αυτά σε τίτλους χρόνια (ποδόσφαιρο), δυναμώνει όλο και περισσότερο…



Το 2002 είναι η χρονιά που μπαίνουν οι πρώτες βάσεις. Η αρχή γίνεται και η παρέα των 20 ατόμων από τα Γλυκά Νερά δίνει το παρόν, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια βέβαια σ΄ όλους τους αγώνες της τριφυλλάρας, αλλά πλέον μαζί στο ίδιο σημείο του γηπέδου. Ακολουθούν συζητήσεις επί συζητήσεων με όλες τις παρέες των γύρω περιοχών και μετά το φιάσκο της Ριζούπολης και το τέλος της σεζόν 2002-2003 το club στα Γλυκά Νερά είναι πλέον γεγονός. Και το όνομα αυτού ΜΕΣΟΓΕΙΑ FAN CLUB. Τον Ιούλιο του 2003 στεγαζόμαστε και ως σύνδεσμος των ATHENS FANS δίνουμε το παρόν παντού και πάντα. Όλο και περισσότεροι νέοι απ΄ την πόλη μας, τον Γέρακα, την Παλλήνη και τις άλλες γειτονιές συσπειρώνονται γύρω απ΄ το club που χρόνο με το χρόνο δυναμώνει και πασχίζει για την οργάνωση των Μεσογείων.

Το απειροελάχιστο ούτως ή άλλως αλλόθρησκο στοιχείο στις περιοχές μας εξαφανίζεται και πλέον όσοι την ψάχνουν, ξέρουν ότι μπορούν να μας βρουν στην ίδια στέγη απ΄ την πρώτη μέρα που άνοιξε το club μέχρι τώρα που διανύουμε το έβδομο έτος συνεχούς λειτουργία μας…

Από το καλοκαίρι του 2006 το club μετά την ένωση των ATHENS FANS με την Ομοσπονδία των Ανεξάρτητων Συνδέσμων και κάποια ανεξάρτητα club αποτελεί μέλος του ΕΝΙΑΙΟΥ ΦΟΡΕΑ ΣΥΝΔΕΣΜΩΝ ΘΥΡΑΣ 13 και προσπαθούμε με μοναδικό γνώμονα την αγάπη μας για τον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο να πράττουμε πάντα το καλύτερο…

Δεν θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στην ένωσή μας με το KOROPI CLUB που έκλεισε μετά από 12 χρόνια παρουσίας στο πράσινο συνδεσμιακό κίνημα. Ήδη απ΄ τον περασμένο Φεβρουάριο (2009) η συνεργασία μας (όπως και παλαιότερα) είναι άμεση σ΄ όλους τους τομείς και ευελπιστούμε η κίνησή μας αυτή να αποφέρει ακόμη περισσότερους καρπούς στην προσπάθεια οργάνωσης των περιοχών των Μεσογείων.

ΥΓ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους βοήθησαν το club στα δύσκολα πρώτα χρόνια και συνεχίζουν να το βοηθούν…
MFC 13
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΠΑΟ ΖΟΥΜΕ…

[Perkele7]