που θα βγαλει?οπου εβγαζε παντα
Και μυαλό ακόμη δεν βάλαμε, για να μην πω για καρδια που δεν είχαμε ποτέ
Διαφωνώ όμως για τη σκατενια φύση μας. Ναι, είμαστε σκατένιοι όχι όμως γιατί η φύση μας είναι τέτοια αλλά γιατί ο εγκέφαλός έχει διαμορφωθεί ώστε να δουλεύει με αυτόν τον τρόπο.
Οι εγκεφαλικές συνδέσεις που από μικροί λόγω της κοινωνίας (και της πλυσης που γινεται, του καπιταλισμού, του σχολείου μπλα μπλα) διαμορφωνουμε, οι πρωταρχικές εγκεφαλικές συνδέσεις οδηγούν σε σκατενια μονοπάτια. Στην πρώτη "διακλαδωση", στο πρώτο "δωματιο" που ο εγεφαλος μας μπαίνει είναι του ανταγωνισμού κ όχι της συνεργασίας. Οτιδήποτε συμβαίνει μετά από αυτη τη διακλαδωση είναι του ανταγωνισμού, αναγκαστικά. Αυτό τον εγκεφαλικό δρόμο πήρες, που αλλου να ΠΑΣ; συνεργασία υφίσταται μόνο με τους "δικούς" μας, τους καλους κ οι άλλοι είναι εχθροί, είναι για εξόντωση.
Επίσης, άλλη πρωταρχικη σκέψη που κάνουμε είναι πρώτα φόβος κ στο τέλος αγάπη (για λίγους, για τους εκλεκτους). Πώς (μας λένε ότι) κάνει ο Θεός; Τους εκλεκτους τους καβαντζωνει, τους άλλους τους γαμει. Αιωνίως και δια παντός. Εμείς γιατί να κάνουμε αλλιώς; κάνουμε το ίδιο κ "φτιάχνουμε" (μας φτιάχνουν) τον εγκέφαλο μας να το εκτελεί. Ο,τι κανεις μετά από αυτό βασίζεται σε αυτό: Εκλεκτοί κ εχθροί. Πώς να έχεις μετά ειρήνη με όλους; πού να τη βρεις, αφού έχεις μπει σε λάθος δωμάτιο.. Δεν υπάρχει εκεί που ψάχνεις..
Αυτά όλα, κ άλλες καταστροφικές πρωταρχικές σκέψεις, γινεται να αλλάξουν. Θέλει όμως συνειδηση, θέλει αυτογνωσία, θέλει να κλείσεις τα αυτιά σου σε αυτά που σου πλασάρουν, θέλει αντίσταση ατομική και ομαδικη. Κ μετά θέλει 3-4 γενιές για να καθιερωθούν οι νέες εγκεφαλικές συνδεσεις. Αν ξεκινήσει η μπάλα να τσουλάει προς τα εκεί είναι δύσκολο να σταματήσει γιατί όλο κ θα πλησιάζει στην πραγματικη μας φύση, που είναι η αγάπη. Το θέμα όμως είναι ποιος την ξεκινάει.. ποιο από τα ρομποτακια που έχουμε γίνει θα τολμήσει να το πει κ να το κάνει.
Δεν έχει νόημα να περιμένεις τα αλλα ρομποτακια να το κάνουν γιατί μπορεί να μη γίνει ποτε. Το πραγματικό ερώτημα είναι: Εσύ το αντέχεις; αν ναι καντο. Απλα κάνε το κ μη σε νοιάζει τι κάνουν οι άλλοι, ούτε κ το αποτέλεσμα. Άλλωστε αυτό, αν γίνει σωστά η διαδικασία θα έρθει από μόνο του..
Ποσο αγάπη, συνεργασία, αλληλεγγύη αντέχω; αυτό θα δώσω κ από εκεί και πέρα ο,τι θέλει ας γίνει. Εγώ το χρέος μου απεναντι στο σύμπαν, την ανθρωπότητα κ τον εαυτό μου θα το έχω κάνει. Αυτό κ μόνο του πρέπει να φτάνει, το αποτέλεσμα μόνος μου δεν το ελέγχω αλλα ένα λιθαρακι που μπορώ... αυτό πρέπει να το βαλω
