Δεν ήμουν σίγουρος που ακριβώς να το βάλω...
Καρδούλα στον πανηγυρισμό, αυτή η μάστιγα
Σ” ένα τυχαίο ματς, ενός τυχαίου πρωταθλήματος, μιας τυχαίας χώρας, ένας τυχαίος παίκτης σκοράρει. Ο κόσμος τον αποθεώνει, οι συμπαίκτες του τρέχουν προς το μέρος του, ο σκηνοθέτης εστιάζει πάνω του και αυτός, εκμεταλλευόμενος τη στιγμή, σχηματίζει με τα δυο του χέρια μια καρδούλα.
Σ” αυτό το σημείο τρεις ερωτήσεις ζητάνε άμεσα απάντηση: 1) Είναι ο σκόρερ κάτω από 14 χρονών; 2) Παρακολουθεί το παιχνίδι η πρώτη μεγάλη καψούρα της ζωής του; 3) Είναι όλο αυτό το σκηνικό του αγώνα μέρος γυρισμάτων μιας Χολιγουντιανής οικογενειακής ταινίας απ’αυτές που γίνονται για να συγκινήσουν εφήβους που θα την δούνε μια Κυριακή μεσημέρι μετά το φαΐ; Αν έστω και μια από τις απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις είναι “όχι” τότε μόνο μια εξέλιξη θα μπορούσε να ικανοποιήσει το πλημμυρισμένο από μισανθρωπία, σε τέτοιες περιπτώσεις, μυαλό μου το οποίο δεν μπορεί να αποδεχθεί (παρ” όλο που έχει συνειδητοποιήσει άπειρες φορές πως ένα από τα μεγάλα προβλήματα αυτού του κόσμου είναι η έλλειψη αισθητικής) ότι
οι κανονισμοί του παιχνιδιού τιμωρούν με κάρτα τον παίκτη που εκστασιασμένος από το κατόρθωμα του θα βγάλει τη φανέλα ή θα σκαρφαλώσει στα κάγκελα της κερκίδας και όχι αυτόν που θα στείλει καρδούλα στην αγαπημένη του, μόνο και μόνο γιατί δεν μπορεί να βγάλει ένα κινητό και να της στείλει sms «Αυτό ήταν για σένα, λατρεμένο και μονάκριβο γλυκοπιτσουνάκι μου».
Δευτερόλεπτα μετά το γκολ, η αντίπαλη ομάδα κάνει αλλαγή. Στον αγωνιστικό χώρο περνάει ο Βίνι Τζόουνς. Πριν καν διανύσει πέντε μέτρα στο χόρτο, ο Βίνι κοιτάει προς τη μεριά του σκόρερ και του κάνει χαρακτηριστικό νόημα με τα χέρια που εύκολα μεταφράζεται και από τον πλέον σκράπα στην παντομίμα ως «είσαι δικός μου». Στην πρώτη στημένη φάση που προκύπτει για την ομάδα του σκόρερ, ο Βίνι Τζόουνς αναλαμβάνει το προσωπικό του μαρκάρισμα και πάνω στην αναμπουμπούλα και χωρίς να πάρει κανένας χαμπάρι του πιέζει τα αχαμνά με την ίδια δύναμη που στύβει πορτοκάλια. Ο σκόρερ πέφτει κάτω σφαδάζοντας από τον πόνο και ο Βίνι του ψιθυρίζει στο αυτί «Love hurts, mate».
Αυτό δεν είναι αρκετό όμως.
Μερικά λεπτά αργότερα, στην πρώτη προσπάθεια του σκόρερ να τρέξει κουβαλώντας ταυτόχρονα τη μπάλα, ο Βίνι Τζόουνς του δείχνει για ποιον ακριβώς λόγο ήταν διάσημος πριν τον κάνει ηθοποιό ο Γκάι Ρίτσι. Μ” ένα βαρβάτο τάκλιν, που “βρωμάει” Αγγλική εϊτίλα και αλκοόλ και μαύρη δερμάτινη μπότα και “Clash’, στέλνει τον σκόρερ τόσο ψηλά που ο γδούπος της πτώσης του να ακουστεί πεντακάθαρα στα αυτιά του αμόρε του, ακόμα κι αν αυτό βρίσκεται σε άλλο δωμάτιο απ” αυτό που είναι η τηλεόραση και ταυτόχρονα ακούει από το στερεοφωνικό κάποιο τραγούδι του «τροβαδούρου της αγάπης» Έρος Ραμαζότι. Στο γήπεδο επικρατεί νεκρική σιγή, ο διαιτητής δείχνει στον Βίνι Τζόουνς κόκκινη κάρτα και ο «σκληροτράχηλος» μέσος αποχωρεί με αργό και ψύχραιμο βάδισμα από το γήπεδο. Σ” εκείνο ακριβώς το χρονικό σημείο, λίγα μέτρα πριν φτάσει στη φυσούνα των αποδυτηρίων και με την κάμερα στραμμένη πάνω του, με τα δάχτυλα των δυο του χεριών σχηματίζει δυο μπαλάκια. Στις δηλώσεις του μετά το ματς ξεκαθαρίζει ότι δεν τον ενδιαφέρει να πατεντάρει αυτό το σχέδιο.
http://www.sombrero.gr/2013/12/%CE%BA%C ... %83%CF%84/
