ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Όλα για την Ιβηρική χερσόνησο
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
hellasfans
Δημοσιεύσεις: 425
Εγγραφή: Τρί 03 Ιαν 2012, 17:09
Τοποθεσία: Αθήνα
Has thanked: 43 times
Επικοινωνία:

Re: ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Δημοσίευση από hellasfans » Παρ 21 Δεκ 2012, 20:11

baader3 έγραψε:estudiandes - real
Εικόνα
Εικόνα
:pro
A.F.A.B.
MAXHTEC ATHENS CLUB

Apollon1891
Δημοσιεύσεις: 1216
Εγγραφή: Δευ 13 Δεκ 2010, 23:46
Τοποθεσία: Θα είμαστε για πάντα,της Ριζούπολης τα παιδιά...
Has thanked: 66 times
Been thanked: 1 time

Re: ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Δημοσίευση από Apollon1891 » Σάβ 29 Δεκ 2012, 19:41

ULTRAS BASSO RANGO

Άβαταρ μέλους
peristeri acab
Δημοσιεύσεις: 7015
Εγγραφή: Κυρ 12 Δεκ 2010, 10:36
Has thanked: 129 times
Been thanked: 24 times

Re: ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Δημοσίευση από peristeri acab » Παρ 01 Μαρ 2013, 14:40

Νέα σύλληψη μέλους των Bukaneros

Αναδημοσιεύουμε από τη σελίδα του facebook "Γήπεδα Χωρίς Ρατσισμό" και τονίζουμε απλά ότι τέτοιες εικόνες δεν είναι μακρινές και από το δικό μας μέλλον...

Εικόνα

-Ανακοίνωση των Bukaneros για τη σύλληψη μέλους τους, δύο μέρες μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις της 23ης Φλεβάρη στη Μαδρίτη.

Αν μετά από τα γεγονότα που ζήσαμε τους τελευταίους μήνες είχαμε επιστρέψει σε μια σχετική ηρεμία, η αστυνομική καταστολή μας καταδιώκει και πάλι. Ξεκάθαρος στόχος τους να τελειώσουν οριστικά μαζί μας, σπέρνοντας τον φόβο ανάμεσα μας.

Τη Δευτέρα 25 Φλεβάρη, η «ομάδα 30» της υπηρεσίας πληροφοριών της αστυνομίας παρουσιάστηκε στον τόπο εργασίας ενός μέλους του συνδέσμου μας, τον συνέλαβε και τον μετέφερε στα κρατητήρια του Moratalaz, όπου και παραμένει κατηγορούμενος για «συμμετοχή σε εγκληματική συμμορία» μόνο και μόνο επειδή είναι μέλος των Bukaneros. Δεν προκαλεί έκπληξη η προσπάθεια ποινικοποίησης των κοινωνικών κινημάτων με επίκεντρο τον σύνδεσμο μας μέσω αυτής της σύλληψης.

Ζητάμε ψυχραιμία από όλα τα μέλη του συνδέσμου, όπως και ετοιμότητα για τη συμμετοχή σε καλέσματα και διαμαρτυρίες. Τώρα περισσότερο από ποτέ οφείλουμε να συνεχίσουμε στην γραμμή που μας χαρακτηρίζει στη διάρκεια αυτών των 20 τελευταίων χρόνων, καθώς και να μην επιτρέψουμε να μας εκφοβίσουν με τα τεχνάσματα και τις πλαστές κατηγορίες τους καθώς και να παραμείνουμε ενωμένοι όπως πάντα.

-Λευτεριά στον σύντροφο μας
-Όχι στη ποινικοποίηση
-Ενάντια στο ρατσισμό, τη καταστολή και το ποδόσφαιρο-επιχείρηση
-Ράγιο θα σε ακολουθούμε πάντα

http://rfu.blogspot.gr/2013/02/bukaneros.html
-Μα καλά γιατί κατέβασες την σημαία?Δεν είσαι Έλληνας?
-Όχι
-Και απο που είσαι?
-Απο το ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ...

amf
Δημοσιεύσεις: 1465
Εγγραφή: Τετ 29 Δεκ 2010, 19:55
Has thanked: 6 times

Re: ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Δημοσίευση από amf » Παρ 13 Σεπ 2013, 11:25

http://balacticos.blogspot.gr/2012/06/boixos-nois.html


Με το τέλος της δικτατορίας του Φράνκο στην Ισπανία, νεαροί οπαδοί των περισσότερων αθλητικών συλλόγων στην χώρα, προσπάθησαν να δημιουργήσουν τους δικούς τους ιδεολογικούς χώρους και να αποκτήσουν μια ιδιαίτερη ταυτότητα, σε μια κοινωνία που εμφανώς βρισκόταν σε φάση αλλαγής και προσαρμογής στα νέα δεδομένα που έφερνε το δημοκρατικό πια, πολίτευμα.

Στα τέλη του 1970 το Camp Nou ήταν ένα γήπεδο όπου χιλιάδες κόσμου μαζεύονταν κάθε Κυριακή για να απολαύσει την αγαπημένη του Μπάρσα. Μια μερίδα φιλάθλων όμως, νεαρής ηλικίας στην πλειοψηφία τους, θεωρούσαν ότι η ατμόσφαιρα στο γήπεδο δεν ήταν ενθουσιώδης, τουλάχιστον στον βαθμό που κατά την γνώμη τους άρμοζε στον σύλλογο.

Έτσι το 1981, μια ομάδα 50 ανθρώπων με μπροστάρη έναν πρώην αθλητή του συλλόγου, τον Γιόσεπ Τορτόσα, ιδρύει έναν σύνδεσμο φιλάθλων της Μπάρσα που φιλοδοξεί να “βάλει φωτιά” με την παρουσία του στις κερκίδες του Camp Nou. Ο σύνδεσμος βαφτίζεται Boixos Nois (τρελά αγόρια) ένας συνδυασμός της λέξης τρελός (boig) και της γειτονιάς Can Boixeres, του μέρους όπου συγκεντρώνονταν τα μέλη του συνδέσμου πριν και μετά τους αγώνες. Για λογότυπο επιλέγεται το αγγλικό μπουλντόγκ. Στα πρώτα του βήματα, η οργάνωση του συνδέσμου ήταν υποτυπώδης. Οι συναντήσεις των μελών περιορίζονταν μόνο στις ημέρες που διεξάγονταν οι αγώνες της Μπάρσα.

Ωστόσο οι επιρροές από κουλτούρες άλλων χωρών, δεν αργούν να κάνουν την εμφάνιση τους. Σε αυτό βοήθησε και η διεξαγωγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1982 στην Ισπανία, το οποίο αποτέλεσε μια πολύ σημαντική πηγή “έμπνευσης” και αλληλεπίδρασης για τους νεαρούς Καταλανούς, που γνωρίστηκαν και αντάλλαξαν απόψεις με Άγγλους και Ιταλούς (κυρίως) οπαδούς και έμαθαν τον τρόπο λειτουργίας τους. Πολλοί μάλιστα στη συνέχεια, πραγματοποιούν ταξίδια στην Βρετανία και την Ιταλία για να παρακολουθήσουν από κοντά την ατμόσφαιρα που δημιουργούσαν εκεί οι ντόπιοι οπαδοί.

Στο μεταξύ στη Βαρκελώνη, η χορήγηση από την διοίκηση του συλλόγου, φθηνών εισιτηρίων στη μαθητική νεολαία, με σκοπό να προσελκύσει νέους σε ηλικία φιλάθλους στο γήπεδο, συγκυριακά ευνόησε και τους Boixos Nois, στις τάξεις των οποίων εντάσσονταν νέοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα της πόλης με σκοπό να γεμίσουν το Camp Nou με χρώματα και ενθουσιασμό που όμοιος του, δεν θα είχε εμφανιστεί ποτέ ξανά. Το κάτω διάζωμα στη Νότια πλευρά του γηπέδου, έγινε το δεύτερο σπίτι τους.

Η αντίληψη τους σε ότι αφορούσε την υποστήριξη της ομάδας, ήταν πως : «Κάποιοι πηγαίνουν στο γήπεδο για να απολαύσουν θέαμα. Εμείς προτιμούμε να δημιουργούμε θέαμα. Πρόκειται για το πώς αντιλαμβάνεται κανείς την διασκέδαση.»

Η ανάπτυξη του συνδέσμου υπήρξε ραγδαία. Το πάθος τους για την ομάδα, καθώς και ο δεδηλωμένος Καταλανισμός τους, τους έκαναν αρχικά ιδιαίτερα συμπαθείς τόσο στις τάξεις των παικτών, όσο και στους υπόλοιπους μη οργανωμένους φιλάθλους. Τα μέλη των Boixos άρχισαν επίσης να εμπορεύονται μπλούζες, σημαίες και κασκόλ του συνδέσμου, δείγμα κι’ αυτό της οργάνωσης που άρχισαν να αποκτούν.

Ωστόσο οι Boixos Nois δεν έμελλε να γίνουν ποτέ ένας απλός σύνδεσμος υποστηρικτών της Μπάρσα. Οι πολιτικές πεποιθήσεις τους και η (τουλάχιστον στο ξεκίνημα τους) αριστερή ιδεολογία τους, τους έφερε κοντά με αντίστοιχους συνδέσμους άλλων συλλόγων, όπως οι Herri Norte Taldea της Αθλέτικ Μπιλμπάο, οι Indar Gorri της Οσασούνα, οι Pena Mujika της Ρεάλ Σοδιεδάδ και οι Brigadas Amarillas της Κάντιθ. Ταυτόχρονα οι ακροδεξιών πεποιθήσεων Ultras Sur της Ρεάλ Μαδρίτης, οι LFN της Σαραγόσα και μετέπειτα οι Brigadas Blanquiazules της Εσπανιόλ και οι Yomus της Βαλένθια, έγιναν ορκισμένοι εχθροί τους. Η ιστορία επρόκειτο να ξεφύγει πολύ σύντομα από τα αμιγώς αθλητικά πλαίσια..


Η Αρχή Της Βίας & Η Γέννηση Των Blanquiazules.
Η ταχεία εξέλιξη των Boixos συνοδεύτηκε και από μία εξίσου γρήγορη εμφάνιση φαινομένων βίαιης συμπεριφοράς και βανδαλισμών από μέλη του συνδέσμου, που στη συνέχεια εξελίχθηκαν και σε συγκρούσεις σώμα με σώμα με οπαδούς άλλων ομάδων. Η πρώτη σημαντική βίαιη αντιπαράθεση, συνέβη το 1983.


Η Μπάρσα αντιμετώπιζε στην Σαραγόσα την Ρεάλ Μαδρίτης για τον τελικό του Copa Del Rey. Η ταυτόχρονη παρουσία των Boixos Nois και των Ultras Sur στις κερκίδες, προκάλεσε σοβαρές συμπλοκές μεταξύ των φανατικών, την ώρα που η αστυνομία, φανερά απροετοίμαστη, έμεινε θεατής των επεισοδίων. Ο απλός κόσμος, πίσω στη Βαρκελώνη άρχισε να δείχνει τη δυσφορία του για την συμπεριφορά των Boixos, ωστόσο οι εκρήξεις βίας έμελλε πλέον να είναι αλυσιδωτές.

Η τραγωδία στο Χέιζελ στις 29 Μαϊου 1985, όπου 39 άνθρωποι που βρισκόταν στις κερκίδες των υποστηρικτών της ιταλικής Γιουβέντους έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 600 τραυματίστηκαν, όταν οι οπαδοί της Λίβερπουλ, παραβίασαν ένα κιγκλίδωμα που τους χώριζε από τους Ιταλούς, με τραγικά στη συνέχεια αποτελέσματα, αποτέλεσε την αφορμή για τις αρχές και στην Βαρκελώνη για να ασχοληθούν πιο σοβαρά με τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα, αλλά δυστυχώς έδωσε και το έναυσμα στους Boixos, για να προχωρήσουν σε άλλη μια κίνηση ντροπής.

Στις 5 Μαρτίου 1986 η Μπάρσα υποδέχτηκε την Γιουβέντους, στα πλαίσια μιας αναμέτρησης των δύο ομάδων, για το πρωτάθλημα Ευρώπης. Η παρουσία της αστυνομίας ήταν ισχυρή. 800 αστυνομικοί περιφρουρούσαν τους 5000 Ιταλούς οπαδούς, ωστόσο το Camp Nou “πήρε φωτιά”, όταν στην κερκίδα των Boixos Nois υψώθηκε πανό που ευχαριστούσε τους οπαδούς της Λίβερπουλ για την τραγωδία της προηγούμενης χρονιάς, προκαλώντας την αντίδραση ακόμη και των υπόλοιπων φιλάθλων των Καταλανών που βρισκόταν στο γήπεδο!

Σε συνέντευξη που έδωσε μέλος των Boixos τον Απρίλιο του 2004 δήλωσε για το συγκεκριμένο περιστατικό : «- Θυμάμαι το Χέιζελ. Έβλεπα τον αγώνα από την τηλεόραση και πανηγύριζα για τους Άγγλους χούλιγκανς. Ένιωθα να μεγαλώνει μέσα μου η αίσθηση του χουλιγκανισμού και μου άρεσε πολύ! Πολιτικά βέβαια οι Άγγλοι μου είναι αδιάφοροι..»

Η αστυνομία σε συνεργασία με την διοίκηση, εντατικοποίησε τους ελέγχους στο Νότιο τμήμα του γηπέδου, εκεί που κατοικοέδρευαν οι Boixos, εγκαταστάθηκαν κάμερες ασφαλείας και το Νότιο διάζωμα χωρίστηκε με την βοήθεια κυγκλιδωμάτων, σε 8 τομείς. Δημιουργήθηκαν έτσι κάποιες μικρότερες ομάδες όπως οι Anarko Sud και κάποιες πολυάριθμες όπως οι Cel – Lules Blaugrana .

Εντωμεταξύ οι Boixos είχαν ξεκινήσει να δημιουργούν προβλήματα και σε άλλα γήπεδα , όπως στη Sarria, την έδρα της Εσπανιόλ, παραδοσιακού αντιπάλου της Μπάρσα. Όταν οι μπλαουγκράνα αγωνιζόταν εκεί, οι Boixos προπηλάκιζαν νεαρούς υποστηρικτές της Εσπανιόλ, μέλη της Penya Juvenil, ενός συνδέσμου που είχε δημιουργηθεί με την παρότρυνση της διοίκησης των Pericos και αποτελούνταν από νεαρούς, κυρίως φιλήσυχους όμως, οπαδούς. Οι πιο σκληροπυρηνικοί οπαδοί της Εσπανιόλ, αποφάσισαν τότε να ιδρύσουν έναν σύνδεσμο στα πρότυπα των Boixos. Τον ονόμασαν Brigadas Blanquiazules, αδελφοποιήθηκαν με τους Ultras Sur της Μαδρίτης και παρακολουθούσαν μάλιστα μαζί πολλούς αγώνες των ομάδων τους. Ξεκίνησε έτσι στην Βαρκελώνη ένας φαύλος κύκλος κλιμακούμενης εχθρότητας.

Η συχνότητα των συμπλοκών στην ευρύτερη περιοχή της Βαρκελώνης αυξήθηκε δραματικά το 1986. Τραυματίζονται πολλοί, μαχαιρώνεται οπαδός των Boixos από έναν Ultra της Εσπανιόλ, ενώ τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς, μετά από έναν αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων στο Camp Nou, οι υπεύθυνοι ασφαλείας παραδέχονται ότι απέτυχαν να διαχωρίσουν τους οπαδούς, οι οποίοι χρησιμοποιώντας τις ζώνες των παντελονιών τους και τα κοντάρια των σημαιών τους, μετατρέπουν το γήπεδο σε πεδίο μάχης. «- Παλαιότερα , πηγαίναμε στη Sarria και κάναμε ότι θέλαμε. Δεν υπήρχε καμία αντίσταση. Στη συνέχεια όμως με τη δημιουργία των Blanquiazules τα πράγματα άλλαξαν. Άρχισαν να φέρουν μαχαίρια και υπήρχε κάποιο ρίσκο για εμάς». (Συνέντευξη μέλους των Boixos, Μάρτιος 2004)

Το μακελειό δεν έχει τέλος. Τον Δεκέμβρη του 1990 άλλος ένας 21χρονος οπαδός των Boixos μαχαιρώνεται σε στάση λεωφορείου και τα “αντίποινα” δεν αργούν. Ένα μήνα μετά πέντε μέλη των Boixos επιτίθενται σε δύο μέλη των Blanquiazules. Ο 16χρονος Jose Maria Arboleas τραυματίζεται σοβαρά και ο 19χρονος Frederic Rouquier δολοφονείται.

Η μακροχρόνια αντιπαλότητα της Μπάρσα και της Εσπανιόλ σε συλλογικό επίπεδο, φάνταζε πλέον σαν πταίσμα μπροστά στις αθλιότητες των φανατικών υποτιθέμενων οπαδών, των δυο ομάδων.

Οι Sang Cule & Η Δολοφονία Του Guillem Agullo

Η κατάσταση στα τέλη της δεκαετίας του ’80, είχε εμφανώς πλέον ξεφύγει από τον έλεγχο. Η αστυνομία διαμαρτυρόταν ότι δεν είχε την αμέριστη συμπαράσταση της διοίκησης του συλλόγου στο κυνήγι των ταραξιών, καταλογίζοντας της ότι δεν αναγνώριζε πιθανούς υπόπτους που συλλαμβάνονταν, ενώ από την μεριά της η διοίκηση ισχυριζόταν ότι οι αρμοδιότητες της τελείωναν στον έλεγχο των εντός γηπέδου δραστηριοτήτων των Boixos Nois και ότι για όσα συνέβαιναν εκτός Camp Nou, αποκλειστικός υπεύθυνος ήταν η αστυνομία.

Μετά από μια σειρά σοβαρών επεισοδίων, εντός του Camp Nou, η διοίκηση αποφάσισε να απομακρύνει τους Boixos από την παραδοσιακή τους θέση, μεταφέροντας τους το 1989, στο πάνω διάζωμα του Νότιου πετάλου του γηπέδου. Εντωμεταξύ στον πυρήνα των Boixos Nois, ο οποίος στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ ομογενής, είχε παρεισφρήσει (από το 1986) σημαντικός αριθμός ακροδεξιών skinheads, που ευθύνονταν σε μεγάλο βαθμό για τα επεισόδια που περιγράφονται στο 2ο μέρος.

Έτσι όταν στα τέλη του 1990 οι Boixos επέστρεψαν στο αγαπημένο τους κάτω διάζωμα, ένα μέρος τους, αρνήθηκε να τους ακολουθήσει και παρέμεινε στο πάνω διάζωμα, σχηματίζοντας έναν άλλο σύνδεσμο, τους Sang Cule Cor Catala (Μπάρσα αίμα , Καταλανική καρδιά).

Οι Sang Cule αποφάσισαν να αποστασιοποιηθούν από τους Boixos Nois, στους οποίους όλο και μεγάλωνε η επιρροή νέο-φασιστικών και νέο - Ναζιστικών ιδεών. Οι Sang Cules που έφταναν σε αριθμό, περίπου τα 550 μέλη, ήταν έντονα πολιτικοποιημένοι και ταγμένοι στον “Καταλανικό σκοπό” και παρακολουθούσαν εκτός από τους αγώνες της ποδοσφαιρικής ομάδας και αντίστοιχους άλλων τμημάτων του συλλόγου, όπως του μπάσκετ και του χάντμπολ. Ήταν επίσης αντίθετοι στην χρήση βίας για αθλητικούς λόγους, όχι όμως και για πολιτικούς..

Αντίθετοι στην χρήση βίας ήταν και οι Almogavers, άλλο ένα γκρουπ που σχηματίστηκε μάλιστα προγενέστερα των Sang Cules, αριθμούσε κοντά στα 600 μέλη και απέκτησε “εξειδίκευση” στα coreo. Παρόλο που το όνομα τους παρέπεμπε στους Καταλανούς μισθοφόρους που κατά τον 14ο αιώνα λεηλατούσαν πολλές περιοχές στην Ευρώπη, οι Almogavers διαχώρησαν εξ’ αρχής την θέση τους από τους βίαιους Boixos Nois και θεωρούσαν επίσης ότι η πολιτική δεν έχει θέση στο ποδόσφαιρο.

Ένα περιστατικό που συνέβη τον Απρίλιο του 1993, επιβεβαίωσε την πεποίθηση των Sang Cule ότι οι Boixos Nois δεν διέφεραν σε τίποτα, για παράδειγμα, από τους ακροδεξιούς Ultras Sur της Μαδρίτης. Ο Guillem Agullo, αντι – φασίστας και μέλος μάλιστα των Boixos στην περιοχή της Βαλένθια, δολοφονήθηκε από Ultras των Yomus, του ακροδεξιού συνδέσμου της ποδοσφαιρικής ομάδας των νυχτερίδων, οι οποίοι μάλιστα μια εβδομάδα αργότερα, στον αγώνα της ομάδας τους εναντίον της Αλμπαθέτε, ύψωσαν προσβλητικού περιεχομένου πανό για τον αποθανών.

Λίγους μήνες μετά, οι Sang Cules υποκίνησαν μια διαμαρτυρία εναντίον των Yomus στην οποία συμμετείχαν και πολλά μέλη των Boixos Nois, όχι όμως και οι ακροδεξιοί Nois, γεγονός που προκάλεσε σοβαρό σχίσμα στις τάξεις τους. Πολλά μέλη προσχώρησαν στους Sang Cules ενώ κάποια άλλα δημιούργησαν λίγο αργότερα (1992) ένα τρομακτικό φασιστικό έκτρωμα : τους Casuals FCB. Την ίδια στιγμή στους εναπομείναντες Boixos Nois τα ηνία πήραν οι ακροδεξιοί. Ο εμφύλιος στις κερκίδες του Camp Nou ήταν πλέον μια υπαρκτή κατάσταση. Έπρεπε να ληφθούν μέτρα και μάλιστα άμεσα.

Η Ιδέα Της Granda Joven Και Πώς Έπεσε Στο Κενό.

Ακολουθώντας μια αλληλουχία δυσάρεστων & τραγικών περιστατικών, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, η El Mundo Deportivo και σχεδόν όλοι οι σύνδεσμοι φιλάθλων της Μπάρσα, ξεκινούν μια εκστρατεία για να πείσουν την διοίκηση ότι όλα τα γκρουπ πρέπει να ενωθούν σε μία κοινή εξέδρα. Η ιδέα βαφτίζεται Grada Joven.

Η διοίκηση τελικά συμφωνεί να διαμορφώσει το κάτω Βόρειο (αυτή τη φορά) διάζωμα του Camp Nou, η χωρητικότητα του οποίου είχε πέσει στις 1000 θέσεις (μετά και τις επιταγές της UEFA περί καθήμενων) και να το παραχωρήσει για την υλοποίηση της Granda Joven. Οι επικεφαλής των συνδέσμων αντιδρούν και δείχνουν απογοητευμένοι, καθώς τα μέλη τους αριθμούν περί τα 2000. Κατά την δική τους οπτική, η διοίκηση έχει παραβιάσει την αρχική συμφωνία τους, που μιλούσε για κερκίδα χωρητικότητας 4000 θέσεων.

Συμφωνούν εντέλει να συμμετάσχουν στο πρότζεκτ, οι βασικές αρχές του οποίου κατατίθενται και υπογράφονται από όλους τους συνδέσμους, οι οποίοι δεσμεύονται ότι εντός του σταδίου θα σταματήσουν να προτάσσουν τις ιδεολογικές απόψεις τους, γεγονός που στο παρελθόν υπήρξε η αιτία των περισσότερων εμφύλιων συγκρούσεων. Οι Boixos που αποτελούν πλέον (όχι άδικα) το κόκκινο πανί, μετατρέπονται σε επίσημη penya το 1995 και διακηρύσσουν ότι έχουν απομακρύνει από τις τάξεις τους τα ακροδεξιά στοιχεία.

Η Granda Joven αποτελείται τελικά από 4 διαφορετικούς συνδέσμους : Boixos Nois, Almogavers, Unibarcataris και Sang Cule. Οι Boixos εξακολουθούν να πιστεύουν ότι είναι οι μόνοι δυναμικοί υποστηρικτές της Μπάρσα, ενώ οι υπόλοιποι σύνδεσμοι παραμένουν φανερά αντίθετοι, στον εκτός λογικής χουλιγκανισμό των Nois. Παρόλο που οι ηγέτες των συνδέσμων προσπαθούν να αποτρέψουν εκ νέου συγκρούσεις, οι πολιτικές διαφορές είναι τόσο ισχυρές που οι εκ νέου εμφύλιες διαμάχες είναι αναπόφευκτες.

Το 1997 οι Sang Cule εγκαταλείπουν την ιδέα της Granda Joven και επιστρέφουν στο Νότιο διάζωμα. Δύο χρόνια μετά αποχωρούν και οι άλλοι σύνδεσμοι και οι Boixos Nois μένουν και πάλι μόνοι τους. Τον Δεκέμβριο του 1997, σε έναν αγώνα εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης, ένα περιστατικό έρχεται για να διαταράξει και πάλι τις ισορροπίες και να δημιουργήσει πρόβλημα στον σύλλογο.

Οι Boixos Nois απαιτούν από την διοίκηση να κρατηθεί ενός λεπτού σιγή στη μνήμη ενός 26χρονου μέλους τους, που πριν λίγες ημέρες είχε φύγει από τη ζωή. Ο συγκεκριμένος μακαρίτης, καταδικασμένος παλαιότερα για πολλά περιστατικά βίαιης συμπεριφοράς, όταν το 1991 είχε εμφανιστεί σε ένα ντοκιμαντέρ που αφορούσε τους skinheads, στην ισπανική τηλεόραση, είχε ερωτηθεί αν θεωρούσε έγκλημα την δολοφονία ενός ομοφυλόφιλου (γεγονός που είχε λάβει χώρα στη Βαρκελώνη) και απάντησε χωρίς δισταγμό όχι!

Οι Boixos απειλούσαν τώρα την διοίκηση ότι αν δεν τηρούνταν ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του , θα εγκατέλειπαν τις θέσεις τους, προκαλώντας προβλήματα στις υπόλοιπες κερκίδες. Τελικά, αν και αρχικά η διοίκηση ήταν αντίθετη, συμφώνησε στο αίτημα των Nois. Την ώρα λοιπόν του ενός λεπτού σιγής, πολλοί φίλαθλοι με πρώτους τους Sang Cule αποδοκίμασαν με σφυρίγματα και φώναξαν συνθήματα : «- Ναζί έξω από το Camp Nou!» Αμέσως μέλη των Boixos κατευθύνθηκαν στις κερκίδες που βρισκόταν οι Sang Cule. Η αστυνομία και το προσωπικό ασφαλείας απέτυχε να τους εμποδίσει , με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να τραυματιστούν. Δύο μέλη των Sang Cule μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, ο ένας εκ των οποίων με συντριπτικά κατάγματα στο κρανίο!

Λίγες ημέρες αργότερα οι Sang Cule ανακοίνωσαν την προσωρινή διάλυση τους. Ένα μεγάλο κομμάτι τους, μεταξύ των οποίων και τα ιδρυτικά μέλη του συνδέσμου, ίδρυσαν τους Dracs, οι οποίοι υφίστανται μέχρι και την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές. Δηλώνουν αντίθετοι στην χρήση βίας και παρακολουθούν πιστά τους αγώνες του συλλόγου κυρίως στο μπάσκετ και στο χάντμπολ. Σπάνια επισκέπτονταν οργανωμένα το Camp Nou, υπό τον φόβο των Boixos Nois. Η Granda Joven είχε αποτύχει.

Casuals FCB, ICC & Φασισμός.


Οι πρώτες φασιστικές και ακροδεξιές τάσεις στους Boixos Nois, έκαναν την εμφάνιση τους στα μέση της δεκαετίας του ’80. Μετά και την δολοφονία του Rouquier το 1991 (βλέπε 2ο Μέρος), οι Skinheads ακροδεξιοί αποφάσισαν να αλλάξουν στρατηγική για να διαφύγουν της προσοχής των αρχών. Δημιουργήθηκε έτσι το 1992, το πιο σκληροπυρηνικό παρακλάδι των Boixos, οι Casuals FCB.

Θέλοντας να αποφύγουν λοιπόν της προσοχής της αστυνομίας, άλλαξαν τρόπο ενδυμασίας (από ‘ κει και το.. casuals) , επιλέγοντας ρούχα της Umbro, της Kappa και της Adidas και μετατράπηκαν σε “κυριλέ χούλιγκανς”. «-Υιοθετούμε τα αγγλικά πρότυπα και αφήνουμε στην άκρη τις ιταλικές επιρροές» (συνέντευξη μέλους των Casuals, Μάιος 1992)

Παρόλο που θεωρητικά επιθυμούν να μείνουν στην αφάνεια, παραδόξως υψώνουν πανό με το όνομα τους στο Camp Nou, ενώ η δράση τους είναι τόσο έντονη που αναπόφευκτα γίνονται το επίκεντρο αρνητικής δημοσιότητας και συνδέονται μάλιστα με μια σκληροπυρηνική Βρετανική ακροδεξιά οργάνωση, την διαβόητη Combat 18. Ακόμη και μέλη των Blanquiazules (των φανατικών της Εσπανιόλ) εντάσσονται στις τάξεις τους , ακλόνητη απόδειξη ότι η παρουσία και των Casuals καμία απολύτως σχέση δεν έχει με την Μπάρσα.

Όλοι τους σε ηλικίες μεταξύ των 20 και 30, προχωρούν σε τρομερούς βανδαλισμούς και πληγώνουν και αυτοί τον σύλλογο. Στις 16 Ιανουαρίου 2000, σε έναν αγώνα της Μπάρσα στην Σαραγόσα, αγοράζουν κρυφά εισιτήρια μέσα στην κερκίδα των αντίπαλων οπαδών και ακολουθεί πραγματικό μακελειό. Δεν περιορίζονται όμως μόνο σε εντός των συνόρων διενέξεις.

Τον Σεπτέμβριο του 2002, ενώ η Μπάρσα ετοιμάζεται να αγωνιστεί στα πλαίσια του Champions League με την Βελγική Μπρίζ στο Camp Nou, κάποιοι φανατικοί Βέλγοι απειλούν μέσω διαδικτύου τους Boixos και τους Casuals FCB. Πριν τον αγώνα, σε ένα μπαρ όπου οπαδοί των φιλοξενούμενων είναι συγκεντρωμένοι, πραγματοποιείται άλλη μια σύγκρουση. Μαχαίρια και μπουκάλια στον αέρα, συνθέτουν το σκηνικό της “μάχης.” Η αστυνομία συλλαμβάνει 5 οπαδούς των Casuals. Οι 4 αφήνονται ελεύθεροι λίγο πριν την έναρξη του αγώνα!

Ναζιστικά σύμβολα, ρατσιστικές προσβολές και προπηλακισμοί, είναι το υπόβαθρο των Casuals και των Boixos, μέσα σε έναν πραγματικό ναό της δημοκρατίας, όπως το Camp Nou. Ακόμη και οι παραδοσιακά καλές σχέσεις τους με τους οργανωμένους ομάδων κυρίως από την χώρα των Βάσκων, διαταράσσονται . Τον Ιανουάριο του 1995 μέλη των Boixos επιτίθενται απροκάλυπτα μέσα στο Camp Nou, σε δύο οπαδούς της Αθλέτικ Μπιλμπάο. Το ίδιο συμβαίνει και με οπαδούς της Ατλέτικο (Frente Atletico), ενώ αναφορές της αστυνομίας μιλούν για κοινό δίκτυο εγκληματικότητας στην Βαρκελώνη και την Μαδρίτη, μεταξύ των Casuals FCB και των “παιδιών του Φράνκο”, τους Ultras Sur της Ρεάλ Μαδρίτης δηλαδή!

«-Υπήρξαν κάποιες αξιοσημείωτες μεταμορφώσεις. Αριστερών πεποιθήσεων οπαδοί μετατρέπονταν σε ακροδεξιούς skinheads μέσα σε μια νύχτα! Έχω στην κατοχή μου φωτογραφίες με ανθρώπους που φέρουν σβάστιγκες και κάποτε δήλωναν αριστεροί. Είχαν κάνει μάλιστα και φυλακή για χάρη της ιδεολογίας τους και τώρα.. Τι να πω, φαίνεται ότι αλλάζουν απόψεις ανάλογα με την μόδα των καιρών..» (Συνέντευξη μέλους των Boixos, Απρίλιος 2004)

Εκτός των Casuals FCB, αναφοράς αξίζει και άλλο ένα γκρουπ, οι ICC (Inter City Cule). Αποτελούμενοι από πρώην μέλη των Cel lules Blaugranes, οι ICC πήραν το όνομα τους από τους οπαδούς μιας αγγλικής ομάδας, της West Ham Utd. Επρόκειτο ουσιαστικά για ένα μικρό γκρουπ 15 ατόμων, που ήταν έντονα πολιτικοποιημένοι, δεν αντιτίθεντο στην χρήση βίας, ήταν όμως κατά της φασιστικής ιδεολογίας. «-Θεωρούμε τους εαυτούς μας χούλιγκανς. Θα παλέψουμε με οπαδούς άλλων ομάδων, δεν θα επιτεθούμε όμως ποτέ σε έναν πατέρα που θα είναι στο γήπεδο με το παιδί του, ακόμη και αν είναι φίλαθλος της Μαδρίτης.» (συνέντευξη μέλους ICC, Απρίλιος 2004)

Η γνώμη των ICC για τους Boixos Nois και τους Casuals FCB αντικατοπτρίζεται στην ίδια συνέντευξη : «-Αυτοί οι άνθρωποι(σ.σ. αναφέρονται στους Nois) πιστεύουν ότι υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές ανθρώπων. Αυτή είναι μια ανοησία, επειδή ο ρατσισμός καμία σχέση δεν έχει με τα πολιτιστικά χαρακτηριστικά της Καταλονίας και της Μπάρσα, που έχουν παράδοση στην υποδοχή και ενσωμάτωση μεταναστών. Εμείς πιστεύουμε μόνο στους Paisos Catalans και τα αυτόνομα Καταλανικά εδάφη..»

Οι ICC, μεγάλοι πλέον σε ηλικία και οι περισσότεροι με οικογένειες, έχουν εγκαταλείψει την χρήση βίας. Συνεχίζουν πάντως να δίνουν το παρών στους εντός έδρας αγώνες της Μπάρσα.

Τα Παιδιά Του Προέδρου.


Από το καλοκαίρι του 2000, την προεδρία του συλλόγου ανέλαβε ο Ζοάν Γκασπάρ. Ο Γκασπάρ κατηγορήθηκε πολλάκις ότι διατηρούσε στενούς δεσμούς με τους Boixos Nois αλλά και με ηγετικά στελέχη των Casuals FCB. Οι ενέργειες του, είναι αλήθεια ότι υπήρξαν τουλάχιστον περίεργες.

Είχε προσωπικά εκφράσει πολλές φορές δημόσια, την συμπάθεια του για τους Boixos , δηλώνοντας μάλιστα ότι όταν θα αποχωρούσε από τον προεδρικό θώκο θα γινόταν μέλος του συνδέσμου! Διατηρούσε βέβαια ήδη από το 1995 (χρονιά που οι Boixos μετατράπηκαν σε επίσημη penya) στην κατοχή του, την κάρτα μέλους με αριθμό Νο1. Οι Boixos Nois αποκαλούνταν πλέον, “τα παιδιά του προέδρου.”

Τους είχε παραχωρηθεί δικός τους χώρος στο Camp Nou, όπου φύλασσαν τα εμβλήματα τους και αυτό ήταν το λιγότερο. Ο σύλλογος παραχωρούσε εισιτήρια σε χαμηλότερες τιμές, ακόμα και δωρεάν είσοδο στο γήπεδο, σε μέλη των Boixos Nois και των Casuals FCB.«-Πολλά εισιτήρια , που τα παίρναμε δωρεάν από την διοίκηση, τα πουλούσαμε μετά στη μαύρη αγορά για να καλύψουμε τις ..οικονομικές μας ανάγκες!» (συνέντευξη μέλους των Boixos, το 2004)

Διαβόητα μέλη ταξίδευαν επίσης μαζί με την ομάδα σε εκτός έδρας αναμετρήσεις και έμεναν μάλιστα στο ίδιο ξενοδοχείο με την αποστολή, με όλα τα έξοδα πληρωμένα από την διοίκηση, άλλοι πάλι προσλαμβάνονταν από ανθρώπους του Δ/Σ στις προσωπικές τους επιχειρήσεις, ως προσωπικό ασφαλείας σε ιδιωτικούς χώρους στάθμευσης.

Αποσπασματικά, γίνονταν κάποιες προσπάθειες για να περιοριστεί η δράση των Boixos μέσα στο Camp Nou, όπως ήταν η τοποθέτηση γυάλινου τοίχου στις αρχές του 2003, στο Βόρειο και το Νότιο κάτω διάζωμα του σταδίου, για να απομονωθούν από το υπόλοιπο γήπεδο, παρά τις αντιρρήσεις της τοπικής κυβέρνησης που πίστευε ότι η κίνηση αυτή θα προκαλούσε περαιτέρω συγκρούσεις.

Επίσης τον Ιανουάριο του 2003, δόθηκαν από την διοίκηση περίπου 2 εκατομμύρια ευρώ, για επιπρόσθετα μέτρα ασφαλείας, που αφορούσαν κυρίως τον περιορισμό ρίψης αντικειμένων από τους φανατικούς μέσα στον αγωνιστικό χώρο, γεγονός που είχε αρχίσει να κοστίζει ποικιλοτρόπως πλέον στην Μπάρσα, τόσο οικονομικά (υπό την μορφή προστίμων και τιμωρίας της έδρας) όσο και σε επίπεδο γοήτρου.

Τα φαινόμενα βίας ωστόσο συνεχίζονταν.Τον Αύγουστο του 2003, σε αγώνα της Μπάρσα εναντίον της Μπόκα Τζούνιορς, 3 μέλη των Casuals επιτέθηκαν σε 2 Μαροκινούς . Και οι δύο άτυχοι άνθρωποι, μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο για να τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες.

Η διοίκηση Γκασπάρ (που είχε στο μεταξύ αποχωρήσει από τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους) ακροβάτησε σε μια ισορροπία τρόμου. Η επίσημη Μπάρσα κινδύνευε να συνδεθεί με συμπεριφορές που ουδεμία σχέση δεν είχαν με τις αρχές που διέπουν από τα γεννοφάσκια του ακόμη, τον σύλλογο.

Κυνήγι Δικαίων & Αδίκων Ή Κάθαρση?


«- Οι στρατηγικές που ακολουθούνταν έως τώρα, ήταν προσωρινές και δεν έπειθαν. Όποτε οι Boixos Nois αντιδρούσαν, κάναμε πίσω. Υπήρχαν φυσικά άνθρωποι που δούλευαν πάνω στα θέματα βίας, αλλά τίποτα οργανωμένο. Όπως γνωρίζετε όλοι επίσης, όλοι οι φάκελοι που αφορούν μέλη των Boixos, έχουν μυστηριωδώς εξαφανιστεί.» (συνέντευξη του υπεύθυνου ασφαλείας της διοίκησης Λαπόρτα, Μάιος 2004).

Τα πράγματα για τους Boixos Nois από το καλοκαίρι του 2003, φαίνεται να αλλάζουν δραματικά. Μετά την αποχώρηση Γκασπάρ (Φεβ 2003) και την μεταβατική διοίκηση Ρέινα, τις τύχες του συλλόγου αναλαμβάνει η διοίκηση Λαπόρτα. Δηλώνει αποφασισμένη να τους απομακρύνει από τον σύλλογο και συνεργάζεται στενά με τις διωκτικές αρχές. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ήδη η βάση των Boixos ήταν διαιρεμένη. Πολλά μέλη τους είχαν ήδη αποχωρήσει, είτε για να διαφύγουν της προσοχής της αστυνομίας, είτε λόγω των μεταξύ τους, ιδεολογικών διαφορών.

Στον πρώτο επίσημο αγώνα για το πρωτάθλημα την αγωνιστική περίοδο 2003-04 , επιτρέπεται η είσοδος στο γήπεδο μόνο 20 μελών του συνδέσμου, οι οποίοι φωνάζουν συνθήματα : «- Ένα πραγματικό μέλος , μένει έξω από το γήπεδο…» ενώ στην διάρκεια εκείνης της χρονιάς, η παρουσία τους στους εντός έδρας αγώνες, δεν ξεπερνά ποτέ σε αριθμό, τα 50 άτομα.

Οι δύο αγώνες απέναντι στην Ντεπορτίβο Λα Κορούνια, την ίδια σεζόν, αφιερώνονται στην μνήμη του Manuel Rios Suarez (που έχασε τη ζωή του σε επεισόδια). Πριν τον αγώνα στο Camp Nou, οι δύο ομάδες κρατούν ένα πανό που αναγράφει “Όχι Στη Βία,” Η επίσημη Μπάρσα φτιάχνει κοντά στον περιβάλλον χώρο του σταδίου έναν “τοίχο κατά της βίας.” Εκατοντάδες φίλαθλοι αλλά και επισκέπτες από άλλες χώρες υπογράφουν πάνω του. Οι Boixos Nois σβήνουν με graffiti τις υπογραφές και αναγράφουν απειλητικά συνθήματα κατά της νέας διοίκησης.

Η βία εντωμεταξύ εκτός γηπέδου συνεχίζεται, αν και σε μικρότερη συχνότητα σε σχέση με παρελθόντα έτη. Μέλη των Casuals FCB και των Boixos Nois που συχνάζουν σε μπαρ στις γύρω από το Camp Nou περιοχές , επιτίθενται σε φιλοξενούμενους οπαδούς αλλά και σε φίλους της Μπάρσα. Οι εκτός έδρας αναμετρήσεις της ομάδας , εξακολουθούν να αποτελούν άλυτο πρόβλημα. Boixos και Casuals επιτίθενται εντός γηπέδων, σε άλλους συνδέσμους της Μπάρσα, αρπάζοντας πανό, ντραμς και προπηλακίζοντας κόσμο.

Ταυτόχρονα οι επιθέσεις και οι προσβολές στην διοίκηση Λαπόρτα και στον ίδιο προσωπικά, συνεχίζονται μέχρι και το 2009, όταν τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς στο Μόναχο, μέλη των Boixos Nois επιτίθενται σε άτομα της προσωπικής ασφάλειας του προέδρου. Αναγνωρίζεται ο άνθρωπος που τους πούλησε τα εισιτήρια για να μεταβούν στο Μόναχο και να “παρακολουθήσουν” τον αγώνα της Μπάρσα απέναντι στην Μπάγερν. Πρόκειται για τον γραμματέα ενός κατά τ’ άλλα φιλήσυχου συνδέσμου, της La Pena Barcelonista Riojana De Logrono. Ο σύνδεσμος δηλώνει άγνοια για την κίνηση του μέλους της και τον αποβάλει από τις τάξεις του.

Ωστόσο η διοίκηση Λαπόρτα κατηγορείται από μερίδα φιλάθλων που ισχυρίζεται ότι τα σκληρά μέτρα και ο αποκλεισμός από το γήπεδο των Boixos Nois και των Casuals, συμπαρασύρει και άλλους συνδέσμους που ουδεμία σχέση έχουν με βίαιες συμπεριφορές. Στην επταετία Λαπόρτα συνέβησαν πολλά περιστατικά με πρωταγωνιστές τους οργανωμένους και την διοίκηση του Καταλανού δικηγόρου, κάποια από τα οποία αναφέρονται στον Φάκελο Λαπόρτα οπότε εκτιμώ ότι δεν χρειάζεται να αναπαράγουμε και εδώ. Οι Boixos Nois πάντως, σταδιακά περιορίζονται και η δράση τους μειώνεται.

Από το καλοκαίρι του 2010 η διοίκηση Λαπόρτα αποτελεί παρελθόν. Αναλαμβάνει ο Σάντρο Ροσέλ. Οι Boixos Nois εν έτη 2012 εξακολουθούν να υφίστανται, (έχουν και την δική τους επίσημη ιστοσελίδα στο διαδίκτυο) ωστόσο η παρουσία τους στις εντός έδρας αναμετρήσεις της Μπάρσα είναι αχνή και δεν έχει καμία σχέση με το παρελθόν. Από το (φτωχό) δείγμα των δύο επισκέψεων μου στο Camp Nou (2005 και 2007) ομολογώ ότι δεν μπορώ να καταθέσω τίποτα το μεμπτό.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μέσα σε ένα διάστημα 30 χρόνων από την ίδρυση τους, οι σχέσεις των Boixos Nois με τις εκάστοτε διοικήσεις του συλλόγου, ήταν στο σύνολο τους διφορούμενες. Σίγουρα έγιναν λάθος εκτιμήσεις, καθώς κάποιες διοικήσεις τους παραχώρησαν προνόμια, θέλοντας να τους κρατήσουν μακριά από ακρότητες εντός του Camp Nou, θεωρώντας (κατά την γνώμη μου λανθασμένα) ότι μόνο εκεί καθρεφτίζεται η εικόνα του συλλόγου.

Από την άλλη μεριά, η ιδιαίτερη πολιτική και πολιτιστική ταυτότητα της Μπάρσα, υπήρξε ευχή και κατάρα για τους ίδιους τους χούλιγκανς. Σε μια περιοχή με τόσο ευαίσθητες και εύθραυστες ισορροπίες, όπως η Καταλονία, βρήκαν τον χώρο που χρειαζόταν και προτάσσοντας τον ριζοσπαστικό Καταλανικό εθνικισμό, προχώρησαν σε ακρότητες που καμία σχέση δεν είχαν με τις ιδέες που “θεωρητικά” ευαγγελίζονταν. Ωστόσο κάποιες ακροδεξιές και εθνικιστικές αντιλήψεις που εισχώρησαν πολύ νωρίς στα ενδότερα τους, προκάλεσαν την διάσπαση του πυρήνα τους και έφεραν νομοτελειακά την περιθωριοποίηση τους.

Ζήτησα ενόσω επεξεργαζόμουν αυτόν τον Φάκελο, από τον φίλο Dimo El Grec, που ζει στην Βαρκελώνη, να μου μεταφέρει (όσο είναι δυνατόν), πως ο ίδιος οσμίζεται την αντίληψη και την γνώμη των απλών ανθρώπων εκεί, για τους Boixos Nois. Μου μετέφερε λιτά ότι ο κόσμος δεν τους βλέπει με καλό μάτι και τους θεωρεί χούλιγκανς. Θα μπορούσε να είναι και αλλιώς?

Πηγές: Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του αφιερώματος, βασίστηκε στην μελέτη του Ramon Spaaij, λέκτορα και ερευνητή σε δύο πανεπιστήμια κοινωνιολογίας, στο Άμστερνταμ και την Μελβούρνη , όπως αυτή αποτυπώθηκε στο εξαιρετικό βιβλίο “Undestanding Football Hooligansm (2006)”. Άλλες πηγές : La Vanguardia, El Mundo Deportivo, Sport, wikipedia, Guardian, boixosnois.com,ultras-tifo.net.

Ultras1Larissa

Re: Deportivo La Coruña (Spain)

Δημοσίευση από Ultras1Larissa » Παρ 27 Σεπ 2013, 14:24

2. Why are there Turkish flags in the Riazor stadium?
Other supporters, especially those from Vigo, call Deportivo supporters "Turcos" to insult them. But the Riazor Blues section have taken this name with pride and therefore show Turkish flags during matches.

το βαζω και δω για να μη μενουν κ αλλοι με την απορια :D

Άβαταρ μέλους
Irlandos 1
Δημοσιεύσεις: 6914
Εγγραφή: Δευ 26 Σεπ 2011, 15:20
Has thanked: 50 times
Been thanked: 94 times

Re: Deportivo La Coruña (Spain)

Δημοσίευση από Irlandos 1 » Παρ 27 Σεπ 2013, 15:27

Κι αν το ψάξεις λίγο ακόμα θα βρεις για έναν τούρκο πειρατή, καπετάνιο τι σκατά ήταν, που πολεμούσε εναντίον των Ισπανών, και στη Γαλικία των υποστήριζαν...

Εικόνα

Ultras1Larissa

Re: Deportivo La Coruña (Spain)

Δημοσίευση από Ultras1Larissa » Παρ 27 Σεπ 2013, 15:31

το θυμαμαι αυτο το κορεο το χα δει στο τιφο...αλλα γιατι τετοιο κολλημα με τουρκια?πχ οπως εδω εχουμε τους αουστριαν, ειναι κατι αναλογο στην ισπανια? :lol:

eastender
Δημοσιεύσεις: 2082
Εγγραφή: Παρ 26 Νοέμ 2010, 10:40
Has thanked: 21 times
Been thanked: 62 times

Re: ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Δημοσίευση από eastender » Τρί 29 Οκτ 2013, 13:35

ειναι μια απο τισ πιο χαζες ιστοριες της ευρωπης που αξιζει στους πιο χαζους οπαδους της ευρωπης

η λα κορουνια εχει παραδοσιακη αντιπαλοτητα με τη θελτα του βιγκο..οι οπαδοι της θελτα υποτιμητικα παντα τους ελεγαν "τουρκους" γιατι καποια στιγμη γυρω στο μεσαιωνα ο οθωμανικος στολος σε ναυμαχια κοντα στις ακτες της γαλικιας ειχε νικησει την ισπανικη αρμαδα και απο ολους τους λαους εκει γυρω ο οθωμανος ναυαρχος ειχε συναντησει εχθρικη συμπεριφορα εκτος απο τους κατοικους της πολης .

Ετσι το υποτιμητικο "τουρκοι" που προσβλητικα τους το ελεγαν οι αλλοι κατοικοι της περιοχης , οι προφανεστατα ηλιθιοι το καναν τιτλο τιμης και αυτοαποκαλουνται "τουρκοι"

Ultras1Larissa

Re: ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Δημοσίευση από Ultras1Larissa » Τρί 29 Οκτ 2013, 14:47

οποιος μαντεψει τι θυμιζει απο τους πιο ηλιθιους στην ελλαδα κερδιζει ενα αυτοκολλητο μιληνα φανς-1-

Άβαταρ μέλους
Irlandos 1
Δημοσιεύσεις: 6914
Εγγραφή: Δευ 26 Σεπ 2011, 15:20
Has thanked: 50 times
Been thanked: 94 times

Re: ΙΣΠΑΝΙΚΟ & ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ(συζήτηση-σχολιασμός)

Δημοσίευση από Irlandos 1 » Τρί 26 Νοέμ 2013, 15:04

Real Madrid: Internal Control "formalized" in the Ultras Sur...

The internal struggle for control of the Ultras Sur , the group ultra ' of Real Madrid moved up another notch after the match against Real Sociedad with clashes between rival factions and a recently published by the current leaders communiqué confirms the conflict between " old "and" new "generation, who also oppose amid economic and political issues ...

A context of strong division which was marked by clashes between rival factions in the historic place of gathering Ultras Sur , the Drakkar before Real Madrid - Real Sociedad, with a new generation, some of whom are members displayed to parties extreme right, which would, inter alia, for an increased politicization of the organization

The current officers of the Ultras Sur have since released an official statement on this controversy by saying that for two years, this "new faction" because of tensions within the group for purely economic and political reasons, accusing its leader to be bound the Frente Atlético , the band ultra 'Atletico Madrid ...

The first concrete result of this "internal war" was particularly visible during the final day of the Championship as "Fondo Sur" Bernabéu was practically empty during the match against Real Sociedad ...

http://www.curva1899.com/2013/11/real-m ... lisee.html

Εικόνα

Απάντηση

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτήν τη Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 41 επισκέπτες