ΤΟ ΜΠΑΡΑΖ ΤΟΥ '84 – Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΟΠΑΔΩΝ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '80

Ο τομέας που δούλευε πιο σωστά από κάθε άλλο στην Ελλάδα της δεκαετίας του 80 και χαρακτηρίστηκε από κάποιους "βαριά βιομηχανία του ελεύθερου χρόνου" ήταν οι οργανωμένες εκδρομές με πούλμαν. Οργανωμένοι οπαδοί, εκδρομές σχολείων, πολιτικές νεολαίες, αθλητικές ομάδες, ορειβατικοί, πολιτιστικοί και κάθε λογής σύλλογοι, κάθε Σαββατοκύριακο και όχι μόνο γεμίζανε ουρές ολόκληρες με πούλμαν τους δρόμους και τις εθνικές οδούς σε μια εποχή που η μέση ελληνική οικογένεια είχε ένα ή κανένα αυτοκίνητο και οι επιλογές στη διασκέδαση ήταν λίγες. Το αποκορύφωμα ήταν οι προεκλογικές συγκεντρώσεις σε μεγάλα αστικά κέντρα όπου οργανωνόταν εκστρατείες, ενώ στις εκλογές του 85 και του 89 τα πούλμαν που έφταναν στην Αθήνα για τις ομιλίες των 2 μεγάλων κομμάτων μετριόταν σε πολλές εκατοντάδες. Ο Έλληνας είχε εντρυφήσει στον τομέα αυτό και στα φωτοτυπάδικα έβρισκες ακόμα και ειδικά έντυπα, κόλλες αναφοράς με στήλες χωρισμένες ειδικά για συμπλήρωση στοιχείων για οργανωμένη εκδρομή. Δεν είναι τυχαίο ότι το μόνο πράγμα που τηρούταν η σειρά με θρησκευτική ευλάβεια ήταν η είσοδος στα πούλμαν. Σε όλα τα άλλα δεν υπήρχε ποτέ καμία σειρά, οι τσακωμοί στην ουρά ήταν ρουτίνα και αν περίμενες στην ουρά πχ σε κάποιο ταμείο και τολμούσες να χαζέψεις δεξιά-αριστερά για λίγα δευτερόλεπτα σίγουρα γυρνώντας θα συναντούσες τη δυσάρεστη έκπληξη να σε κοιτάει κάποιος που ήταν πίσω και ξαφνικά βρέθηκε μπροστά σου με το βλέμμα «ας πρόσεχες». Ήταν τέτοια η τεχνογνωσία της χώρας στον τομέα αυτό που μια εκστρατεία μπορούσε να οργανωθεί σε dt.Κάτι τέτοιο έγινε και το 1984 στο μπαράζ της Λάρισας που συναντήθηκε ο ΠΑΣ Γιάννινα με τον Πανιώνιο για την αποφυγή του υποβιβασμού.Ούτε 200 πούλμαν δεν κατέφθασαν στη θεσσαλική πρωτεύουσα στις 19 Μαΐου 1984. Για την ακρίβεια 199. 42 με πανιώνιους και 157 με οπαδούς του ΠΑΣ. Συνολικά πολλοί περισσότεροι από 12.000 φίλοι του ΠΑΣ μετακινήθηκαν στη Λάρισα εκείνη τη μέρα που είναι και το ρεκόρ της δεκαετίας μετακίνησης οπαδών από μια πόλη σε άλλη μαζί με τη μετακίνηση των φίλων του Ηρακλή στον τελικό του 87 (over 10.000) που δυστυχώς δεν έτυχε μεγάλης προσοχής επειδή έγινε ακριβώς τις επόμενες μέρες της κατάκτησης του ευρωμπάσκετ. Άλλες μεγάλες εκδρομές ήταν των παοκτζήδων και των λαρισινών στον τελικό του 85, των αρειανών το 88 στη Γάνδη, των παναθηναϊκών το 87 στο Βελιγράδι (εκτός από τους φοιτητές). Θα μπορούσαν, αλλά δεν ήταν μεγαλύτερες σε αριθμό οι επεισοδιακές παρουσίες των παοκτζήδων στους τελικούς του 81 και του 83 (ξύλο και των γονέων), των λαρισινών αντίστοιχα το 82 και το 84 και των οφητζήδων το 87, ενώ δεν ακούμπησαν καστοριανοί και ηρακληδείς το 80 σε έναν τελικό - οπαδική σούπα και την ίδια χρονιά ατύχησαν ολυμπιακός και άρης να συναντηθούν για μπαράζ πρωταθλήματος σε μικρό γήπεδο. Μιλάμε πάντα για 80's και για μετακινήσεις πληθυσμών σε άλλη πόλη. Δε μετράμε δηλαδή ολυμπιακούς, παναθηναϊκούς, αεκτζήδες στο Καραϊσκάκη με εθνικό, σε Ριζούπολη, σε Πάτρα και Κόρινθο με τους περισσότερους να είναι ντόπιοι, ούτε παλαιότερες δεκαετίες (βλέπε 15.000 γαύροι εκδρομείς στα τρίκαλα, 23.500 αρειανοί στο οακα κλπ).

Οι οπαδοί της εποχής ήταν 1 ταχύτητα κάτω από τώρα όπως και το ποδόσφαιρο. Αλλά το γενικότερο feeling του γηπέδου πολύ δύσκολα μπορεί να το νιώσει κάποιος τώρα. Η οπαδική σκηνή εκείνη την εποχή είχε διαφορετικά χαρακτηριστικά από τώρα και είναι ιεροσυλία να μιλάνε οι πιτσιρικάδες για τότε με το λεξιλόγιο του σήμερα. Τα γήπεδα ήταν τίγκα, το ψείρισμα δεν ήταν αυτοσκοπός, οι ελάχιστοι ντυμένοι «χούλιγκανς» χανόταν στο πολύ πλήθος, ωστόσο όλοι μπλεκόταν σε χεράτα σκηνικά και στα ντου δεν γινόταν να κάνεις πίσω με τίποτα. Και να έκανες θα ήταν για λίγο μέχρι να ξαναγυρίσεις. Παππούδες, νέοι, φοιτητές, 15χρονοι, 30άρηδες, 40άρηδες, όλοι μπλεκόταν. Ευρύ το φάσμα. Ο κλασσικός ο μαλάκας ο Έλληνας της δεκαετίας του '80 ήταν τόσο εγωιστής που νόμιζε ότι όλα περιστρέφονται γύρω απ' αυτόν. Και οι συρράξεις διαρκούσαν πολύ ώρα και όχι μόνο 5 λεπτά όπως στις μέρες μας. Η Αθήνα ήταν τελείως διαφορετική με τα ροκ στέκια να είναι της μόδας και να γίνονται της μόδας οι οπαδικές μανούρες στα μπαρ. Στην επαρχία ήταν πολύ δύσκολο να πάρουν οι φιλοξενούμενοι σκηνικό γιατί μπλεκόταν σε φασαρίες και οι «καθωσπρέπει» 50άρηδες κύριοι με casual εμφάνιση καφενείου (γκρι υφασμάτινο παντελόνι, πουκάμισο και σακάκι), ακόμα και casual εμφάνιση εκκλησίας (όλα τα προηγούμενα + γραβάτα + γιλέκο ή πουλόβερ αμάνικο και ομπρέλα), για να υπερασπιστούν την τιμή της πόλης.

Όσο για το ντύσιμο, κομβικό είναι το έτος 1986. Πριν το 86 έχουμε κλασσικά πράγματα, Sabbath, maiden και το πιο extreme ήταν η ιστορική νεκροκεφαλή των motorhead. Τα ραφτά στα μπουφάν απεικονίζουν κυρίως δράκους, μάγισσες και περίεργα σχήματα. Παπουτσάκι αθλητικό asics tiger, pony και zita hellas (αυτό με το διπλό αυτοκόλλητο είναι ότι πιο αλήτικο έχει βγει ποτέ σε παπούτσι). Μετά το 86 έρχονται στη μόδα κάποια death thrash συγκροτήματα που τα σπάγανε πολύ άσχημα όπως οι pantera, anthrax και πάρα πολλά άλλα. Τα ραφτά στα μπουφάν απεικονίζουν πλέον ατελείωτες νεκροκεφαλές σε πολλά σχέδια και όλα πάνε βάση της μουσικής. Τα αρβύλια μάρτινς και οι μπότες βέρμαχτ γίνονται μόδα στα late 80's, ενώ πριν μονοπωλούσανε μόνο τα στρατιωτικά αρβύλια. Για αναλυθεί πλήρως η μόδα της δεκαετίας χρειάζονται πάρα πολλές σελίδες.

Η διετία 1982-84 είναι η καλύτερη στην ιστορία των οπαδών του ΠΑΣ από πλευράς ποιότητας. Η μόδα των «χούλιγκανς» φτάνει σιγά-σιγά και στην επαρχία και στις τάξεις των ΠΑΣολέδων υπάρχουν 2-3 παρέες που το λέει η καρδιά τους και επηρεάζουν κι άλλους. Είναι γνωστές οι ιστορίες με το ρίξιμο των αεκτζήδων στη λίμνη, την τιμωρία των παναθηναϊκών για το λάθος τους να έρθουν στις 5 τα χαράματα και να σπάσουν την πόλη, το αλύπητο ξύλο στους «καλούς» της Θ7 της εποχής το 83 και η επανάληψη του το 84, κάτι που οι γαύροι δεν μπόρεσαν να το χωνέψουν με τίποτα εκείνο το 2 στα 2, τα επικά ντου για τρομοκρατία στα ξενοδοχεία των αποστολών τα προηγούμενα βράδια των αγώνων κλπ κλπ. Ήταν άλλες όμως οι συνθήκες της εποχής στα μακρινά Γιάννενα, όπου οι φιλοξενούμενοι ήταν πολύ δύσκολο να έρθουν πάνω από 500 άτομα σε γήπεδο που τα εισιτήρια εξαντλούνταν από την αρχή της εβδομάδας.

Το πρωτάθλημα του '84 το πήρε ο παναθηναϊκός εξασφαλίζοντάς το προτελευταία αγωνιστική. Κέρδισε τον πανιώνιο με γκολ του Χαραλαμπίδη στο 85 ενώ σε όλο το δεύτερο ημίχρονο η λεωφόρος αποδοκίμαζε (φωνάζανε «που-λη-με-νοι» στους παίχτες). Ο Πανιώνιος πάλευε για να μείνει κατηγορία με μεγάλο πρωταγωνιστή το Σαραβάκο που είχε ήδη κλείσει στον παναθηναϊκό με τις ευλογίες της διοίκησης του Πανιωνίου. Τελικά μετά από αποδοκιμασίες έχασε στο τέλος στη λεωφορο και εξασφάλισε το πρωτάθλημα ο παο. Τελευταία αγωνιστική πάει στις Σέρρες ο Πανιώνιος, ο γκολκίπερ των Σερρών Σκούνας κάνει το παν για να χάσει η ομάδα του αλλά οι κυανέρυθροι σουτάρουν συνέχεια μακριά από την εστία. Τελικά παραχώρησε πέναλτι ο Σκούνας και κέρδισε ο πανιώνιος μέσα στας Σέρρας. Την ίδια ώρα ο ΠΑΣ έπαιζε με την αδιάφορη Καλαμαριά στα Γιάννενα σε γήπεδο κόλαση από 15.000 κρεμασμένους σαν τσαμπιά. Η αδιάφορη Καλαμαριά παίζει λυσσασμένα και αντιαθλητικά. Τελικά χάνει δύσκολα στο τέλος μέσα σε πανζουρλισμό. Έτσι έχουμε ισοβαθμία Πανιωνίου και ΠΑΣ στους 23β και πάμε για μπαράζ που ορίστηκε να γίνει στο Αλκαζάρ το Σάββατο 19 Μαΐου, δεύτερο συνεχόμενο μπαράζ για Πανιώνιο μετά από αυτό του 83 με Μακεδονικό, ενώ ο ΠΑΣ είναι η πρώτη επαρχιακή ομάδα που συμπληρώνει 10 συνεχόμενα χρόνια στην Α και τον κόσμο του να μην πιστεύει ότι υπάρχει ενδεχόμενο υποβιβασμού.

Για το μπαράζ εκδίδονται 18.300 εισιτήρια. Κάθε ομάδα παίρνει από 7.150, η ΕΠΟ παίρνει 3.000, ενώ 1.000 εισιτήρια παίρνει η ΠΑΕ της Λάρισας σαν οικοδεσπότης. Στα Γιάννενα τα εισιτήρια γίνονται καπνός και οι ετοιμασίες είναι πυρετώδεις. Φτιάχνονται 5.000 σημαιάκια, 2.000 κασκόλ, 10.000 μπαλόνια και δε βρίσκεις πουθενά τηλεφωνικό κατάλογο γιατί όλοι τα έχουν δώσει για να κοπούν χαρτάκια. Μέχρι 2 μέρες πριν το ματς έχουν κλειστεί μόνο από Γιάννενα 80 πούλμαν. Τότε ορίζεται γενική αργία στην πόλη για το Σάββατο και ο εμπορικός σύλλογος ανακοινώνει ότι τα μαγαζιά θα είναι κλειστά. Τις τελευταίες 2 μέρες γεμίζουν επιπλέον πάνω από 40 πούλμαν με εισιτήρια μη εξασφαλισμένα, παρόλο που έχουν ήδη παρθεί τα μισά εισιτήρια της ΕΠΟ. Ο κόσμος είναι εκνευρισμένος γιατί τις προηγούμενες μέρες δόθηκαν πολλά εισιτήρια σε άκυρους πολιτιστικούς συλλόγους και πούλμαν μπαίνουν από διάφορες περιοχές της Ελλάδας (πχ χορευτικός σύλλογος Άρτας, ηπειρωτικός σύλλογος Πάτρας κλπ) με εξασφαλισμένα εισιτήρια. Τη λύση με τα εισιτήρια τη δίνει τελικά ένας υπάλληλος της ΕΠΟ, Παπαστύλος το όνομα με καταγωγή από τα Γιάννενα. Με μαγικές εμπνεύσεις και συνεχόμενα τηλέφωνα για εξυπηρετήσεις καβατζώνει λίγα-λίγα τα μισά εισιτήρια των Πανιωνίων που πάνε τελικά σε χέρια γιαννιωτών.

Από Αθήνα μπήκανε 15 πούλμαν με εισιτήρια εξασφαλισμένα είτε από τους Πανιώνιους είτε από την ΕΠΟ. Τα πούλμαν ξεκίνησαν από το Μεταξουργείο και την πλατεία Βικτωρίας το Σάββατο το πρωί. Στη διαδρομή υπήρχανε διάφορα ευτράπελα με αποκορύφωμα το ντου που έκανε σε πούλμαν αθηναίων ΠΑΣολέδων η μηχανοκίνητη πορεία Πανιωνίων και Ολυμπιακών στο ύψος της Λαμίας και αποκρούστηκε με επιτυχία. Είναι γνωστό ότι εκτός από τα 42 πούλμαν οι Πανιώνιοι πήγανε παρέα με πάρα πολλούς Ολυμπιακούς μηχανόβιους στη Λάρισα με τις μηχανές. Περίπου 100 μηχανές μαζί πανιώνιοι και γαύροι, κάτι που γράφτηκε και σε εφημερίδα της εποχής στη στήλη «μικρά-μικρά» την επόμενη μέρα και έγινε γνωστό στους γιαννιώτες πριν το ματς («πανιώγαυροι» όπως αποκαλέστηκαν). Εκτός από τα πούλμαν πάρα πολλοί γιαννιώτες πάνε στη Λάρισα από την Αθήνα με τρένο με κρεμασμένα κασκόλ από τα παράθυρα και τέτοια.

Πολλοί στα Γιάννενα έχουν μείνει χωρίς εισιτήρια και ξεκινάνε Παρασκευή με το αμάξι και πάνε στον Πλαταμώνα που προπονείται η ομάδα μήπως βρούνε εκεί εισιτήρια. Σταματάνε την προπόνηση στη μέση αλλά οι παίχτες όμως δεν έχουν εισιτήρια ούτε για δείγμα και οι γιαννιώτες πάνε στη Λάρισα να πάρουν εισιτήρια και βολεύονται οι περισσότεροι αφού για καλή τους τύχη υπάρχουν 2-3 προποτζίδικα που έχουν. Την Παρασκευή το βράδυ η Λάρισα παίρνει μπλε χρώμα αφού έχουν ήδη φτάσει 1.500 γιαννιώτες που κάνουν πορεία σε όλη την πόλη με συνθήματα, ενώ πάρα πολλοί κοιμήθηκαν εκείνο το βράδυ στην κεντρική πλατεία στα παγκάκια και στο κράσπεδο. Εκτός από τα πούλμαν έρχονται με 2 πτήσεις τσάρτερ αλλά και με τρένα από τη Γερμανία 300-400 μετανάστες μόνο για το μπαράζ. Φτάνουν στη Θεσσαλονίκη και από εκεί με 6-7 πούλμαν οδηγούνται στη Λάρισα. Εν τω μεταξύ η παραφιλολογία που έχει αναπτυχθεί όλη την εβδομάδα από τις διοικήσεις δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους οπαδούς. Ολόκληρο σήριαλ έγινε για το αν θα μεταδώσει η ΕΡΤ 2 το ματς. Κόντρες στον ΕΠΟ. Κόντρες για το που θα προπονείται κάθε ομάδα. Φειγ βολάν στη Λάρισα 3-4 μέρες πριν το ματς από τη διοίκηση του πανιωνίου για στήριξη, φέιγ βολάν την επόμενη μέρα από τη διοίκηση του ΠΑΣ.

Αυτό που γίνεται στα Γιάννενα το ξημέρωμα του Σαββάτου είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Με οδηγία της αστυνομίας τα πρώτα πούλμαν ξεκινάνε στις 06:00 και τα τελευταία στις 10:00. Δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς. Στην κυριολεξία μόλις έφτανε το πρώτο πούλμαν στη Λάρισα ξεκινούσε το τελευταίο. Τα πούλμαν και τα αυτοκίνητα είναι αμέτρητα και σε όλη τη διαδρομή το μόνο που βλέπεις είναι κασκόλ του ΠΑΣ κρεμασμένα έξω από αυτοκίνητα και πούλμαν. Σε ένα από τα αυτοκίνητα και ο συγγραφέας του κειμένου, παιδάκι με τους συγγενείς του. Στην κλασσική στάση που γίνεται στην Καλαμπάκα η αισχροκέρδεια είναι πολύ μεγάλη. 50 δραχμές το κομμάτι ψωμί με λίγο τυρί ήτανε σα να κάνει 5 ευρώ σήμερα το τοστ ζαμπόν-τυρί. Ήμαρτον. Είδε κόσμο και είπε να κονομήσει ο μουσάτος μαγαζάτορας, που να ξερέ τι τον περίμενε στο γυρισμό. Συγκεκριμένα ήταν τα πράγματα που πουλούσαν τότε τα μαγαζιά που σταμάταγες στο δρόμο, καμία σχέση με την ποικιλία που έχουν σήμερα. Δίνανε φέτες ψωμί με λίγο τυρί (τα τοστ θεωρούτανε προχώ) γαριδάκια, πατατάκια, αναψυκτικά, παγωτά και τέλος. Και μαγειρευτά φαγητά μερίδες τριών ημερών. Και ο μουσάτος είπε να τα βάλει όλα τριπλάσια τιμή. Ωστόσο κανένας δεν έχει όρεξη να μπλεχτεί σε φασαρία (στο πήγαινε) γιατί όλοι σκέφτονται να φτάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στη Λάρισα λόγω του πρωτοφανούς μποτιλιαρίσματος στους στενούς δρόμους της διαδρομής.

Το μεσημέρι του Σαββάτου αυτό που γίνεται στη Λάρισα έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη όλων όσων βρέθηκαν. Όλη η Λάρισα μπλε, πολλές χιλιάδες γιαννιώτες είναι μαζεμένοι στην κεντρική πλατεία (όχι αυτή με τις καφετέριες, την άλλη) και κάθονται για ώρες μέχρι να πάνε πορεία στο γήπεδο. Ο ήλιος του κάμπου είναι πρωτοφανής για τα δεδομένα ενός random βουνίσιου τύπου. Τι να κάνουμε, 30 βαθμοί κελσίου και ηλιοφάνεια για πολλές ώρες Μάιο μήνα απλά δεν υπάρχουν στο μενού μας. Οι ώρες περνάνε και ξαφνικά έχουμε γενική σύρραξη στην πλατεία γιαννιώτες εναντίον καπελάδων μπάτσων. Κάποιος φώναξε ότι σε 2-3 στενά παρακάτω περνάνε πορεία πανιώνιοι και γαύροι μαζί και προέτρεψε για ντου. Αμέσως πήγανε να κινηθούν πολλοί και οι μπάτσοι πήγαν να τους σταματήσουν. Έγινε σύρραξη που δεν κράτησε πολύ ώρα γιατί τελικά αποδείχτηκε ράδιο αρβύλα η είδηση και δεν περνάγανε πορεία οι άλλοι. Περάσανε όντως πορεία οι πανιώνιοι μέσα στη Λάρισα αλλά από άλλο δρόμο τελικά. Οι γιαννιώτες πήγαιναν λίγοι-λίγοι από την πλατεία στο αλκαζάρ και όχι με μαζική πορεία για να μη συνωστίζονται έξω από τις θύρε

Μισή ώρα πριν την έναρξη του αγώνα το Αλκαζάρ είναι τίγκα από άκρη σε άκρη. Τα 18.300 εισιτήρια έχουν εξαντληθεί και στο γήπεδο η προσέλευση αγγίζει τις 20.000 (τα παιδάκια σαν τον γράφων δεν κόβανε εισιτήρια). Οι πανιώνιοι ξεπερνούν τους 3.000. Πολλοί κάνουν λόγο για 15.000 γιαννιώτες. Μπορεί να ήταν και τόσοι. Το σίγουρο είναι ότι ήταν παραπάνω από 12.000, άρα ας υποχωρήσουμε σε αυτόν τον αριθμό επειδή αποκλείεται να είναι παρακάτω. Υπάρχουν βέβαια στο γήπεδο και αρκετοί φίλοι του ποδοσφαίρου που πηγαίνανε πάντα στα γήπεδα εκείνη την εποχή, αλλά και μόνιμοι κάτοικοι Λαρίσης ηπειρωτικής καταγωγής τους οποίους δε μετράμε στον παραπάνω αριθμό. Οι γιαννιώτες έχουν πιάσει τις 3 κερκίδες. Το πέταλο της Θ1, όλα τα επίσημα και όλη την απέναντι, ενώ και στο πέταλο των Πανιωνίων υπάρχουν πολλοί γιαννιώτες. Το παιχνίδι ξεκινάει, η ζέστη είναι αφόρητη, αντικειμενικά δεν κάνουμε καλή κερκίδα λόγω ζέστης, αλλά δε χρειάζεται καν να αναφέρουμε ποιος είναι ο νικητής της κερκίδας. Τα χαφ του ΠΑΣ δε μαρκάρουν και σε όλο το 90λεπτο ο Σαραβάκος έχει χάσει τα άχαστα, 6-7 τετ α τετ. ο τερματοφύλακας του ΠΑΣ Θοδωρής Γκόλας είναι σε μεγάλη μέρα και κρατάει το 0. Λήξις. 0-0 τελικό και πάμε για παράταση και ίσως πέναλτι. Μασάζ στους παίχτες, παρατηρήσεις στα χαφ που «δεν είναι σε καλή μέρα», η αγωνία στο κατακόρυφο. Ξεκινάει η παράταση. Ανεπανάληπτο τετ-α-τετ για τον ΠΑΣ χάνεται με το «αχ» στην κερκίδα να δονεί το γήπεδο. Γκολ του Σαραβάκου στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης στην εστία μπροστά στο πέταλο των πανιωνίων, σπριντ στο πέταλο και 1 κουβάρι η κυανέρυθρη οικογένεια πανηγυρίζουν παίκτες, οπαδοί, πάγκος, διοίκηση. Γκολ στο Β ημίχρονο της παράτασης στο άλλο τέρμα ακούνητα τα 4/5 του γηπέδου. Λήξις. Ο ΠΑΣ υποβιβάζεται μετά από 10 χρόνια στη Β, ο Γκόλας ξαπλωμένος στο τερέν κλαίει απαρηγόρητος, οι Πανιώνιοι πανηγυρίζουν, βουβαμάρα, απογοήτευση και κλάματα σε όλο σχεδόν το γήπεδο, ενώ εκτός από τα φελιζόλ που πετιούνται και ανεμίζουν στον αέρα (παλιά συνήθεια στα ελληνικά γήπεδα) χιλιάδες πλαστικά μπουκαλάκια νερού πετιούνται μέσα στο γήπεδο δημιουργώντας ένα τεράστιο όγκο σκουπιδιών μαζί με τις χιλιάδες κορδέλες από ταμειακές μηχανές και τα εκατομμύρια χαρτάκια που είχαν πετάξει οι γιαννιώτες..

Αποχώρηση από το γήπεδο. Η απόλυτη σιγή. Είναι η πρώτη φορά που ο γράφων είδε μεγάλους ανθρώπους να κλαίνε. Πίσω στα πούλμαν που πολλά ήταν σταθμευμένα σε διάφορα σημεία της πόλης και στα αυτοκίνητα για τον πικρό δρόμο της επιστροφής που βάση αστυνομίας θα γίνει με κύκλο μέσω Τυρνάβου. Κανένας δεν έχει όρεξη για πολλά-πολλά. Κάποια ευτράπελα στην επιστροφή έγιναν. Κάποια πούλμαν ξεκινάνε για πίσω, περνάνε μπροστά από 2 καφενεία, οι θαμώνες των οποίων κρίνουν σκόπιμο να κάνουν κωλοδάχτυλα κοροϊδευτικά για να πικάρουν τους επιβάτες. Τα νεύρα όμως είναι σπασμένα και μετά από λίγες στιγμές οι θαμώνες των καφενείων αποχωρούν πανικόβλητοι μαζικά ενώ άλλοι κρύβονται στις τουαλέτες. Δόθηκε ένα χέρι βοήθειας στους ιδιοκτήτες των καφενείων για την καλοκαιρινή ανακαίνιση μιας και οι εργασίες αποξήλωσης ολοκληρώθηκαν εκείνο το βράδυ και από Δευτέρα μπορούσαν πλέον να αναλάβουν τα συνεργεία αποκατάστασης. Η αλήθεια είναι πως η ντόπια κοινωνία δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα ούτε με τον αγώνα αλλά ούτε με τους οπαδούς των 2 ομάδων. Ένα πούλμαν γιαννιωτών βρέθηκε σπασμένο από οπαδούς άγνωστης προέλευσης (κατά πάσα πιθανότητα ντόπιοι), αλλά 1 στα 157 είναι η εξαίρεση.

Ένα σκηνικό που μπορεί να χαρακτηριστεί και αστείο έγινε στην επιστροφή στην κλασσική στάση στην Καλαμπάκα στον μουσάτο ιδιοκτήτη που λέγαμε πριν που τα έχασε διπλά αυτά που κέρδισε το πρωί. Πάρα πολύς κόσμος στη στάση κανένας δεν είχε διάθεση να πληρώσει, τα ράφια άδειασαν σε dt με τον ανήμπορο μουσάτο να εκνευρίζεται και να πηδάει τον πάγκο με εντυπωσιακό άλμα προτάσσοντας έναν μπαλτά στο χέρι σαν άλλη Ούμα Θέρμαν στο Κill Βill! Αξέχαστη η ατάκα της γυναίκας του: «Μη Φώτη μου! Σκέψου το παιδί!», βγαλμένη από ταινία του Ταραντίνο, όπως και η επόμενη σκηνή που βγαίνει ο σερβιτόρος που ήταν συγγενής του μουσάτου έξω από το μαγαζί κλαίγοντας με αναφιλητά, κρατώντας φλόμπερ σημαδεύοντας τον κόσμο που έμπαινε στα πούλμαν για να φύγει! Είχε καλέσει την αστυνομία και ήθελε να καθυστερήσει την αποχώρηση. Ήταν άπειρος από όπλα όμως και αφοπλίστηκε εύκολα από τους κατοίκους της πόλης που πάντα ανθούσε το «ευγενές» χόμπι της οπλοφορίας λόγω κυνηγιού. Όμως οι δεκάδες νταμιτζάνες κρασιού που πάρθηκαν από το κελάρι του μαγαζιού δεν μπόρεσαν να απαλύνουν τον καημό των οπαδών του ΠΑΣ στο μαρτύριο της επιστροφής στις ατελείωτες στροφές της Κατάρας.

Αυτά και άλλα γίνανε στις 19 Μάιου 1984, ενώ την ίδια μέρα είχαμε επίσης μια παρόμοια μετακίνηση στην Αγγλία στον τελικό κυπέλλου, όπου οι οπαδοί της Γουότφορντ μετακόμισαν στο Γουέμπλει στον χαμένο τελικό με την Έβερτον. Είναι γνωστά αυτά που ακολούθησαν του μπαράζ της Λάρισας. Στα Γιάννενα οι παίκτες έμειναν στα σπίτια τους όλο το καλοκαίρι, όλη την επόμενη εβδομάδα έχουμε προπηλακισμούς κάτω από τα σπίτια. Το μπαράζ θεωρήθηκε στημένο. Έγιναν ολόκληρες εκπομπές με αποκορύφωμα την εκπομπή «Το τελευταίο μπαράζ» των Γεωργιάδη-Ασημακόπουλου με αφηγητή τον επικό Κώστα Σκόκο (αυτός που ήταν αφηγητής στη Φρουτοπία) όπου οι παίκτες του Πανιωνίου Μανίκας και Μαυρίκης ομολογούν ότι κάτι έγινε και οι ψίθυροι έχουν βάση και ο Κούγιας που ήταν δικηγόρος του προέδρου Σταματελάτου αναφέρει ότι τα 2 μπαράζ του Πανιωνίου του '83 και '84 του κόστισαν 50 εκατομμύρια δραχμές. Η παραφιλολογία αναπτύχθηκε με μορφή χιονοστιβάδας, η υπερβολή στην επαρχία είναι σήμα κατατεθέν, ο κόσμος απογοητεύτηκε και πάρα πολλοί χάσανε τον ενθουσιασμό τους. Ο «ΣΦ οι Ταύροι» που ιδρύθηκε 86 δεν μπόρεσε να εμπνεύσει το πολύ μεγάλο ποσοστό της νεολαίας που ψαχνότανε. Και μετά ήρθε το μπάσκετ που σάρωσε τους οπαδούς των ποδοσφαιρικών ομάδων της επαρχίας.

Το μπαράζ της Λάρισας είναι το απόλυτο σημείο αναφοράς όλων των γιαννιωτών που είναι τώρα over 45 ετών γι αυτό και δίκαια χαρακτηρίστηκε «το Γούντστοκ των απανταχού παγουράδων». Είναι κρίμα όμως που η Β εθνική και η παραφιλολογία του μπαράζ έκοψε την όρεξη στους οπαδούς του ΠΑΣ σε μια εποχή που ουσιαστικά ήταν τα πρώτα βήματα του οπαδικού κινήματος στην Ελλάδα με τη μορφή που εξελίχθηκε (τρόποι συμπεριφοράς οπαδών, ιστορίες οπαδών, εκδρομές, πανό, επεισόδια, προβολή). Σε ένα παράλληλο σύμπαν που ο ΠΑΣ κέρδισε σε εκείνο το μπαράζ οι ΠΑΣολέδες σίγουρα θα έχουν προσφέρει πολύ περισσότερα στο οπαδικό κίνημα της χώρας τα επόμενα χρόνια.