Ο επίλογος του φετινού φεστιβάλ
Για μία ακόμη χρονιά, το RFU FESTIVAL, μας άφησε γεμάτους αναμνήσεις, συγκινήσεις αλλά και περισυλλογή για τη συνέχεια. Το γνώριμο σκηνικό που στήθηκε στο λόφο του Στρέφη, γνώριμο αλλά και διαφορετικό (ποτέ ένα παιχνίδι ή μια διοργάνωση δεν είναι φωτοτυπία της προηγούμενης, εξ ου και η μαγεία του αθλητισμού), με τις ομάδες, τις περίτεχνες ενέργειες αλλά κυρίως την τροφή για τους φίλους του κακού ποδοσφαίρου και του καλού μπάσκετ, τα γκρουπάκια των οπαδών αλλά και τους περισσότερους χύμα με γηπεδική στην πλειοψηφία αναφορά, την τσίκνα από τα σουβλάκια, τις ιαχές και τα ευφάνταστα συνθήματα, (τιμητική με περισσότερη έμπνευση από ποτέ η ομοιοκαταληξία σε –όνι/-όνοι), τα δεκάδες καπνογόνα, η ομολογουμένως επιτυχημένη rock n roll συναυλία, ο συγκλονιστικός ημιτελικός του 5x5 (Pasa ρε! - 35ΑΝΩ) -με τον κόσμο να κατακλύζει τον αγωνιστικό χώρο στη διαδικασία των πέναλτι και μεταξύ άλλων να μετακινεί τα τέρματα και να σηκώνει στα χέρια τους παίκτες- και ο συναρπαστικός τελικός του 3x3, η καινοτομία με τον Καραγκιόζη σε έργο διασκευασμένο για τους ομώνυμους παράγοντες της ομοσπονδίας αλλά και τα νεύρα σε κάποια παιχνίδια, η κούραση και η απογοήτευση από κάποια μειοψηφία που έδειξε να μην καταλαβαίνει τι ακριβώς διακυβεύεται σε αυτό το φεστιβάλ και έρχεται απλά για να ικανοποιήσει το κόλλημα για το 5x5.
Η πιο ουσιαστική ίσως στιγμή του φεστιβάλ ήταν οι μεσημεριανές κουβέντες, που έγιναν σε αντιδημοφιλή ώρα και δεν είχαν επιτυχία τόσο με όρους προσέλευσης όσο με όρους ουσίας. Η κουβέντα για τα φανζίν εξελίχτηκε σε ένα καλειδοσκόπιο της ελληνικής οπαδικής σκηνής των τελευταίων δεκαετιών, ενώ η κουβέντα για τον αθλητικό νόμο είχε πολύ ουσιαστικές τοποθετήσεις από οπαδούς πολλών ομάδων. Εκφράστηκε η κοινή πεποίθηση ότι το συγκεκριμένο μόρφωμα δεν έχει προηγούμενο στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εκφράστηκαν ιδέες για πανελλήνιο συντονισμό των οπαδών για τη δημοσιοποίηση του προβλήματος και για τη διερεύνηση της πιθανότητας οργάνωσης κινήσεων εναντίον του.
Για να αποτιμήσει κανείς μία οποιαδήποτε διαδικασία, όπως ένα φεστιβάλ, θα πρέπει αρχικά να έχει καταστήσει σαφείς τους στόχους και τους σκοπούς της. Όταν λοιπόν πριν από τέσσερα χρόνια άρχισε η σειρά των φεστιβάλ, οι στόχοι ήταν συγκεκριμένοι. Πρώτον, να γίνει το φεστιβάλ και να μην έχουμε τσαμπουκάδες μεταξύ των οπαδών. Αυτό πλέον έχει κατοχυρωθεί. Δεύτερον, να γίνει αφορμή, τόπος και τρόπος συνάντησης οπαδών από Αθήνα και επαρχία. Έστω και με σκαμπανεβάσματα το πετύχαμε -πάντα υπάρχουν βέβαια περιθώρια βελτίωσης. Τρίτον, να περάσουμε μία φεστιβαλική κουλτούρα στους οπαδούς. Βλέποντας τα φεστιβάλ να ξεπετιούνται σαν τα μανιτάρια [π.χ. Ξάνθη (Xanthi Fans), Αγρίνιο (Αυτόνομη Ζώνη), Γιάννινα (ΑΠΕΙ ΡΩΤΑΝ), Αθήνα (Original 21)], δεν μπορούμε παρά να χαιρόμαστε. Και τέταρτον και πάνω από όλα, να περάσουμε καλά, να γουστάρουμε. Για το τελευταίο για την παρτη μας είμαστε σίγουροι, και για την πλειοψηφία των συμμετεχόντων επίσης. Το διαβάζαμε στα μάτια τους.
Έχοντας πετύχει λοιπόν κάποιους στόχους, δε μένει παρά να βάλουμε άλλους υψηλότερους και δυσκολότερους που θέλουν βέβαια και περισσότερη προσπάθεια και βοήθεια. Σε επίπεδο οργανωτικό, χαρακτήρα, χωροταξικο. Και επειδή το επόμενο φεστιβάλ των RFU, όπως και το καρναβάλι της Πάτρας, ξεκινάει να προετοιμάζεται μόλις τελειώσει το προηγούμενο, οι ιδέες έχουν ήδη πέσει και επεξεργάζονται…
Υ.Γ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και δημόσια, σε όσους βοήθησαν για να γίνει αυτό το φεστιβάλ “από οπαδούς για οπαδούς”, κουβαλώντας τραπέζια, μαζεύοντας και σκουπίζοντας το χώρο και κάνοντας διαδρομές και πατέντες. Κάποιους τους έχουμε ήδη ευχαριστήσει και κάποιους τους αδικήσαμε από αμέλεια της κούρασης και της στιγμής. Να 'στε καλά μάγκες!
Υ.Γ.2. Ευχαριστούμε τα παιδιά από τα περιοδικά "Eternal Fans" και "Ultrasupport" που συμμετείχαν στη συζήτηση για τα φανζίν και βοήθησαν να γίνει μια ενδιαφέρουσα κουβέντα. Ευχαριστούμε επίσης και τους διαχειριστές του
http://football-blabla.blogspot.gr/ γιατί χωρίς το πλούσιο αρχειακό υλικό τους η έκθεση εξώφυλλων των οπαδικών φανζίν θα ήταν φτωχότερη.
Υ.Γ.3. Να ευχαριστήσουμε θερμά τον Μπίλυ που μας βοήθησε με τη συναυλία αλλά και τους καραγκιοζοπαίχτες για τη συμμετοχή τους σε ένα πρωτόγνωρο σκηνικό.
Υ.Γ.4. Αν ξεχάσαμε κάποιον, τον ευχαριστούμε πάντως!
λύσσα και συνείδηση...
